Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow @Nakos_Ioannis
Ξεκινούν λοιπόν έπειτα από μία μεγάλη προεκλογική εκστρατεία αλλά και κλίμα έντονης πόλωσης οι αμερικανικές εκλογές με σκοπό να αναδείξουν τον 45ο Πρόεδρο των ΗΠΑ. Στο φόντο των εξελίξεων και με διαφορά από τους υπόλοιπους διεκδικητές βρίσκονται, όπως είναι γνωστό εδώ και καιρό, από την μία πλευρά η Χίλαρι Κλίντον και από την άλλη το αντίπαλο δέος της ο Ντόναλντ Τραμπ.
Η πιο “βρώμικη” προεκλογική εκστρατεία
Σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, αλλά και εκπροσώπους πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών ομάδων οι συγκεκριμένες εκλογές ή μάλλον καλύτερα η προεκλογική περίοδος που οδηγεί σήμερα στις κάλπες τον αμερικανικό λαό ήταν κατά κοινή ομολογία τους ίσως οι πιο “βρώμικες”. Ως βρώμικες τις χαρακτηρίζουν διότι και οι δύο πολιτικοί αντίπαλοι, σε μεγάλο μέρος της εκστρατείας τους άλλοτε σε μεγάλο βαθμό και άλλοτε σε πιο μικρό προτίμησαν να επικεντρωθούν σε μη θεσμικά και αξιοπρεπή σχόλια και αναφορές προσπαθώντας να επιτεθούν στο ποιόν του αντιπάλου τους και όχι στην ένδεια των επιχειρημάτων τους. Η λάσπη. λοιπόν, του Spiegel έχει σημειολογικό χαρακτήρα και σε μεγάλο βαθμό ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα.
Ο αμερικανικός λαός και πιο συγκεκριμένα όσοι από αυτό θα έχουν την δυνατότητα να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα βρίσκονται κατά την προσωπική μου άποψη σε ένα μεγάλο αδιέξοδο.
Το δίλημμα
Το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο θα κληθούν να δώσουν την απάντηση τους μέσω της εκλογικής διαδικασίας είναι αν, 8 χρόνια μετά την εκλογή του πρώτου μαύρου προέδρου στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, θα αποφασίσουν να προβούν σε κάτι εκ νέου καινοτόμο.
Το πρώτο ενδεχόμενο είναι αν θα επικρατήσει τελικά το μεγάλο φαβορί (δημοσκοπικά) της αναμέτρησης η Χίλαρι Κλίντον, πράγμα που αυτόματα θα την μετατρέψει στην πρώτη γυναίκα που θα βρεθεί στο οβάλ γραφείο. Από την άλλη πλευρά, εάν επιβεβαιωθεί το ενδεχόμενο νίκης του Τράμπ και κάνει την μεγάλη έκπληξη, τότε θα έχουμε τα ηνία της μεγαλύτερης δύναμης του κόσμου να βρίσκονται στα χέρια ενός επιχειρηματία, με μηδενική πολιτική πείρα και έναν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο χαρακτήρα.
Οι δημοσκοπήσεις
Ας αναφερθούμε και λίγο στις δημοσκοπήσεις που τόσο απασχολούν την κοινή γνώμη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τα τελευταία 24ωρα. Οι περισσότερες από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις λίγες ώρες μάλιστα πριν ανοίξουν οι κάλπες φανέρωναν πως η κοινή γνώμη τάσσεται υπέρ της υποψηφίας των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον με σαφή διαφορά από τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών με ποσοστό που κυμαίνεται από 1-7%.
Αθώωση Χίλαρι από FBI
Ένα ακόμη όπλο στην φαρέτρα της πρόσθεσε η υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον, καθώς ο διευθυντής του FBI Τζέιμς Κόουμι με επιστολή του προς το Κογκρέσο την Κυριακή έκανε λόγο για απαλλαγή της Χίλαρι Κλίντον για δεύτερη μάλιστα φορά από κάθε ποινικές ευθύνες σχετικά με την υπόθεση των 33.000 emails, την περίοδο που εκείνη ήταν υπ.Εξωτερικών. Ενώ, από την πλευρά του, ο Τράμπ υποστήριξε πως δεν είναι εφικτό να ελεγχθούν σε 8 ημέρες τόσες χιλιάδες ηλεκτρονικά μηνύματα με σωστή επιτυχία και δεσμεύτηκε με το να λογοδοτήσει η Χίλαρι σε ειδικό δικαστήριο σε περίπτωση εκλογικής του νίκης.
Στο στόχαστρο οι αναποφάσιστοι
Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση η οποία πλησιάζει προς το τέλος της, τα βλέμματα είναι λογικό να στρέφονται προς το αναποφάσιστο κοινό, πράγμα που ενδεχομένως να κλειδώσει και την νίκη για αυτόν που θα τους εντάξει στο μέρος του.
Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, και οι δύο υποψήφιοι την χθεσινή ημέρα προτίμησαν να παρευρεθούν σε πολιτείες κλειδιά που αμφιταλαντεύονται στο να φανερώσουν τις εκλογικές τους προτιμήσεις. Έτσι, η Χίλαρι αποφάσισε να μεταβεί στο Γράντ Ράπιντς του Μίσιγκαν, στο Ράλεϊ της Βόρειας Καρολίνας, στο Πίτσμπουργκ του Μίσιγκαν και τέλος στην Φιλαδέλφεια. Από την άλλη πλευρά, ο εκκεντρικός Ντόναλντ Τράμπ ξεκίνησε από την Φλόριντα, έκανε μια στάση στην Βόρεια Καρολίνα και ακολούθως έκανε ομιλίες σε Πενσιλβανία, Νιου Χάμσαιρ, και Μίσιγκαν.
Ας ευχηθούμε από την πλευρά μας, η εκλογική αναμέτρηση να κυμανθεί σε δημοκρατικά πλαίσια με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής και φυσικά, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, να αποτελέσει προϊόν συνειδητής επιλογής και φυσικά αμοιβαίου σεβασμού από τον εκάστοτε διεκδικητή. Και αυτό διότι η παγκόσμια οικονομία, έπειτα από την οικονομική κρίση του 2008, δείχνει να αποζητά έναν ηγέτη όχι μόνο με τις επικοινωνιακές αρετές του Ομπάμα αλλά και με βούληση για πραγματικές τομές και ρηξικέλευθες προτάσεις που θα αλλάξουν τον κόσμο και θα τον φέρουν σε καλύτερη μοίρα από ότι είναι σήμερα. Και αυτό μόνο ένας Πλανητάρχης μπορεί να το κάνει!
