Γράφει ο Όμηρος Τσάπαλος
Follow @OmirosTsapalos
Μετά την Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση. Ο συνδυασμός των δυο γεγονότων λειτουργεί μαρτυρικά αλλά και λυτρωτικά ταυτόχρονα.
Ζούμε την σταύρωση της Κυβέρνησης και ο στύλος στον οποίο κρεμάται είναι αυτός που την ανέβασε στην εξουσία. Ο στύλος των προεκλογικών υποσχέσεων, των ανεφάρμοστων πολιτικών και της συστηματικής αποφυγής της αλήθειας. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να βρεθούν, λεφτά για αύξηση μισθών και συντάξεων, για πάγωμα μεταρρυθμίσεων με θετικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα και για περιορισμό των ούτως ή άλλως ισχνών αποκρατικοποιήσεων. Δεν υπάρχουν λεφτά παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλη άποψη. Ούτε μπορούν να βρεθούν από λίστες Λαγκάρντ και φορολογικές επιδρομές. Δεν το λέω εγώ. Ο αρμόδιος Υπουργός Νικολούδης τα λέει ο οποίος και παραδέχεται ότι δεν θα βρεθούν λεφτά από τις πηγές που ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά εξήγγειλε.
Ο Αλέξης Τσίπρας ζει και την δική του προσωπική σταύρωση. Ήξερε ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν εκείνη η ώρα, όμως δεν φαντάστηκε ότι αυτή θα συνέπιπτε και με την Σταύρωση του Ιησού… Έχοντας καταφέρει τον μεγαλύτερο, και ίσως μοναδικό του στόχο, να γίνει Πρωθυπουργός, θα πρέπει να ένιωσε ένα τεράστιο κενό (ή έστω πλήρωση στο σημείο του να νιώθει μια κενότητα) την ώρα που καθόταν για πρώτη φορά στην πρωθυπουργική καρέκλα και έπρεπε να πάρει τα πρώτα τηλέφωνα για να αντιμετωπίσει την πρώτη κρίση. Ο ίδιος συνεχίζει να υποτιμά τα πραγματικά όρια των δανειστών όπως και τα πραγματικά όρια της δικής του πολιτικής οντότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Συνεχίζει να θεωρεί ότι ζούμε ένα ιδιότυπο power game όπου στο τέλος θα βγει νικητής αυτός που εκλιπαρεί θρασύδειλα για βοήθεια για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Αγνοεί όμως ότι αυτός ο παίκτης είναι εξ αρχής χαμένος. Από την στιγμή που επαιτείς και την ίδια στιγμή εκβιάζεις από θέση εμφανούς αδυναμίας, το πιθανότερο είναι ότι στο τέλος θα φας τα μούτρα σου. Και έτσι ενώ πήγαινες για έναν έντιμο συμβιβασμό θα καταλήξεις σε έναν επώδυνο.
Ζει την Σταύρωση του και γιατί πρέπει να αντιμετωπίσει τις διαφορετικές συνιστώσες της Κυβέρνησης του. Να επιλέξει ανάμεσα στην παρέμβαση της Αστυνομίας για την λήξη καταλήψεων ή να μείνει πιστός στις αριστερές του ιδεοληψίες. Να επιλέξει ανάμεσα στο να αποδεσμεύσει υπουργούς του που κρίνονται ανίκανοι και επικίνδυνοι και στο να συνεχίσει την πολιτική του «να μην κάνω τίποτα». Να επιλέξει ανάμεσα στον προεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζεται μέσα από τον λαϊκισμό βασικών στελεχών του και τον κομουνιστικό οπορτουνισμό του Παναγιώτη Λαφαζάνη και τον ρεαλισμό και την υπευθυνότητα ενός σύγχρονου αριστερογενούς κόμματος εξουσίας απαλλαγμένο από βαρίδια και ανθρώπους που νομίζουν ότι ρητορεύουν στο Πανεπιστήμιο ενώ η δουλειά τους είναι να εφαρμόσουν πολιτικές και όχι ιδέες.
Οι μέρες περνούν, αποτέλεσμα δεν υπάρχει, χρήματα δεν έρχονται, η διαπραγμάτευση δεν κλείνει. Νέα μέτωπα ανοίγονται και η Κυβέρνηση επιλέγει να μην αντιδρά. Όλοι περιμένουν στην γωνία για να κρίνουν την όποια συμφωνία προκύψει με τους δανειστές και να αποφασίσουν για το εάν θα συνεχίσουν να συμμετέχουν στην Κυβέρνηση ή θα ακολουθήσουν ξεχωριστή πορεία. Καμμένος και Λαφαζάνης είναι κάποιοι από αυτούς. Οι Υπουργοί Επικρατείας που είναι υπεύθυνοι για τον συντονισμό της Κυβέρνησης είναι απλά ανύπαρκτοί, ενδεχομένως να μην μπορούν καν να συντονιστούν μεταξύ τους. Και αυτό δημιουργεί πρόβλημα σε μια Κυβέρνηση που ήδη αντιμετωπίζει γλωσσικό, συντακτικό, γραμματικό και ορθογραφικό ζήτημα. Το κερασάκι στην τούρτα θα έλεγε κανείς. Η ρίζα του προβλήματος λέω εγώ.
Η Ανάσταση μετά την Σταύρωση του Ιησού ήταν αναπόφευκτη. Δεν νομίζω ότι ισχύει το ίδιο και για την Κυβέρνηση και προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα. Η Ανάσταση θα αργήσει και δεν θα είναι έτσι όπως την φαντάζονται κάποιοι…
Υγ.1. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δυο επιλογές. Ή να μικρύνει κατά 50% το κυβερνητικό σχήμα ή να αρχίσει να αποδεσμεύει υπουργούς που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα με αυτήν που θέλει να επιβάλλει στην Κυβέρνηση του. Θα ξαφνιαστώ ευχάριστα αν υπάρξει τρίτος δρόμος.
Υγ.2 Το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φυλακών Γ’ Τύπου ίσως αποτελέσει την αφορμή αποχώρησης των ΑΝΕΛ από την Κυβέρνηση. Όσο πιο κοντά χρονικά στο κλείσιμο της συμφωνίας το νομοσχέδιο ψηφιστεί, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες να είναι αυτή η αφορμή. Αν πάλι δεν είναι, θα βρεθεί κάποια άλλη…
