To «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» υπήρξε για τον Έλληνα όνειρο και στόχος ζωής. Οι οικονομίες και οι κόποι μιας ζωής επενδύονταν με τη λογική πως «κανείς δεν ζημιώθηκε αγοράζοντας γη» και ήταν το επιστέγασμα της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας που δικαιούται να απολαμβάνει κάθε πολίτης μιας ευνομούμενης δημοκρατίας, με ελεύθερη οικονομία.
Μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ, όταν ο Σημίτης διαβεβαίωνε για την «ισχυρή Ελλάδα» το όνειρο έγινε ακόμη πιο προσιτό για όλο και πιο πολλούς Έλληνες, λόγω του εκτεταμένου τραπεζικού δανεισμού. Το ευρώ έπρεπε να φαίνεται σαν ένα μεγάλο κομμάτι «τυρί» και η «φάκα» να είναι αόρατη.
Η μεγάλη πλειοψηφία των ακινήτων της τελευταίας δεκαετίας είναι υποθηκευμένα στις τράπεζες.
Έρχεται λοιπόν τώρα ο κ. Στουρνάρας, ο οποίος ψάχνει τρία και κάτι δις για την εκπλήρωση των όρων ενός προγράμματος που δεν οδηγεί πουθενά κι αυτό το ξέρουν όλοι, για να μετατρέψει το όνειρο του Έλληνα σε εφιάλτη. Βγήκε μάλιστα στο Mega για να πει με αλαζονική αυταρέσκεια πως «δεν ακούει και καμιά άλλη πρόταση». Έτσι είναι έτοιμος να «μονιμοποιήσει» το χαράτσι στα ακίνητα, πάνω σε αυθαίρετες αντικειμενικές αξίες που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική κατάσταση στην αγορά και κάνοντας απλά μια επικοινωνιακή υποχώρηση με το αφορολόγητο των 50.000 ευρώ.
H πολιτική Στουρνάρα δηλώνει αποστροφή προς τους «νοικοκυραίους», οι οποίοι μπορεί να αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της κεντροδεξιάς παράταξης στην Ελλάδα αλλά σήμερα λοξοκοιτάνε όλο και πιο πολύ στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι ιδεολογίες αποδεικνύονται περιττή πολυτέλεια όταν ο άλλος χάνει το σπίτι του. Για αυτό και όσοι είδαν την αλαζονική παρέμβασή του στο δελτίο του Mega θα ήθελαν παρά πολύ να έχουν την ευκαιρία να κάνουν μερικές ερωτήσεις στον κ. Στουρνάρα και θα προσπαθήσω να τις συνοψίσω από αυτό εδώ το βήμα ελεύθερου διαλόγου.
Με τον Νικήτα Κακλαμάνη, δεν είχα ποτέ οποιαδήποτε σχέση ή συνεργασία και σαν Δήμαρχος της Αθήνας κατά την άποψή μου αποδείχθηκε «λίγος». Ήταν όμως εξαιρετική η πολιτική απάντηση που έδωσε στον κ. Στουρνάρα υπενθυμίζοντας ότι ανήκει στον κλειστό κύκλο των «σημιτικών», ως τραπεζίτης τότε και σύμβουλος του Σημίτη, που μαγείρεψαν τα στοιχεία για να μπει η χώρα στην ΟΝΕ. Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ευθύνες για αυτό; Αποδείχθηκε ή όχι καταστροφική για την ελληνική οικονομία η ένταξη στο ευρώ;
Δεύτερο ερώτημα. Ο Στουρνάρας λέει πως κάνει τη δουλειά του. Αλλά η δουλειά του παράγει συγκεκριμένα αποτελέσματα που θα στερήσουν από τους Έλληνες το σπίτι, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια και αμέσως μετά οι τράπεζες που θα έχουν συγκεντρώσει ένα τεράστιο αριθμό ακινήτων από κατασχέσεις θα τα «σπρώξουν» στους πλειστηριασμούς που θα ανοίξουν το 2014. Οι τράπεζες έτσι κι αλλιώς δεν χάνουν ποτέ με την πολιτική Στουρνάρα. Ανακεφαλαιοποιούνται με χρήματα που δανείζεται, χρωστάει και πληρώνει ο ελληνικός λαός, παραμένουν όμως στους μετόχους τους και ετοιμάζονται για να αρχίσουν να θυροκολλούν κατασχετήρια. Στη χώρα αυτή τελικά κύριε Στουρνάρα υπάρχουν μόνο τραπεζίτες;
Τρίτο ερώτημα. Η τραπεζική εξυγίανση θα περιλαμβάνει τον έλεγχο για το σε ποιους και με ποια κριτήρια δόθηκαν τεράστια δάνεια; Μήπως από κει ζούσε ένα μεγάλο τμήμα της λούμπεν «μεγαλοαστικής» τάξης των Αθηνών; Και πόσο πίσω θα φτάσει αυτός ο έλεγχος; Θα μάθουμε ποτέ σε ποιους έδινε δάνεια ο κ. Στουρνάρας ως διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας; Και με ποια κριτήρια τα έδινε τότε, που δεν είχαν μπει ακόμη μέσα οι Γάλλοι;
Το λάθος του Στουρνάρα είναι η αφέλειά του να πιστεύει πως έχει να κάνει με πρόβατα. Πως οι Έλληνες θα πούνε «δε βαριέσαι, τι είχαμε, τι χάσαμε…». Είναι λογικό. Είναι τόσο ξένος με την ψυχολογία του μέσου Έλληνα «με το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι», ώστε να αδυνατεί να δει αυτό που έρχεται ως αυτοάμυνα στην επίθεση που εξαπολύει στην κοινωνία.
ΥΓ1: Η πρόταση που ζητάει ο Υπουργός Οικονομικών είναι πολύ απλή και δεν χωράει τον ίδιο. Πατριωτική κυβέρνηση.
ΥΓ2: Αν στον κ. Στουρνάρα θα λείπει πολύ η Ευρώπη, ας πάει στη Eurovision.
