Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος, ανεξάρτητος βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
Για πρώτη ίσως φορά μετά από 25 σχεδόν χρόνια επίκεινται εξελίξεις στο χρονίζον θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, ως αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, αλλά κυρίως της πολιτικής κατάστασης στη χώρα. Κανένα σλαβικό κόμμα δεν μπορεί να δημιουργήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και θα πρέπει να συνεργαστεί με το ισχυρότερο αλβανικό κόμμα.
Δημοσιεύθηκε σχετικά στη σκοπιανή εφημερίδα DNEVNIK (σε κεντρικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της), που πρόσκειται στο κόμμα του εξτρεμιστή πρώην Πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι VMRO-DPMNE, ότι ο Άρταν Γκρούμπι, στενός συνεργάτης του ηγέτη του μεγαλύτερου κόμματος της αλβανικής μειονότητας στα Σκόπια DUI, Αλί Αχμέτι, σε δηλώσεις του σε κοσοβαρικό τηλεοπτικό σταθμό, ανέφερε ότι τα Σκόπια πρέπει να αλλάξουν όνομα προκειμένου να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Σύμφωνα με την DNEVNIK, η δήλωση Γκρούμπι «επιβεβαιώνει την εκτίμηση» ότι «όλοι οι σχεδιασμοί για τις μετεκλογικές εξελίξεις» στα Σκόπια «οδηγούν σε αυτό», δηλαδή «στην αλλαγή του ονόματος».
Σε συνέχεια των παραπάνω δεν πέρασε απαρατήρητη η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Γκάμπριελ ο οποίος από την Ουκρανία που βρισκόταν, δήλωσε μεταξύ άλλων, ότι ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Ιβάνοφ οφείλει να τηρήσει τη νομιμότητα και να δώσει εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης στην αντιπολίτευση, αλλιώς θα βρίσκεται εκτός της δημοκρατικής νομιμότητας και μακριά από τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Πρόσθεσε δε με νόημα, ότι εφόσον σχηματιστεί Κυβέρνηση, ο δρόμος για την ένταξη της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση περνά μέσω της οριστικής διευθέτησης του προβλήματος του ονόματος της χώρας αυτής.
Συνδυάζοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι οι Αλβανοί των Σκοπίων επιθυμούν μια «ομοσπονδοποίηση» της χώρας και προφανώς την ισότιμη συμμετοχή και εκπροσώπηση τους τόσο στην ονοματοθεσία, όσο και στις δομές διακυβέρνησης της. Είναι προφανές ότι δεν ενδιαφέρονται για όσα υποστήριζαν επί 25 χρόνια οι Σλάβοι της χώρας, περί της Μακεδονικής τους προέλευσης και τους τόνους μαρμάρινων αγαλμάτων που τοποθέτησαν στις πόλεις τους σε μια προσπάθεια «Μακεδονοποίησης» τους.
Η ηγεσία δε των Σλάβων στην πραγματικότητα έβλαψε την ίδια την ύπαρξη της χώρας και έθρεψε τον αλβανικό σεκταρισμό αντί της ενσωμάτωσης, ηλιθιωδώς δε, διότι αν επί 20 χρόνια ήταν λογικοί με την Ελλάδα, τότε σήμερα τα Σκόπια θα ήταν πιθανότατα μέλος της ΕΕ, αλλά και του ΝΑΤΟ, αφού η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα έθετε βέτο, αλλά τουναντίον θα τους «έπαιρνε από το χεράκι» και θα τους έβαζε στους θεσμούς αυτούς.
Υπό τη έννοια αυτή έχασαν για πάντα την ευκαιρία να ελέγχουν τη χώρα μόνοι τους, αφού είναι αδύνατο τώρα πια να αποφύγουν τη συνδιαχείριση του κράτους με την πολυπληθή Αλβανική μειονότητα (υπολογίζεται πια σε άνω του 30%).
Τούτων δοθέντων, η Ελλάδα πλέον καλείται να διαχειριστεί το οριστικό «κλείσιμο» μιας υπόθεσης που την ταλαιπώρησε επί δεκαετίες και που με υπομονή δεν οδηγηθήκαμε ευτυχώς στο ΛΑΘΟΣ, που πολλοί κι εντός των συνόρων, δυστυχώς (λιγόψυχοι) πρότειναν. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ποτέ δεν ενέδωσε στους εκβιασμούς και στο ψέμα, τόσο των Σκοπιανών, όσο και των πιέσεων άλλων κυβερνήσεων, ακόμη και υπερδυνάμεων, όπως θα ενθυμείστε, τότε στο Βουκουρέστι στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ.
Ήρθε, λοιπόν, το πλήρωμα του χρόνου και οι Έλληνες πρέπει να κεφαλαιοποιήσουμε τη στάση μας, να αναδείξουμε τις ιδέες μας, να προστατέψουμε τελικώς την κληρονομιά μας. Στην υπόθεση αυτή, έτσι όπως εξελίσσεται, η Ελλάδα έχει μόνο μία πρόταση να κάνει. Μία πρόταση ονόματος η οποία εξάλλου θα πρέπει να αντιπροσωπεύει όλες τις εθνοτικές ομάδες της χώρας αυτής: Σλάβους, Αλβανούς, Βλάχους, Ρομά κτλ.
Η αλήθεια λάμπει όταν κάποιος έχει δίκαιο και υπομονή. Είναι γνωστό εδώ και 100 και πλέον χρόνια ότι περιοχή αυτή έχει όνομα (πριν κι από την εποχή του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας) και αυτό ήταν Βαρδαρία. Η σημερινή της εκδοχή είναι Δημοκρατία της Βαρδαρίας (Vardaska ή Vardar Republic). Ονομάζεται δε, ως γνωστόν, έτσι από το όνομα του ποταμού Vardar (Αξιός) που τη διατρέχει σε όλη της την έκταση.
Στην Βαρδαρία ιστορικά ζούσαν και ζουν Σλάβοι (Βουλγαρικής κυρίως προέλευσης), Αλβανοί, Σέρβοι, Ρομά, Βλάχοι κλπ. Αυτοί όλοι ήταν και είναι Βαρδαροί γιατί όλοι τους, πολύ απλά, ζούσαν και ζουν στην περιοχή που ιστορικά ονομαζόταν έτσι. Βλέπουμε δηλαδή ότι η αλήθεια δεν μπορεί να αντικατασταθεί από ένα ψέμα όσο «φτιασιδωμένο» κι αν είναι. Ο ψευδομακεδονισμός των Σκοπιανών καταρρέει ήδη εκ των έσω. Πέραν των Αλβανοβαρδαρών, είναι ευρύτατα γνωστό ότι περίπου το 1/3 των Σλαβοβαρδαρών ήδη έχει αποκτήσει τη Βουλγαρική υπηκοότητα, καθώς αναγνώρισαν την πραγματική τους καταγωγή.
Όπως γίνεται λοιπόν ευνόητο, τα Σκόπια πλέον δεν έχουν πρόβλημα «ονομασίας», αλλά πρόβλημα «ύπαρξης και επιβίωσης». Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα που μπορεί να στηρίξει έμπρακτα τη επιβίωση της, ως «ανεξάρτητης κρατικής οντότητας», καθότι οι υπόλοιπες όμορες της χώρες (Βουλγαρία, Αλβανία, Σερβία, Κόσοβο) έχουν ιστορικές εδαφικές και εθνοτικές διαφορές μαζί της. Η Ελλάδα δεν έχει καμία διαφορά, πλην της προστασίας της Μακεδονικής ιστορικής κληρονομιάς.
Ο Ιβάνοφ, συνεπώς, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να αναθεωρήσει την απόφασή του και να δώσει την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης στο 2ο κόμμα, επειδή η χώρα ήδη καταρρέει, αφού η τωρινή «υπηρεσιακή» κυβέρνηση δεν δύναται να κάνει τίποτα, η Βουλή δεν έχει συνεδριάσει για πάνω από δυόμισι μήνες και το δικαστικό σώμα βιώνει μεγάλες ανακατατάξεις. Το σημαντικότερο και κρισιμότερο στοιχείο που πιέζει τις εξελίξεις όμως είναι ότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί να ξεσπάσει «θύελλα» εθνοτικών ταραχών με απρόβλεπτες διαστάσεις…
