Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Στην Ελλάδα η ψυχιατρική μεταρρύθμιση κατέχει την θέση 28 από τις 30 χώρες οι οποίες συμμετέχουν στην πανευρωπαϊκή αξιολόγηση. Οι τομείς στους οποίους οι χώρες αξιολογήθηκαν είναι πολλοί, μεταξύ των οποίων το περιβάλλον των ασθενών, η πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια και υπηρεσίες, οι ευκαιρίες που έχουν στην κοινωνία π.χ. για να εργαστούν, ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το πρόβλημα του κοινωνικού στίγματος.
Διαβάζοντας τους παραπάνω τομείς όπως αναφέρονται στο healthview.gr δεν είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν σε υψηλή θέση. Ωστόσο η πρότελευταία θέση η οποία μας αποδόθηκε είναι πραγματικά χαρακτηριστική του πόσο παρατημένα είναι τα ζητήματα του κοινωνικού κράτους στη χώρα.
Και για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν πρόκειται για την κακή μας «νοοτροπία». Είναι εύκολο να το αποδίδουμε πάντα εκεί, γιατί είναι τσάμπα. Τσάμπα επειδή δεν κοστίζει σε χρήμα αλλά και ούτε σε πολιτική κριτική. Είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων με πρώτο και κυριότερο τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την όλο και αυξανόμενη εμπορευματοποίηση της υγείας και την εγκατάλειψη όσων δεν μπορούν να παράξουν πλούτο με την εργασία τους. Και αν χρειαζόμαστε ένα ακόμη στοιχείο για να το επιβεβαιώσουμε αρκεί να δούμε ποια χώρα βρίσκεται στην πρώτη θέση της κατάταξης.
Είναι φυσικά η Γερμανία. Η οποία Γερμανία έχει ένα εξαιρετικά ισχυρό κρατικό κοινωνικό σύστημα πρόνοιας το οποίο διαμορφώνει τις καλύτερες δυνατότητες για την περίθαλψη και προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη των ανθρώπων με ψυχική νόσο. Αλλά δυστυχώς οι μεταρρυθμίσεις που διακαώς ζητούν από εμάς να κάνουμε δεν περιλαμβάνουν κανένα ζήτημα στο οποίο το κράτος θα έπρεπε να ξοδέψει χρήματα για τους έλληνες πολίτες. Πόσο μάλλον στο κοινωνικό κράτος.
Παραθέτουμε από το healthview.gr τους 5 τομείς στους οποίες διαπιστώθηκε από την αξιολόγηση, την οποία διενήργησε ο Economist Intelligence Unit, ότι πολλές ευρωπαικές χώρες υστερούν:
1. Η επίτευξη καλύτερων δεδομένων σε όλους τους τομείς της παροχής ιατρικών υπηρεσιών, της εξυπηρέτησης και των εκβάσεων
2. Υποστήριξη των πολιτικών ψυχικής υγείας με κατάλληλη χρηματοδότηση
3. Ολοκλήρωση του αποϊδρυματισμού (της μετάβασης, δηλ. από την ενδονοσοκομειακή περίθαλψη στη φροντίδα εντός του πλαισίου της κοινότητας), ενός έργου που μετρά δεκαετίες πλέον
4. Επικέντρωση στην παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών εντός της κοινότητας
5. Πρόνοια για ολοκληρωμένες υπηρεσίες απασχόλησης
