Του Ανδρέα Παραδεισόπουλου*
Η λέξη ανάπτυξη έχει μεταβληθεί στις μέρες μας ως ένα σύγχρονο “εν τούτω νίκα”. Είναι το σύμβολο που θα μας βγάλει από τη στενωπό. Είναι η θεραπεία στα προβλήματα μας. Είναι το όραμα που θα οδηγήσει τις νέες γενιές των Ελλήνων μακριά από τα λάθη των περασμένων ετών . Όλοι οι πολιτικοί μας ανεξαρτήτως πτέρυγας, συνέχεια μας υπόσχονται ότι θα μας οδηγήσουν στην όαση της ανάπτυξης. Άραγε πως θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος;
Αν όλοι οι Έλληνες έκαναν κάθε βράδυ τη προσευχή τους παρακαλώντας τον άγιο τους να τους βοηθήσει θεωρώ πως θα ήταν πιο πιθανό να μας λυπηθεί ο Θεός και να μας στείλει μία βροχή από Μάννα εξ ουρανού παρά το να δούμε αυτή τη περιβόητη Ανάπτυξη είτε τις ακριβοθώρητες επενδύσεις.
Δυστυχώς η ανάπτυξη για να έλθει χρειάζεται κάποιες ενέργειες εκ μέρους της κυβέρνησης, κάποιες προτάσεις εκ μέρους της αντιπολίτευσης και τέλος πάντων κάποια κίνητρα στους εν δυνάμει επενδυτές που θα φέρουν την ανάπτυξη, την αύξηση των θέσεων εργασίας, την αύξηση του ΑΕΠ και φυσικά την αύξηση των δημοσίων εσόδων ως αποτέλεσμα των παραπάνω.
Το να μας ζαλίζουν τα αυτιά επαναλαμβάνοντας συνεχώς τη λέξη “Ανάπτυξη” δεν πρόκειται να δημιουργήσουν το προσδοκώμενο θαύμα. Αντίθετα ένα αναπτυξιακό νομοσχέδιο είτε η κατάργηση κάποιων από τους τελευταίους αντιαναπτυξιακούς νόμους θα φέρουν πολύ πιο γρήγορα και σίγουρα αποτελέσματα.
Αφού οι κυβερνώντες στερούνται από φαντασία και η αντιπολίτευση στερείτε προτάσεων ας τους βοηθήσουμε λοιπόν με προτάσεις από πρωτοετής φοιτητές οικονομικών (ναι δε χρειάζονται περισσότερες γνώσεις). Εφόσον χρήματα για επιδοτήσεις δεν υπάρχουν ας δώσουμε επιδοτήσεις σε είδος για νέες επενδύσεις.
• Εξάλειψη της γραφειοκρατίας, σταθερό φορολογικό πλαίσιο, μείωση του μη μισθολογικού κόστους, εκμηδενισμός της επαφής ενδιαφερομένων με έχοντες το δικαίωμα έγκρισης-υπογραφής (Είναι αυτονόητα αλλά ας τα αναφέρουμε μία φορά ακόμα)
• Παραχώρηση δημόσιας γης για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δωρεάν ώστε να δημιουργηθούν παραγωγικές μονάδες. Κατόπιν αυτού του αρχικού χρονικού διαστήματος συμφωνημένο εξαρχής μίσθωμα με βάση ποσοστό επί του τζίρου της μονάδας ή σταθερού ποσού βάση της αξίας της γης που παραχωρήθηκε.
• Μειωμένη φορολογία κερδών (της τάξης του 5%) για τα πρώτα 5 έτη και εν συνεχεία σταθερά χαμηλή (12-15%) με ανταγωνιστικούς συντελεστές άλλων κρατών μελών (Κύπρος, Ιρλανδία, Βουλγαρία).
• Επενδύσεις που θα προτιμώνται για υπαγωγή στον αναπτυξιακό νόμο θα είναι εκείνες που θα υπερβαίνουν ποσά άνω των 50 εκατ. ευρώ είτε που θα γίνονται σε κλάδους ανύπαρκτους αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα πχ Σύγχρονες τεχνολογίες, παραγωγή software ή hardware, παραγωγή αυτοκινήτων, βαριές βιομηχανίες κλπ.
• Φυσικά δέσμευση του κράτους για την τήρηση των όρων του αναπτυξιακού νόμου με παραπομπή σε δεσμευτική διεθνή διαιτησία, σε περίπτωση που κάποιος μελλοντικός φωστήρας κυβερνήτης έρθει και θέλει να τα αλλάξει όλα ή να τα εθνικοποιήσει. Επενδύσεις τέτοιου μεγέθους δε στηρίζονται σε προγραμματισμό 5ετίας αλλά πολλών ετών και ο λόγος που επί πολλά χρόνια είμαστε εκτός σχεδίων μεγάλων επενδύσεων είναι η ρητορική των εκάστοτε πολιτικών ότι όταν εκλεγούν θα τα αλλάξουν όλα.
Κύριοι κυβερνώντες, τα παραπάνω που περιγράφω είναι τόσο απλά όσο και τα μπακάλικα μαθηματικά. Προτιμάτε να παίρνετε το 40% του μηδενός αντί το 15% του κάτι (που το κάτι μπορεί πολύ σύντομα -αν μας εμπιστευτούν- να γίνει τεράστιο). Επιπλέον ακόμα και χωρίς να υπολογίζουμε καν στο ποσοστό των κερδών αν σκεφτούμε το ποσό της άμεσης επένδυσης στην οικονομία, τη φορολογία των εργαζομένων στις νέες παραγωγικές μονάδες, την μείωση των επιδομάτων ανεργίας, το ΦΠΑ επί του τζίρου, τυχόν εξαγωγικές δραστηριότητες ή και μείωση των εισαγωγών που θα βοηθήσουν στο έλλειμμα του εμπορικού Ισοζυγίου. Μόνο την αύξηση του ΑΕΠ που θα βοηθήσει η επένδυση με τα παραπάνω, αυτό και μόνο βοηθάει στην μείωση του χρέους μας (όχι ως απόλυτο νούμερο αλλά ως ποσοστό που αυτό είναι και το μόνο που ενδιαφέρει όλους) φτάνει για να χαρίσουμε ατέλεια επί των κερδών επ’ αόριστον. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα άφηναν οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ να γίνει για αυτό και προτείνουμε την εφαρμογή ανταγωνιστικών συντελεστών.
Αλλά φυσικά ζούμε στην Ελλάδα όπου κανένας δεν θα γίνει δυνάστης και εκμεταλλευτής του πλούτου της χώρας. Όποιος θέλει να έχει την τιμή να επενδύσει εδώ θα πρέπει να το πληρώσει αναλόγως. Όπως καταλαβαίνετε μάλλον πιο πιθανό είναι να πιάσουν οι προσευχές μας και να πέσει Μάννα εξ ουρανού παρά να έρθει η ανάπτυξη και οι επενδύσεις.
* Ο Ανδρέας Παραδεισόπουλος (ΜΒΑ Kingston University) είναι Πιστοποιημένος Αναλυτής Μετοχών & Αγοράς με πολυετή εμπειρία Ελληνικών και Διεθνών Αγορών
