Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά για τη χθεσινοβραδινή παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην εκδήλωση που έγινε στη μνήμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Μέγαρο Μουσικής. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των σεναρίων ήταν πώς τάχα ο Τσίπρας προσπαθεί να προσεγγίσει τους «καραμανλικούς», οι οποίοι τώρα τελευταία δεν νιώθουν και τόσο άνετα μέσα στη ΝΔ του Σαμαρά, ενώ υπουργοί όπως ο Στουρνάρας είναι «κόκκινο πανί» για αυτούς.
Προσωπικά θεωρώ πως πρέπει να «διαβάσουμε» την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μουσικής σαν ένα πιάτο…. σούσι. Δηλαδή υπάρχει μια ωμή αλήθεια κι από κει και πέρα μπαίνουν διάφορες «σάλτσες». Η ωμή αλήθεια είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας απλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Από τη στιγμή που προσκλήθηκε στην εκδήλωση δεν θα μπορούσε να μην παραστεί. Είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που διεκδικεί την πρωθυπουργία και η παρουσία του στο πολιτικό μνημόσυνο του Καραμανλή ήταν η ομολογία της αποδοχής των κανόνων του αστικού πολιτικού παιχνιδιού.
Η παρουσία λοιπόν του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρωτίστως συμβολική. Το σημαντικό δεν είναι αυτά που είπε. Τα έχουν πει και τα έχουν ξαναπεί και άλλοι ηγέτες της Αριστεράς. Το σημαντικό είναι πως κάθισε στην πρώτη σειρά των «επισήμων» του «συστήματος», μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς ( Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη), με τους πρώην πρωθυπουργούς (Γιώργο Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή, Κώστα Σημίτη, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη), τους πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας (Κωστή Στεφανόπουλο, Χρήστο Σαρτζετάκη). Ο Τσίπρας αναγκάστηκε να εμφανιστεί ως αναπόσπαστο μέρος αυτού που υποτίθεται πως θέλει να ανατρέψει, δηλαδή του πολιτικού συστήματος έτσι όπως αυτό οικοδομήθηκε από το 1974 μέχρι και σήμερα.
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια και οι «σάλτσες» απλά βοηθούν να την «καταπιεί» το εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι τα περί «προσέγγισης» και «διεμβολισμού» είναι τουλάχιστον αστειότητες. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί τον Πάκη ή τον Αντώναρο ως συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως που ένας διορατικός νους μπορεί να εικάσει είναι πως βαπτιζόμενος στην «κολυμπήθρα» του αστικού συστήματος ο Αλέξης Τσίπρας λέει το «απεταξάμην» στις κακές παρέες των Εξαρχείων και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επόμενη μεγάλη πολιτική τομή μετά το 1981. Τότε επετεύχθη με την «συγκατοίκηση» του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας και του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία. Φαίνεται πως η πολιτική ζωή μας, κάνει κύκλους. Η επόμενη «συγκατοίκηση» μπορεί να περιλαμβάνει πάλι έναν Καραμανλή κι ένα τέκνο του Αντρέα, όχι εξ αίματος (αυτό δυστυχώς το ζήσαμε) αλλά εκ …πνεύματος.
ΥΓ1: Η απόφαση του Τσίπρα να ταξιδέψει στη Βενεζουέλα για να παραστεί αύριο στην κηδεία του Τσάβες, μοιάζει λίγο με bachelor party πριν από γάμο. Ξέρεις πως είναι η τελευταία φορά που μπορείς να κάνεις και καμιά μαλακία…
ΥΓ2: Η φωτογραφία με το πλάνο από το Mega, είναι για όσους δεν κατάλαβαν.
ΥΓ3: Η επόμενη κίνηση που περιμένουμε πλέον από τον Τσίπρα είναι να πάει να μιλήσει και στο ΙΟΒΕ, μετά από πρόσκληση του Ραφαήλ Μωυσή.
