Γράφει ο Κωνσταντίνος Παντελής
Σε ένα σύμπλεγμα πολυτελών κατοικιών που έμειναν σχεδόν αλώβητες από τις μάχες στην Τρίπολη, ένας αυτοανακηρυγμένος υπερασπιστής της επανάστασης της Λιβύης έχει δημιουργήσει τη βάση του ως ένας από τους τρεις διεκδικητές της κυβέρνησης της χώρας.
Μια ομάδα φρουρών και δύο θωρακισμένα λευκά SUV βρίσκονται σταθμευμένα στην κατοικία του Khalifa Ghwell, ενώ οι οπαδοί του διενεργούν ελέγχους και περιπολίες στους γύρω δρόμους.
Εντούτοις, λίγοι είναι εκείνοι που θεωρούν τον Ghwell σοβαρό υποψήφιο για την ανάληψη της εξουσίας. Μολοταύτα, τις τελευταίες εβδομάδες ο πρώην πρωθυπουργός έχει ενισχύσει την παρουσία του στη βάση του, τέσσερα χιλιόμετρα από την καρδιά της πρωτεύουσας, σε μια όλο και πιο απροκάλυπτη σειρά ενεργειών με στόχο την υπονόμευση της υπό την υποστήριξη του ΟΗΕ κυβέρνησης που έμελλε να οδηγήσει τη Λιβύη στην ειρήνη.
Έξι χρόνια μετά από την υποβοηθούμενη από το ΝΑΤΟ εξέγερση που έθεσε τέρμα στη 40χρονη κυριαρχία του Muammar Gaddafi, η επανεμφάνιση του Ghwell και η ικανότητά του να κινητοποιεί ισχυρές ένοπλες δυνάμεις υποστήριξης έχουν δημιουργήσει νέα προβλήματα στην πρωτεύουσα, με κίνδυνο να προκληθούν νέες βίαιες μάχες.
Εκθέτουν τις βαθιές παθογένειες της Λιβύης και πόσο μικρό έρεισμα έχουν αποκτήσει οι δυτικές προσπάθειες ως προς την σταθεροποίηση της κατάστασης στην πετρελαιοπαραγωγική χώρα της Αφρικής.
Σε κάθε περίπτωση, η Λιβύη παραμένει συνώνυμο του χάους. Η Βορειοαφρικανική χώρα έχει υπερδιπλασιάσει την παραγωγή πετρελαίου σε 700.000 βαρέλια την ημέρα κατά τους τελευταίους μήνες, αν και αυτό είναι πολύ χαμηλότερο από τα περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως που αντολούνταν πριν από το 2011 και την εξέγερση της Λιβύης.
Αυτή η πετρελαϊκή ανάκτηση και τα κέρδη ενάντια στον ισλαμικό κράτος είναι ομολογουμένως εύθραυστα. Η νότια και δυτική περιφέρεια της Λιβύης βρίθουν δικτύων λαθρεμπόρων, την ώρα που ένοπλες ομάδες εμπλέκονται σε συγκρούσεις στους δρόμους της Τρίπολης.
Στην πρωτεύουσα, η εγκεκριμένη από τον ΟΗΕ Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης (ΚΕΣ) του πρωθυπουργού Fayez Seraj εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό ανήμπορη να παράσχει υπηρεσίες στους κατοίκους ή να ασκήσει την εξουσία ακόμη και στο κατώφλι της, την ώρα που οι γείτονες της Λιβύης και τα δυτικά κράτη προσπαθούν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους.
Στα ανατολικά της χώρας, ένας άλλος ηγέτης διεκδικεί την εξουσία από την πόλη της Bayda, υποστηριζόμενος από το κοινοβούλιο που εδρεύει στην πόλη Tobruk, κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο. Ο συγκεκριμένος σχηματισμός που διατείνεται ότι επιδιώκει να αναλάβει τα ηνία της χώρας έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση, αλλά είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό ανενεργός.
Η τελευταία αυτή ηγεσία συνδέεται με μια αντι-ισλαμική φυσιογνωμία, τον Khalifa Haftar, ο οποίος έχει ως βάση την πόλη της Marj και του οποίου οι δυνάμεις εδώ και καιρό μάχονται για τον έλεγχο της κοντινής πόλης της Βεγγάζης. Ο Haftar έχει ορίσει στρατιωτικούς διοικητές και απειλεί να προωθηθεί στην Τρίπολη, παίρνοντας θάρρος από την υποστήριξη που απολαμβάνει από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Ρωσία.
Να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις του Haftar ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των πετρελαϊκών πηγών της Λιβύης, και συνεργάζονται με την Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου με έδρα την Τρίπολη, παρά τις προηγούμενες προσπάθειες της ανατολικής παράταξης για ανεξάρτητη πώληση πετρελαίου.
Και το πολιτικό αδιέξοδο στη Λιβύη παραμένει, άγνωστο μέχρι πότε και με τον κίνδυνο νέων εμφύλιων συρράξεων να ελλοχεύει.
Πηγές: Reuters, New York Times
