Γράφει η Έφη Αλικάκου
Μια διαδικτυακή ψηφοφορία διεξάγει η γνωστή ιστοσελίδα avaaz.org, συγκεντρώνοντας «υπογραφές» προκειμένου να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στα ελληνικά νησιά (Λέσβος, Χίος, Κως κ.α.) για τη στάση τους στο προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Σύμφωνα με το κείμενο της υποψηφιότητας οι κάτοικοι των νησιών αυτών επέδειξαν και επιδεικνύουν καθημερινά αυτοθυσία και ανθρωπιά κάνοντας ότι είναι δυνατόν προκειμένου να διευκολύνουν τη παραμονή και τη προσαρμογή των ξεριζωμένων που καταφτάνουν στο νησί. Συμβάλλουν σημαντικά στην παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα, και αποτελούν σαφή παραδείγματα αγάπης για όλο το κόσμο.
Η αλήθεια είναι πικρή. ΟΗΕ και Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου περί της επίλυσης του προσφυγικού επιβεβαιώνουν κάθε μέρα με τρόπο περίτρανο την ανικανότητα ίσως και την απροθυμία τους να αντιμετωπιστεί η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων ετών τόσο στην Ευρώπη όσο και στο κόσμο. Και εκεί έρχεται ο απλός εργαζόμενος του λιμενικού, ο φούρναρης, οι ηλικιωμένες γιαγιάδες που τάισαν το μωρό της νεαρής προσφυγοπούλας, τα μέλη των μη κερδοσκοπικών οργανισμών να φορέσουν τα γυαλιά σε όλους αυτούς που έχτισαν τα οράματα πάνω στην άμμο και τα συντηρούν με φρούδες ελπίδες και μπόλικη λιτότητα. Η σύλληψη του νιτσεϊκού υπεράνθρωπου δεν θα ξεκινήσει από τα ψηλά αλλά από τα χαμηλά στρώματα του παγκόσμιου πολιτικού και κοινωνικού. Δεν θα υπάρχουν πλέον, όπως έλεγε ο Δημήτρης Λιαντίνης, οι έχοντες δύο ιμάτια που θα δίνουν το ένα στον διπλανό μη έχοντα, αλλά θα πολλαπλασιαστούν αυτοί που δεν θα επιτρέπουν στον εαυτό τους να έχουν δύο ιμάτια όταν ο διπλανός δεν έχει κανένα.
Ο εγωιστής άνθρωπος θα πέσει από το θρόνο του σαν ώριμο φρούτο όταν όλοι μας ενστερνιστούμε μία μεγάλη αλήθεια. Αντίθετα με αυτό που υποστήριζε ο Καζαντζάκης ο άνθρωπος πρέπει να έχει προτεραιότητα τον εαυτό του και ύστερα τον κόσμο. Ακούγεται αντιφατικό αλλά δεν είναι για αυτό χρήζει εξηγήσεων. Πριν καταπιαστείς με τη σωτηρία ή έστω τη καλυτέρευση της κοινωνίας εξάντλησε όλα τα πρόσφορα μέσα που διαθέτεις για να προσεγγίσεις δίχως αμφιβολία αυτό που ο Βέγγος φώναζε στις ταινίες του: καλός άνθρωπος. Ενόσω αλλάζεις εσύ, θωρακίζεται ο κόσμος, ενόσω αισθάνεσαι άνθρωπος, ο ήλιος είναι βέβαιος για τους συνανθρώπους σου. Η σωτηρία του κόσμου λοιπόν περνάει μέσα από τη δική μας σωτηρία ψυχής, δεν προηγείται αυτής.
Οι κάτοικοι των νησιών ανατολικού Αιγαίου αξίζουν το Νόμπελ Ειρήνης γιατί ακολούθησαν ακριβώς αυτή τη «συνταγή» δίχως να το προσχεδιάσουν δίχως να το ξέρουν. Πολλοί μάλιστα δεν έχουν καν τη διάθεση να καυχηθούν για τις φιλανθρωπικές πράξεις τους καθώς πιστεύουν ότι όλοι στη θέση τους το ίδιο θα έκαναν. Η ταπεινότητα αυτή ενισχύει την υποψηφιότητα τους, δεν έχουν ανάγκη τις δάφνες όμως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς εμείς πρέπει να τις απονείμουμε.
Μπορείτε να ψηφίζετε εδώ: http://bit.ly/1PHxn5G
