«Δεν είναι πολύ αργά για να αποτρέψουμε την κλιματική κρίση από το να γίνει ακόμη πιο θανατηφόρα – αλλά το παράθυρο κλείνει και πρέπει να αντιδράσουμε τώρα» υποστηρίζει η γεωλόγος Αντρέα Ντάτον σε άρθρο της στον Guardian.
Tα ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο σε όλη τη δυτική Ευρώπη, ενώ μερικά από αυτά είχαν σημειωθεί στο παρελθόν κατά τη διάρκεια του καύσωνα του 2003 που εκτιμάται οτι άφησε χιλιάδες νεκρούς.
Οι δασικές πυρκαγιές που μαίνονται εκτοπίζουν χιλιάδες ανθρώπους, μια από τις πολλές σύνθετες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Αυτός ο καύσωνας είναι ακόμη μια υπενθύμιση ότι έχουμε ήδη παραβιάσει τα μη ασφαλή επίπεδα παγκόσμιας θέρμανσης.
Καθώς ο πλανήτης μας θερμαίνεται, αυτοί οι θανατηφόροι καύσωνες θα γίνονται όλο και πιο συχνοί, όλο και πιο έντονοι. Στην πραγματικότητα, μπορεί στο άμεσο μέλλον να κοιτάξουμε πίσω αυτά σε αυτά τα χρόνια που ζούμε ως μερικά από τα πιο δροσερά, σε σύγκριση με αυτά που θα ακολουθήσουν αν δεν ενεργήσουμε τώρα.
Ο άνθρωπος θα αντιμετωπίσει απειλητικές για τη ζωή του επιπτώσεις με αυξανόμενη συχνότητα και αυξανόμενες συνέπειες. Αμέτρητες είναι οι επιστημονικές εκθέσεις που μεταφέρουν αυτήν την πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες.
Ωστόσο, το μέλλον δεν είναι γραμμένο σε πέτρα.
Ως γεωλόγος που μελετά την κλιματική αλλαγή και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, νομίζω ότι είναι πρωταρχικής σημασίας να θυμόμαστε ότι δεν χρειάζεται να αποδεχτούμε τα χειρότερα αποτελέσματα της παγκόσμιας θέρμανσης, αν ενεργήσουμε τώρα για να μειώσουμε δραστικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Η απειλή που θέτει η κλιματική κατάρρευση για την ανθρώπινη ζωή θα πρέπει να μας ωθεί να δράσουμε για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειές μας και τις κοινότητές μας.
Ωστόσο για πολλούς από εμάς, ο πιθανός αντίκτυπος ενός κόσμου που είναι θερμότερος κατά έναν ή δύο βαθμούς παραμένει πολύ αφηρημένος μέχρι να βιώσουμε την απειλή από πρώτο χέρι.
Γνωρίζατε ότι όταν οι θερμοκρασίες πλησιάζουν τους 48,8 βαθμούς Κελσίου, πολλά αεροπλάνα δεν μπορούν να λειτουργήσουν;
Ο παππούς μου, ένας μηχανικός αεροναυπηγικής, ήταν ο πρώτος που μου εξήγησε πώς υπάρχει μικρότερη άνωση για τα αεροπλάνα –αυτό που τα κρατά ψηλά στον ουρανό– όταν ο αέρας γίνεται πολύ ζεστός.
Φυσικά, αυτό θα συμβεί αν προηγουμένως οι διάδρομοι προσαπογείωσης δεν υποχωρήσουν πρώτα, όπως είδαμε αυτήν την εβδομάδα σε μέρη όπως στο αεροδρόμιο του Λούτον, όπου οι διάδρομοι δεν είναι κατασκευασμένοι για να αντέχουν σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες.
Οι σιδηροδρομικές γραμμές καταστράφηκαν επίσης από τον καύσωνα αυτή την εβδομάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο, με αποτέλεσμα να διαταραχθούν τα δρομολόγια των τρένων σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο μεγάλης κλίμακας ακρωτηριασμός των υποδομών που βλέπουμε υπογραμμίζει ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να ανεχτούμε τη συνεχιζόμενη υπερθέρμανση.
Αυστηρά μιλώντας, δεν πιστεύω ότι υπάρχει μια σωστή θερμοκρασία για να ζήσουν οι άνθρωποι. Αλλά καθώς η θέρμανση αυξάνεται σε υπεροβολικά επίπεδα, ορισμένα πράγματα – όπως τρένα, αεροπλάνα, ακόμη και ανθρώπινα σώματα – δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν το ίδιο ή ίσως δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν καθόλου. Είναι αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι δεν έχουμε συγκεντρώσει ακόμη την πολιτική βούληση για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πρόκληση.
Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων είναι μια επικερδής επιχείρηση.
Και οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα τα χρήματά τους για να αρνηθούν, να καθυστερήσουν ή ακόμη και να μεταθέσουν την ευθύνη για την κλιματική κρίση στους ιδιώτες.
Την ίδια εβδομάδα που χτύπησε αυτό το πιο πρόσφατο κύμα καύσωνα, σαν απόδειξη, υπήρξε ακόμη μια αποτυχημένη προσπάθεια ψήφισης νομοθεσίας για το κλίμα στις Ηνωμένες Πολιτείες – που αυτή τη φορά ματαιώθηκε από τον Αμερικανό γερουσιαστή Τζο Μαντσίν, ο οποίος επωφελείται ξεκάθαρα από τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων.
Έχουμε ακόμα επιλογές. Αλλά είναι καιρός να δράσουμε.
Η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για το κλίμα μας μπορεί να αναγνωρίζει την κρίση, αλλά δεν σημαίνει αμέσως ότι δεσμευόμαστε ενεργά απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο.
Ωστόσο, εδώ βρίσκονται τα καλά νέα. Αφού εμείς είμαστε η αιτία του ταχέως θερμαινόμενου κλίματος μας, είμαστε και εκείνοι που έχουμε τη δύναμη να είμαστε και η λύση.
Για να είμαι ξεκάθαρη, δεν πρόκειται για τη σωτηρία του πλανήτη καθεαυτού. Ως γεωλόγος μπορώ να σας πω ότι η Γη είναι εδώ για 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια και ότι δεν ανησυχώ για τον πλανήτη που επιβιώνει από την υπερθέρμανσή του. Αυτό που με ανησυχεί είναι πώς θα τα πάνε οι άνθρωποι σε αυτόν τον πιο ζεστό κόσμο.
Αυτός ο πλανήτης δεν θα είναι ο ίδιος. Ακόμη και με μόλις 1,1 βαθμούς Κελσίου περίπου της υπερθέρμανσης του πλανήτη μέχρι σήμερα – μια ποσότητα θέρμανσης που πολλοί αναφέρουν ως «ασφαλή» και αποδεκτή – όλοι μας υποφέρουμε ήδη από τις σοβαρές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων των κυμάτων καύσωνα που είναι πιο συχνοί και πιο έντονοι.
Πόση δυστυχία πρέπει να αντέξουμε ακόμα; Αυτό εξαρτάται καθαρά από εμάς. Αν και δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, μπορούμε να ελέγξουμε πώς θα γίνει αυτό στο μέλλον.
