Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Είναι κουτοί εκτός από χυδαίοι όλοι αυτοί οι φουκαράδες που υποστήριξαν τα μνημόνια και τις τραγικές για την ευρωπαϊκή πολιτικοοικονομική ηθική και νομιμότητα δανειακές συμβάσεις της Ελλάδας με την τρόικα. Όλοι αυτοί σήμερα συνεχίζουν, με μεγαλύτερο πάθος, να προπαγανδίζουν και να δικαιολογούν τις ακραίες συμπεριφορές του ευρωπαϊκού αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος καταλύει απολύτως την ελληνική κυριαρχία, την έννοια της ελληνικής πολιτείας ευημερίας (WELFARE STATE), τα δικαιώματα του εργαζομένου και την ίδια την κοινωνικοοικονομική φύση της εργασίας σε σχέση με το κεφάλαιο!
Οι άνθρωποι αυτοί, πίσω από τα κόμματα της λεγόμενης ελληνικής κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς συμπράττουν στη σύσταση ενός στρατοπέδου που εμφανίζεται να υπερασπίζεται άκριτα και ασφαλώς εμμέσως την ουσιαστική, αν και άτυπη, διάλυση της θεσπισμένης πολιτικής κοινότητας της ΕΕ και την αντικατάστασή της με ένα αυτοκρατορικής ιδιοσυγκρασίας και ισχύος διευθυντήριο, το οποίο με αυταρχικό τρόπο επιβάλει το συμφέρον των μονοπωλίων της αγοράς και της κεντροευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ – που στηρίζει την εξουσία της στην πόλωση του κεφαλαίου – επί της κοινωνίας.
Πρόκειται για τους εχθρούς της ελληνικής κοινωνίας και όχι του κράτους! Πρόκειται για τους οπαδούς του ευτελούς και τους ζηλωτές της νεκρής ύλης, του τέλους της ιστορίας, του τέλους της εργασίας με την μετατροπή της σε μετανεωτερική, μεταβιομηχανική δουλεία, του τέλους των επιστημών και της διανόησης. Μιλώ για τους εχθρούς του διαφωτισμού, του ανθρωπισμού και του κοσμοπολιτισμού από δεξιά. Αναφέρομαι στη νεοδεξιά της Ελλάδας. Στην πολιτική ντροπή μιας χώρας και μιας κοινωνίας υπό πολυδιάστατη κρίση. Σου μιλώ, αναγνώστη μου, για εκείνους που έχουν αντιστρέψει την σχέση του μέσου με τον σκοπό, ανάγοντας σε απόλυτο, καθολικό νόμο την λογική των νεκρών πραγμάτων και αριθμών, η οποία εκφράζεται από την άρθρωση του συμφέροντος του Τραπεζίτη και του Χρηματιστή! Αυτή είναι η ιδεολογία τους, αυτός και ο α-πολιτισμός τους…
Όλοι αυτοί με τα ΜΜΕ της διαπλοκής δίνουν σήμερα μια καθοριστικής σημασίας μάχη στο πλευρό των συντηρητικών κυβερνήσεων των εταίρων-πιστωτών του ελληνικού κράτους, για να αντιστρέψουν τα αποτελέσματα της πρόσφατης εκλογικής τους ήττας και την περιθωριοποίησή τους που αυτή συνεπάγεται. Αγωνίζονται για την μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα σε μαριονέτα του καθεστώτος που αυτός ήρθε – κατά δήλωσή του – να ανατρέψει ως πρωθυπουργός! Ορέγονται και προπαγανδίζουν μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», «εθνικού σκοπού» κλπ., η οποία ουσιαστικά θα διαστρέφει την πολιτική βούληση του ελληνικού εκλογικού σώματος, διασώζοντας εκείνους που ευθύνονται κεφαλαιωδώς για τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής εθνικής οικονομίας και ασφαλώς για την πτώχευση και φτωχοποίηση των ημερών.
Δεν μου αρέσει το διακυβερνητικό ύφος της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα! Δεν μου αρέσουν πολλά σε αυτή την κυβέρνηση. Λείπουν πολλά σε αυτή την κυβέρνηση, ενώ περισσεύει η υποκρισία, το σύμπλεγμα και η «αριστερή» κουτοπονηριά, αλλά… δεν παύει να είναι μια κυβέρνηση που καταλαβαίνει πως αν δεν αντιμετωπισθεί το τεράστιο Κοινωνικό Ζήτημα που προκάλεσε η άθλια προσέγγιση του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού της τρόικας «σοκ και δέος», θα είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός και η ελληνική αγορά που θα ναυαγήσουν στην Ελλάδα, συμπαρασύροντας στον βυθό το μεγαλύτερο και δημιουργικότερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Χωρίς σοβαρή αναδιανομή από πάνω προς τα κάτω και την ανασύσταση μιας ρωμαλέας WELFARE STATE δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η καπιταλιστική λειτουργία στην Ελλάδα με δημοκρατικά μέσα. Σε αυτό και μόνον αυτό είμαι απόλυτος: Μόνον μια αυθεντική κεϋνσιανιστική προσέγγιση θα μπορούσε με δημοκρατικό /κοινοβουλευτικό τρόπο να αντιμετωπίσει την σοβαρή καπιταλιστική κρίση που διέρχεται επί τόσο μεγάλο διάστημα η Ελλάδα!
Πώς να αντέξεις τόση υποκρισία από όλες τις πλευρές; Η πολυδιάστατη ελληνική κρίση έχει ως βάση την πολυδιάστατη (πολιτισμική, οικονομική, κοινωνική, επιχειρηματική) κρίση της καπιταλιστικής λειτουργίας στην χώρα μας. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αγωνίζεται άτσαλα αλλά σαφώς για την αποκατάσταση αυτής της λειτουργίας και υπό αυτό το πνεύμα διαπραγματεύεται με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους πιστωτές. Αν η περίφημη αγορά της Ελλάδας εκτός από τσέπες διέθετε και μυαλό θα στήριζε τον Τσίπρα. Έλα όμως που δεν έχει μυαλό, καθώς η τρέχουσα κουλτούρα του νεοφιλελευθερισμού σε συνδυασμό με την παραδοσιακή επιχειρηματική κουλτούρα (της αρπαχτής) στην χώρα μας κατέστρεψε το ελάχιστο μυαλό που υπήρχε στην ελληνική αγορά τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης!
Είναι αριστερές κουβέντες αυτές, να ζητείς Γιαννακόπουλε η «αγορά» να στηρίξει τον Τσίπρα και τους Συριζαίους του σε αυτή την κρίσιμη καμπή του ελληνικού καπιταλισμού; Έτσι θα ριζοσπαστικοποιηθεί το κίνημα για να ανατρέψει τις καπιταλιστικές σχέσεις;
Ναι, αριστερές κουβέντες είναι αυτές, στην εξισορρόπηση της ισότητας με την ελευθέρια σε ένα υψηλό παραγωγικό και πολιτισμικό επίπεδο αναφέρομαι, αλλά ασφαλώς όχι στην ριζοσπαστικοποίηση ενός κινήματος των εργαζομένων για την ανατροπή του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός ανατρέπεται με την «απελευθέρωση του εργαζόμενου» και όχι με το πέρασμα των μέσων παραγωγής από την ιδιώτη στο κόμμα-κράτος. Το ζήτημα αυτό έχει επιλυθεί ιστορικώς και έτσι πουθενά δεν μπόρεσε η σοσιαλιστική επανάσταση να οδηγήσει στον σοσιαλισμό, πόσο μάλλον η αριστερή μεταρρύθμιση στην οποία αναφέρεται η ευρωπαϊκή αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο ανάπτυξης του πλουραλισμού!
Κανείς δεν μιλά στα σοβαρά για σοσιαλισμό, απλούστατα επειδή ουδείς έχει να προσφέρει μια σύγχρονη σοσιαλιστική μεθοδολογία για την πραγματοποίησή του. Η σοσιαλιστική ιδεολογία, που είναι το πιο ωραίο και ομορφότερο διανοητικό και διαλεκτικό κατασκεύασμα της ανθρώπινης ιστορίας, μας παρακινεί διαρκώς να εφεύρουμε μια σοσιαλιστική πολιτική μεθοδολογία για την άσκηση πρακτικής πολιτικής (: power in politics), ωστόσο δεν μας την υπαγορεύει καθώς δεν είναι αυτή η «δουλεία» της.
Έτσι, και μέχρι να βρούμε την σύγχρονη μεθοδολογία του σοσιαλισμού, που δεν είναι υπόθεση κάποιων σοφών, αλλά υπόθεση της ιστορίας, δηλαδή της εξέλιξης των κοινωνικών, τεχνολογικών και παραγωγικών σχέσεων, ας ασχοληθούμε με τις καπιταλιστικές τάξεις πραγμάτων που αφορούν στην καθημερινότητά μας. Αυτές είναι το πρόβλημα και επ’ αυτών θα πρέπει να αναζητούνται διαρκώς μικρές, προσωρινές, διαπραγματευτικού χαρακτήρα λύσεις για την προστασία της ζωντανής ύλης, του ανθρώπου, του φυσικού περιβάλλοντος, του εργαζόμενου και της πολιτικής κυριαρχίας από την ισοπεδωτική δύναμη των ηλίθιων κεφαλαιοκρατών και της σαρωτικής για την αγορά και τον ανταγωνισμό παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, η οποία στην Ευρώπη διαμορφώνει συνθήκες πρωτοφανούς πόλωσης κεφαλαίων στο Κέντρο, υποβαθμίζοντας πολιτικοοικονομικώς και άρα κοινωνικώς την περιφέρεια.
Την «απελευθέρωση του εργαζόμενου» που επαγγέλθηκε η σοσιαλιστική ιδεολογία, πραγματοποιεί σήμερα ο αυταρχικός νεοφιλελευθερισμός με μια αντίστροφη έννοια: τον «καθαρίζει» από το «κολαστήριο» της παραγωγής και τον στέλνει στον «παράδεισο» της μόνιμης ανεργίας! «Απελευθερωμένος» ο εργαζόμενος πια, έχει όλο τον χρόνο να αγανακτεί με τους εργαζόμενους που δεν έχουν χάσει ακόμη την δουλειά τους, τους συνταξιούχους και τους πολιτικούς και όχι ασφαλώς τους ηλιθίους νεοφιλελεύθερους ή ακροδεξιούς λαϊκιστές που συνθέτουν πλέον το δίπολο της μιζέριας του και της αποπολιτικοποίησής του! Αρκεί το πορνό κάθε μορφής και τα χάπια κάθε μορφής να επιβαρύνονται με χαμηλό ΦΠΑ!
Αντί για την ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων, υπερασπίζομαι την ριζοσπαστικοποίηση των δημοκρατικών θεσμών στην Ελλάδα και στην ΕΕ, που μάλλον υπερασπίζεται με πραγματιστικούς όρους, αντικειμενικά και όχι τυφλά ιδεολογικά (και) τους εργαζόμενους. Ας βοηθήσει και η αγορά την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα προς αυτή την κατεύθυνση, κατά την κρίσιμη αυτή φάση των διαπραγματεύσεων με τους παράγοντες της τρόικας! Είναι για το δικό της καλό! Οι φόροι στους έχοντες κάνουν πολιτικό καλό στους ίδιους, πολύ μεγαλύτερο από το οικονομικό καλό που κάνουν στους φτωχούς και αδύναμους οικονομικώς!
