Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ο Κώστας Σημίτης είναι μια εμβληματική προσωπικότητα της νεότερης Ελλάδας. Και είναι ο άνθρωπος, επί των ημερών του οποίου οι Έλληνες πέρασαν, αμιγώς οικονομικά, ίσως τα καλύτερά τους χρόνια. Κι όμως, ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος εγγυήθηκε και ορθότατα την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την ένταξή της στον κλοιό προστασίας του κοινού νομίσματος, ο ίδιος άνθρωπος δεν βρίσκει δύο κουβέντες αυτοκριτικής για τα όσα έγιναν επί των ημερών του.
Η σημειολογία είναι τρομακτική: λίγες ώρες πριν την πολυαναμενόμενη συνέντευξη του κ. Σημίτη, ο πρώην υπουργός Άμυνας Γιάννος Παπαντωνίου παραπεμπόταν σε προανακριτική επιτροπή με 252 ψήφους βουλευτών. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης που είχε προηγηθεί, ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης αποκάλυψε πως βρέθηκαν τρεις λογαριασμοί του κ. Παπαντωνίου στην Ελβετία.
Πέραν όμως του κ. Παπαντωνίου, δεν μας λείπουν τα παραδείγματα. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος είναι στη φυλακή για το σκάνδαλο των εξοπλιστικών. Ένα ακόμα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής, ο πρώην διευθυντής εξοπλισμών Αντώνης Κάντας, έχει παραδεχθεί πως πήρε μίζες.
Φυσικά, δεν είναι μόνο το κομμάτι των εξοπλισμών. Και στον χώρο των δημοσίων έργων και στο χώρο της υγείας και γενικότερα σε ό,τι είχε να κάνει με δημόσιες προμήθειες και δημόσιους διαγωνισμούς, επί ημερών του κ. Σημίτη βασίλευσε η διαφθορά. Αν έχετε λογοτεχνικές αναζητήσεις, μπορείτε να πάρετε και το βιβλίο του νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην γενικού γραμματέα στο υπουργείο Ανάπτυξης κατά τη δεύτερη τετραετία Σημίτη, Δημήτρη Μάρδα, «Η γοητεία μιας συντριβής» για να καταλάβετε απόλυτα.
Θα μου πείτε, μόνο επί ημερών Σημίτη έγινε πάρτι στις δημόσιες προμήθειες; Σαφώς και όχι. Και επί προηγούμενων του κ. Σημίτη κυβερνήσεων έγινε και επί μεταγενέστερων. Θέλετε ονόματα; Και επί Παπανδρέου και επί Μητσοτάκη και επί Καραμανλή έγιναν… πράγματα. Ας μην πιάσουμε τώρα τις μνημονιακές κυβέρνήσεις, γιατί εκεί και η συζήτηση και το πλαίσιο είναι διαφορετικά. Αλλά, με την περίπτωση του κ. Σημίτη κάθε φορά απορώ: πού ήταν ο άνθρωπος αυτός τα οχτώ εκείνα χρόνια που γινόταν κανονικό πάρτι από κάτω του; Γιατί, να μου πει κάποιος για τον ευφυέστατο κ. Σημίτη ότι δεν ήξερε ή δεν καταλάβαινε, ε, με συγχωρείτε, δεν το δέχομαι.
Πρέπει, επιτέλους, κάποια στιγμή ο κ. Σημίτης να κάνει μια ουσιαστική αυτοκριτική. Και δεν το θέτω κατ’ αναλογίαν: να κάνει και ο Μητσοτάκης και ο Καραμανλής και όποιος άλλος θέλετε αυτοκριτική, αλλά εδώ μιλάμε για τον Σημίτη, ο οποίος, είτε πολύ βολικά δεν ερωτάται είτε δεν απαντά με σαφήνεια. Ο Τσοχατζόπουλος μπήκε φυλακή, γιατί ήταν τόσο αλαζών που δεν έμπαινε στον κόπο να κρύβει καλά τις μίζες. Ο Γιάννος Παπαντωνίου θα παραπεμφθεί είτε στην τακτική δικαιοσύνη είτε στο Ειδικό Δικαστήριο για κάτι αδικαιολόγητα εκατομμύρια. Ο πολιτικός προϊστάμενος δύο κεντρικότατων υπουργών της κυβέρνησής του, πού ήταν εκείνο το διάστημα;
Αυτές δεν είναι κακόβουλες απορίες. Ποτέ δεν υιοθέτησα τη ρητορική περί «αρχιερέα της διαπλοκής» και άλλα τινά. Ο κ. Σημίτης είναι ένας άνθρωπος που έδωσε σκληρές μάχες για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και στη μεγάλη πλειοψηφία αυτών πέτυχε. Και, θα μου επιτρέψετε, δεν επέτρεψε να ξεφύγουν τα πράγματα στα Ίμια. Ατυχώς, επικοινωνιακά, ευχαρίστησε τους Αμερικανούς, όντας πρωθυπουργός λίγων ημερών, αλλά ουσιωδώς ποτέ δεν επέτρεψε να συρθεί η χώρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, που εγγυήθηκε την ένταξη στο ευρώ, έδωσε μάχες για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και παρέδωσε στην τελική μια χώρα σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι την παρέλαβε δεν βρίσκει εδώ και περισσότερα από μια δεκαετία δυο λόγια να πει για τα όσα γίνονταν από κάτω του και η αυτοκριτική του περιορίζεται στο ασφαλιστικό του Γιαννίτση.
Ώρες-ώρες η πολιτική και οι πολιτικοί μπορούν να σε τρελάνουν.
