Γράφει ο Ceteris Paribus
Ο όρος «νέα τζάκια» εισήχθη στο δημόσιο λεξιλόγιο ύστερα από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981, θέλοντας να αποδώσει την προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να εξεύρει στηρίγματα ή μάλλον να ευνοήσει και να δημιουργήσει τέτοια στηρίγματα, στον επιχειρηματικό χώρο. Έκτοτε, η ζωή απέδειξε ότι καμία κυβέρνηση δεν απέφυγε αυτό τον «πειρασμό», παρόλο που κάποιες εξ αυτών το έκαναν με «τακτ» και αποφεύγοντας ακραία φαινόμενα ευνοιοκρατίας ενώ κάποιες άλλες όχι…
Ο αφορισμός των «νταβατζήδων» από τον Κώστα Καραμανλή ανέδειξε μια άλλη διάσταση αυτής της σχέσης: ότι ισχυρά τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου πολιορκούν τις κυβερνήσεις ή και στελέχη τους για να εγκαταστήσουν μια ευνοϊκή σχέση με τις κρατικές προμήθειες ή για να «προωθήσουν» υποθέσεις τους, απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση έχουν τη δύναμη ακόμη και να ρίξουν μια κυβέρνηση. Από την άλλη, ο Άκης Τσοχατζόπουλος στέκει σαν το παράδειγμα πολιτικού που την «πάτησε», αφού επεκτάθηκε ασύγγνωστα στο πεδίο αυτών των σχέσεων «αμοιβαίου οφέλους» χωρίς να καλύψει τα νώτα του…
Όταν μία εβδομάδα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 η νυν Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου συναντήθηκε «μυστικά» με τον Βαγγέλη Μαρινάκη (η πρόθεση -τουλάχιστον της Ρένας Δούρου- ήταν αυτή, αλλά η μυστικότητα δεν εξασφαλίστηκε…), υποσκάπτοντας ανοιχτά τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημαρχία Πειραιά κ. Θοδωρή Δρίτσα και ευνοώντας εκ των πραγμάτων τον υποψήφιο Γιάννη Μώραλη και τον συνυποψήφιό του Βαγγέλη Μαρινάκη, όλοι κατάλαβαν ότι κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν αρχίσει ήδη τις διερευνήσεις στην κατεύθυνση «μεγάλων ονομάτων» του επιχειρηματικού κόσμου.
Την ίδια περίοδο, με αφορμή την υποψηφιότητα του Άρη Βασιλόπουλου για τη δημαρχία Ν. Φιλαδέλφειας, άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τήρησαν καταφανώς ευνοϊκή στάση υπέρ του σχεδίου Μελισσανίδη για κατασκευή γηπέδου της ΑΕΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια, «αδειάζοντας» τον υποψήφιο δήμαρχο του κόμματός τους.
Ωστόσο, όλα αυτά δεν ήταν παρά μια… δειλή εισαγωγή στο θέμα. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματοποίησε την πολιτική απέναντι σε κορυφαίους του επιχειρηματικού κόσμου. Η υπόθεση με τις αδειοδοτήσεις των καναλιών έφερε στην επιφάνεια τις συγκλίσεις αλλά και τις κόντρες, το ασυμβίβαστο κάποιων συμφερόντων με άλλα, την αδυναμία να εξισορροπηθούν.
Η υπόθεση κατέληξε σε φιάσκο ύστερα από τη γνωστή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, οπότε και η προσπάθεια να εξισορροπηθούν τα συμφέροντα μεταξύ κορυφαίων επιχειρηματιών με τη λογική «να βολευτούν όλοι» παίρνοντας ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο μερίδιο της «πίτας» αλλά και να επανιεραρχηθεί η εμβέλειά τους σε πρώτη, δεύτερη και τρίτη «ταχύτητα», κατάρρευσε. Στην υπόθεση εκείνη… έλαμψε με αρνητικό τρόπο ο κ. Καλογρίτσας, αλλά είχαμε και τη θεαματική είσοδο στο «παιχνίδι» ενός νέου «παίκτη»: του Ιβάν Σαββίδη.
Θα πάρει και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης;
Ο Ιβάν Σαββίδης διαθέτει άφθονη ρευστότητα και το αποδεικνύει. Οι επιχειρηματικές του κινήσεις είναι πυκνές και συνδέονται όλες με τον ένα ή άλλο τρόπο με τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα. Έχει διαθέσει ρευστότητα πάνω από 130 δισ. ευρώ τα τελευταία χρόνια για να αποκτήσει (πέραν του ΠΑΟΚ):
Την καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ, που είχε ζημίες 40 εκατ. ευρώ και πέρυσι οδηγήθηκε σε κερδοφορία.
Το «Μακεδονία Παλάς», το οποίο ανακαίνισε και από πέρυσι μπήκε σε φάση κερδοφορίας.
Τη «Σουρωτή» – εντελώς πρόσφατα.
Το μέγαρο Λόγγου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ένα εμβληματικό κτήριο που σκοπεύει να ανακαινίσει με εντυπωσιακό τρόπο.
Την Τρίτη 7 Μαρτίου η εφημερίδα του Βόλου «Ταχυδρόμος» είχε πρώτο θέμα την είδηση ότι ο κ. Σαββίδης διεκδικεί την αγοράσει το νησάκι «Τσουγκριάς» δίπλα στη Σκιάθο.
Πρόσφατα, από το βήμα του 1ου Tsessaloniki Summit, ο διευθύνων σύμβουλος της «Dimera» (μέσω της οποίας επιχειρεί ο κ. Σαββίδης), κ. Αρτούρ Νταβιτιάν, ανακοίνωσε ότι τα επόμενα χρόνια θα διατεθούν επιπλέον 250 εκατ. ευρώ «σε υπό εξέλιξη προγράμματα στη Β. Ελλάδα».
Και ήδη, η πιο εντυπωσιακή έως σήμερα κίνηση, εκδηλώθηκε: κατέθεσε προσφορά για το 67% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης με ένα κοινοπρακτικό σχήμα στο οποίο εκτός από την εταιρεία του κ. Σαββίδη συμμετέχουν επίσης το γερμανικό fund DIEP (Deutsche Invest Equity Partners GmbH) και η CMA CGM, τρίτη μεγαλύτερη παγκοσμίως ναυτιλιακή εταιρεία στη μεταφορά containers. O όμιλος CMA CGM, που μεταξύ των άλλων αποτελεί μέλος της τετραμελούς συμμαχίας OCEAN Alliance, στην οποία ανήκει και η Cosco, εξυπηρετεί τα 420 από τα 521 εμπορικά λιμάνια της υφηλίου και ο ενοποιημένος τζίρος του προσεγγίζει τα 22 δισ. δολάρια.
Είναι προφανές ότι η συμμετοχή είναι ουσιαστική και όχι συμβολικού χαρακτήρα: το σχήμα στο οποίο συμμετέχει ο κ. Σαββίδης «χτυπάει» στα ίδια το δεύτερο λιμάνι της χώρας! Είναι επίσης προφανές ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλό επιχειρηματικό άνοιγμα αλλά με κίνηση με γεωπολιτική και γεωοικονομική εμβέλεια. Η έμμεση συμμετοχή της Cosco αλλά και οι πασιφανείς σχέσεις του Ιβάν Σαββίδη με τη Ρωσία υπογραμμίζουν το γεγονός…
Οι άλλοι παίρνουν (;) γήπεδα, ο Σαββίδης αλλάζει ρότα…
Στο χώρο του ποδοσφαίρου ο κ. Σαββίδης είχε συμπήξει μια άτυπη συμμαχία με τους ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ κ. Αλαφούζο και Μελισσανίδη. Στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα επισημοποιήθηκε με το συμβολικότερο των τρόπων η αλλαγή ρότας, με την επίδειξη «πολιτισμένου κλίματος» με την αποστολή του Ολυμπιακού, τις αγκαλιές και τα φιλιά με τον Σάββα Θεοδωρίδη…
Σε δηλώσεις του στην ΕΡΤ ο κ. Σαββίδης κατηγόρησε τους έως χθες συμμάχου του ότι αναλώθηκαν στους δικούς τους ιδιαίτερους στόχους – ότι περίπου δεν τίμησαν τη συμμαχία. Όμως, αυτά είναι προσχηματικά. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κ. Σαββίδης «αλλάζει κατηγορία» και εμπλέκεται πλέον σε επιχειρηματικές κινήσεις μεγάλης εμβέλειας. Δεν θέλει να είναι στην κατηγορία αυτών που η εμβέλειά τους εξαντλείται στη διεκδίκηση ενός γηπέδου – παρότι θα διεκδικήσει και ο ίδιος ανάλογη ευνοϊκή μεταχείριση για το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Ειδικά αν αποκτήσει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, οι δρόμοι του θα διασταυρωθούν αναπόφευκτα με αυτούς του κ. Μαρινάκη, ο οποίος ήδη κινείται για τη δημιουργία μεγάλου διαμετακομιστικού κέντρου στον Πειραιά…
Επιπλέον, ο κ. Σαββίδης κατηγορεί την κυβέρνηση πως τον ενέπλεξε στην υπόθεση της αδειοδότησης των καναλιών η οποία με δική της ευθύνη κατέληξε σε φιάσκο, όπως επίσης και στην υπόθεση της «σωτηρίας» του ΔΟΛ προσπαθώντας να του φορτώσει ζημίες για να ενισχύσει το πολιτικό της προφίλ…
Κάποιες κακές γλώσσες λένε ότι ο κ. Σαββίδης θέλει να αποτινάξει πλέον την κατηγορία του «φιλοκυβερνητικού» επιχειρηματία διεκδικώντας ένα νέο ηγεμονικό στάτους και ανοίγοντας διαύλους και με την αξιωματική αντιπολίτευση…
Όσο για τους άλλους, που διεκδικούν γήπεδα, κινδυνεύουν με φιάσκο ανάλογο με το φιάσκο της αδειοδότησης των καναλιών, καθώς θα χρειαστούν πολλά περισσότερα από την καλή κυβερνητική θέληση για να ξεπεραστούν μεγάλα προβλήματα και νομικά εμπόδια ώστε τα σχέδια να τελεσιδικήσουν.
Υ.Γ. Για το αν θα ευοδωθεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να «ξαναμοιράσει παιχνίδι»… μοιράζοντας γήπεδα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε εδώ. Θα χρειαστεί να επανέλθουμε.
