Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ομολογώ ότι έχουμε πολύ σοβαρά θέματα για να ασχοληθούμε, όπως π.χ. η αξιολόγηση, οι σχεδιασμοί του Μαξίμου, το Μεσοπρόθεσμο έως το 2020 που θα μας φορέσουν θέλουμε δεν θέλουμε, η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης και άλλα πολλά.
Αλλά, υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που καλό είναι να μην τα παραβλέπουμε, γιατί πρέπει από αυτά να διαχωρίζουμε τη θέση μας. Σε αντίθεση με ορισμένους άλλους που τα κάνουν γαργάρα.
Ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Κώστας Κατσίκης είναι αποδεδειγμένα ομοφοβικός. Το έχει αποδείξει κατά την ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης, το έχει αποδείξει και σε άλλες συγκυρίες, το απέδειξε εκ νέου στη Βουλή χθες, όταν διερωτήθηκε αν ένα τρανς άτομο μπορεί να είναι δάσκαλος/δασκάλα ή αν ένας γκεϊ μπορεί να είναι μπεϊμπι-σίτερ. Του φάνηκε «αφύσικο» του κ. Κατσίκη.
Ομολογώ πως οι απόψεις του κ. Κατσίκη και των ΑΝΕΛ ευρύτερα δεν είναι ξένες προς την ελληνική πραγματικότητα. Ακόμα και αν δημοσίως κάνουμε τους ανοιχτόμυαλους, όταν το ζήτημα φτάσει στα σπίτια μας αποδεικνυόμαστε πολύ στενόμυαλοι. Η φράση «ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στο κρεβάτι του, αλλά…», ακούγεται σταθερά.
Για μένα, είναι ζήτημα αρχής: το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του τον αφορά απόλυτα. Κανέναν άλλο. Και, σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτεία πρέπει να αναγνωρίζει σε αυτούς τους ανθρώπους όσα δικαιώματα αναγνωρίζει και στα ετερόφυλα ζευγάρια. Σύμφωνα συμβίωσης. Πολιτικό γάμο. Τεκνοθεσία. Αντιλαμβάνομαι, δογματικά, γιατί η εκκλησία θα δυσκολευτεί να συναινέσει στον γάμο δύο ομόφυλων, αλλά η πολιτεία δεν πρέπει να έχει καμία αγκύλωση και οφείλει να επιβάλλει το αστικά και πολιτικά ορθό, ακόμα και αν πρόκειται για κάτι που «ξενίζει» την κοινή γνώμη.
Δυστυχώς, όμως, οι Κατσίκηδες είναι μέσα σε αυτή τη Βουλή δια της λαϊκής ψήφου και πρέπει να καθόμαστε να τους ακούμε με ψυχραιμία, όποτε αποφασίζουν, παίρνοντας αυτό το αθώο υφάκι, να αρνηθούν σε συμπολίτες τους βασικά αστικά δικαιώματα και μάλιστα να τους προσβάλλουν για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, επειδή έτυχε αυτοί να είναι straight. Σιγά τον πολυέλαιο!
Η όλη συζήτηση, όμως, ουδόλως αφορά τον κ. Κατσίκη. Τον λέμε ομοφοβικό, το αυτί του δεν ιδρώνει γιατί είναι και πάμε παρακάτω. Ούτε το αυτί των ΑΝΕΛ ιδρώνει, γιατί είναι αποδεδειγμένα ομοφοβικοί, καταψηφίζοντας το Σύμφωνο Συμβίωσης. Περισσότερη συζήτηση δεν χωρεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως; Πόσο κοκκινίζουν και πόσο ντρέπονται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όποτε οι συγκυβερνώντες με αυτούς βουλευτές αρνούνται βασικά αστικά δικαιώματα σε συμπολίτες τους και αναφέρονται σε αυτούς μειωτικά; Αισθάνονται καλά; Γιατί, εγώ αυτό μπορώ να συμπεράνω από το «αβαβά» που κάνουν, από τη σιωπή που τους πιάνει. Γιατί, κατά τα άλλα τους χρειάζονται. Οι ΑΝΕΛ έχουν αποδειχθεί βολικοί: ψηφίζουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ και με τα δύο χέρια, όντας ένας σταθερός κυβερνητικός εταίρος και σε ζητήματα δικαιωμάτων και ελευθεριών θυμούνται ότι είναι ένα κόμμα στα άκρα της Δεξιάς.
Τι να κάνουμε, αυτή την περίεργη συμμαχία έχουμε, με αυτή θα πορευτούμε. Και μέχρι τότε, θα καταπίνουμε τους Κατσίκηδες. Εγώ θα έλεγα πως δεν είναι κακό πού και πού να ντρεπόμαστε λίγο. Στο κάτω-κάτω, τη συζήτηση περί αξιών, ήθους και λοιπά την έφερε πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ στη δημόσια σφαίρα και με βάση αυτές εξελέγη. Οπότε, δικό τους πρόβλημα είναι ότι, προκειμένου οι ΑΝΕΛ να ψηφίσουν τα μέτρα της αξιολόγησης, σιωπούν για τις αξίες που λένε πως εκπροσωπούν.
Οπότε, ένα πράγμα μένει μόνο να πει ακόμα η στήλη: καλή διασκέδαση με τους Κατσίκηδες. Όσο σας βρίσκουν «μπόσικους», επειδή σας πατάνε στον κάλο της ανάγκης, τόσο πιο γκροτέσκο θα γίνεται το όλο θέαμα.
Υ.Γ. Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Κοντονής, ο οποίος παρίστατο καθ’ όλη τη διάρκεια του παραληρήματος του κ. Κατσίκη, είπε ότι ως προς τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, πρόκειται ουσιαστικά για ελάσσονος σημασίας ζήτημα. So be it, για να μην κοροϊδευόμαστε. Αθροίσματα, λέμε…
