Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow @Nakos_Ioannis
Τελευταία οι διμερείς σχέσεις Ελλάδος-Αλβανίας βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη φάση αβεβαιότητας και αμφισβήτησης θεμελιωδών διπλωματικών θέσεων.
Το πολιτικό σύστημα της Αλβανίας και ο αλβανικός λαός έχει διαποτιστεί σε μεγάλο βαθμό (και όχι για εσωτερική κατανάλωση μόνο) από την ιδέα της “Μεγάλης Αλβανίας”. Με αυτήν την ιδέα στρέφονται άλλοτε εναντίον της Ελλάδας και άλλες φορές κατά της Σερβίας και των Σκοπίων.
Το πιο πρόσφατο σκηνικό ρήξης των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας-Αλβανίας αποτέλεσαν οι δηλώσεις του Αλβανού Πρωθυπουργού Έντι Ράμα, ο οποίος είπε: «Αλβανική η Χιμάρα, η Ακρόπολη διασώθηκε χάρη στους Αλβανούς» και συνέχισε το παραλήρημα ιστορικής αγραμματοσύνης του, που θα προτιμούσα να μην το αναλύσω αυτήν την στιγμή, αλλά να σας προτρέψω να διαβάσετε την ανάλυση του Στέφανου Καβαλλιεράκη στην “Καθημερινή” για τις ιστορικές ανακρίβειες και τα λάθη της συλλογιστικής του Ράμα.
Εμπρηστικές δηλώσεις Ιντρίζι
Μέσα στο γενικότερο κλίμα αναταραχής που επικρατεί ήδη τις τελευταίες ημέρες, δεν πρέπει να λησμονήσουμε να αναφέρουμε και τις απαράδεκτες ενέργειες και δηλώσεις του κ.Ιντρίζι, ο οποίος με την ιδιότητα του Αντιπροέδρου της Βουλής της Αλβανίας δήλωσε τα εξής: “Ότι οποιαδήποτε ενέργεια για τον εντοπισμό και την εκταφή των Ελλήνων Πεσόντων Στρατιωτικών του Έπους 1940-41, θα κατασταλεί βίαια από δυνάμεις του κόμματους του!”
Πρόκειται για μία απαράδεκτη δήλωση εθνικιστικού παραληρήματος με αποδέκτη φυσικά την Ελληνική Κυβέρνηση και σύσσωμο του Ελληνισμό και τις νόμιμες επιδιώξεις του. Θα συνιστούσα προς πάσα κατεύθυνση ηρεμία και σωστή διαχείριση τέτοιων δηλώσεων, σε συνδυασμό βέβαια και με την πλήρη ερμηνεία τους. Και εξηγούμαι.
Τέτοιες δηλώσεις εγείρουν ζητήματα εχθρικής αντιμετώπισης προς το Κράτος που αυτές απευθύνονται και για κανένα λόγο δεν εμπίπτουν στο Άρθρο 31 της Σύμβασης της Βιέννης. Το συγκεκριμένο άρθρο ορίζει την λεγόμενη εφαρμογή “καλή τη πίστη” πάνω σε προϋποθέσεις που θα διαμορφώσουν μία Διεθνή Συνθήκη, και εάν θέλει και προσδοκά η Αλβανία μία μελλοντική είσοδο της στην ΕΕ, τότε θα πρέπει να μην το ξεχνάει και φυσικά να μην “ρίχνει λάδι στην φωτιά” ανά τακτικά χρονικά διαστήματα.
Ανησυχία για τις κατεδαφίσεις σπιτιών Ελλήνων ομογενών στη Χιμάρα
Παράλληλα, το τελευταίο παζλ στο κομμάτι των αλβανικών προκλήσεων έρχεται να συμπληρωθεί με το ζήτημα των κατεδαφίσεων των ελληνικών ομογενών στην Χιμάρα. Πρόκειται ίσως για την κλιμάκωση των αλβανικών ενεργειών σε μια εποχή όπου το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών δείχνει να “πετάει χαρταετό” και να ολισθαίνει συνεχώς σε διπλωματικά ατοπήματα. Το σκηνικό φαίνεται προδήλως σχεδιασμένο και η ημερομηνία επίδοσής των ειδοποιήσεων κατεδάφισης εννοείται πως δεν είναι τυχαία. Η ημερομηνία για όσους δεν το γνωρίζουν ήταν η Εθνική μας Επέτειος, η 28η Οκτωβρίου.
Επιπροσθέτως, και σε αυτήν την περίπτωση η γειτονική χώρα θα πρέπει να σεβαστεί τους νόμους που η ίδια ψήφισε και σαφώς δεν υπολογίζει. Μία οpionion juris στην αερολογία του Έντι Ράμα δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί εύκολα να ανιχνευθεί και να γίνει εύκολα πιστευτή, για τους λόγους ότι μια τέτοια κίνηση αποτελεί σαφέστατη παραβίαση των μειονοτικών δικαιωμάτων τα οποία είναι κατοχυρωμένα και από διεθνείς οργανισμούς.
Η σωστή κίνηση εκ μέρους της Ελλάδας θα ήταν η θέση ενός “persistent objector”, έτσι ώστε να αμβλυνθούν οι όποιες προσπάθειες δημιουργίας Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου στην περιοχή της Χιμάρας. Και αναφέρομαι σε έθιμο, γιατί η πρακτική αυτή βρίσκει την Ελλάδα ζημιωμένη “υπό το πρίσμα μιας δήθεν οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής και οικιστικής παρέμβασης της προς το καλύτερο”, όπως αναφέρουν Αλβανικά μέσα.
Η εν λόγω ειδοποίηση προς τους κατοίκους της περιοχής για να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους σε διάστημα 5 ημερών αποδεικνύει ότι το εθιμικό δίκαιο μελλοντικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως βάση για την δημιουργία κανόνων δικαίου που θα συμπεριλαμβάνονται και σε Διεθνείς Συνθήκες και κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αφενός την “ταφόπλακα” του Ελληνισμού στα Βαλκάνια και αφετέρου θα άνοιγε ορθάνοιχτα πλέον την πόρτα στον “αλύτρωτο εθνικισμό” στο να χρησιμοποιήσει και στρατιωτικά-παραστρατιωτικά μέσα επιβολής του.
Εν κατακλείδι, όλοι γινόμαστε μάρτυρες της πολιτικής που ακολουθεί η Αλβανική Κυβέρνηση, η οποία καταβάλλει εντατικές προσπάθειες αφανισμού του Βορειοηπειρωτικού στοιχείου, ενώ παράλληλα δεν δείχνει να σέβεται και να προσδοκά καλυτέρευση της συζήτησης των προϋποθέσεων που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενταξιακή πορεία της χώρας στο άμεσο μέλλον.
