Μετά την μεγάλη οικονομική κρίση των μνημονίων αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει ήδη ή αλλάζουν ραγδαία στην Ελλάδα. Πολλά από τα κακώς κείμενα που οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή της χώρας βελτιώνονται καθώς έχουν αναμορφωθεί σχεδόν όλα τα δεδομένα, τόσο τα ελληνικά όσο και τα διεθνή.
Ένας από τους κομβικούς τομείς της οικονομίας μας που μεταλλάσσεται ραγδαία είναι και ο κατασκευαστικός.
Τα τελευταία αρκετά χρόνια διαπιστώνεται η σταδιακή αποχώρηση από το προσκήνιο μιας παλιάς γενιάς κατασκευαστών που -επί δεκαετίες στην μεταπολίτευση- είχε βρει τη χρυσοφόρα συνταγή του παντρέματος των μεγάλων συμβάσεων με τα πολιτικά συστήματα.
Κι όσοι από αυτούς έχουν παραμείνει ενεργοί προσπαθώντας να δραστηριοποιηθούν με την ίδια συνταγή, οδεύουν προς τη… διάλυση.
Επειδή όμως η φύση απεχθάνεται το κενό, στον χώρο των κατασκευών μπαίνουν νέοι παίκτες που όμως έχουν κατανοήσει ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Πλέον, το 2020 και στην Ελλάδα, για την επιχειρηματική επιβίωση, πρέπει να παραδίδεται κάθε δημόσιο έργο στην ώρα του, κάτι που φυσικά δεν ήταν ποτέ ο κανόνας και το αυτονόητο.
Επίσης, αντιλαμβάνονται στην πράξη ότι δεν μπορούν να βασίζουν την προσφορά τους για μια σύμβαση στις μεταλλάξεις του κόστους, τις υπερβάσεις, τις υπερτιμολογήσεις και τις συμπληρωματικές συμβάσεις που επί χρόνια ήταν καθεστώς, διπλασιάζοντας πολλές φορές τον αρχικό προϋπολογισμό ενός έργου.
Εκτός των άλλων, αυτό ήταν και το βασικό γεγονός που γεννούσε καχυποψία στην κοινωνία, την οποία πλήρωσε τελικά το πολιτικό σύστημα.
Παράλληλα, η νέα πραγματικότητα υποχρεώνει τις εταιρείες να είναι υγιείς, να έχουν πραγματικούς ισολογισμούς και να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι το χρηματοοικονομικό μοντέλο στο οποίο εντάσσονται.
Αν μάλιστα δούμε ποιες και πόσες ήταν οι κεφαλαιοποιήσεις των εταιρειών του κλάδου πριν από 10 ή 15 χρόνια και ποιες είναι σήμερα, για όσες από αυτές έχουν απομείνει, θα αντιληφθούμε την αλλαγή που συντελείται στο χώρο και το τεράστιο κενό που δημιουργείται σήμερα καθώς όλοι περιμένουν να τελειώσει ο κορωνοϊός για να ξεκινήσουν τα νέα μεγάλα κατασκευαστικά έργα στην Ελλάδα.
Συνεπώς, οι αγαπητοί κύριοι των παραδοσιακών κατασκευαστικών εταιρειών θα πρέπει να καταλάβουν πως όσα μπάνερ κι αν αγοράσουν, όσο κι αν τα πληρώσουν, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα.
Και αυτή είναι πως όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, που μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά είναι σαφώς υγιέστερα από κάθε άποψη, απλώς θα παραμερίσει…
ΥΓ. Επιλέξαμε εσκεμμένα την εικονογράφηση του άρθρου με μια φωτογραφία από την Εγνατία γιατί η σημερινή της κατάντια είναι η ζωντανή απόδειξη της άλλης νοοτροπίας.
