Η ήττα του Παναθηναϊκού από την Παναχαϊκή στο φιλικό της Πάτρας είναι αναμφίβολα ντροπιαστική για τους πράσινους, όχι μόνο λόγω της διαφοράς μεγεθών ανάμεσα στους δύο συλλόγους. Κυρίως, διότι ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που έχει δώσει ήδη τρεις επίσημους αγώνες στη Superleague ενώ η Παναχαϊκή κάνει προς το παρόν προετοιμασία για το πρωτάθλημα της Football League, το οποίο δεν έχει αρχίσει!
Το θέμα του γοήτρου είναι το λιγότερο. Η ανετοιμότητα των νεοαποκτηθέντων Πράνιτς και Ατζαγκούν, επίσης δεν είναι κάτι παράλογο. Αυτό που έκανε έξαλλο τον Γιάννη Αναστασίου και προκάλεσε τις δημόσιες (με τις δηλώσεις του) και τις ιδιωτικές (με την ομιλία στα αποδυτήρια) κατηγορίες του προς τους ποδοσφαιριστές, είναι η άγνοια της φανέλας που φορούν.
Ασφαλώς ο Παναθηναϊκός δεν έχει το ποιοτικό ρόστερ που θα μπορέσει να εγείρει απαιτήσεις θριάμβων σε ελληνικά ντέρμπι ή σε διεθνείς αγώνες (αν υπήρχαν). Το να χάνει όμως με το βαρύτερο σκορ όλων των εποχών από τον Πανιώνιο, να μην μπορεί να νικήσει τη Βέροια στη Λεωφόρο ή να ηττάται δίχως αντίδραση σε φιλικό από ομάδα μικρότερης κατηγορίας, δεν μπορεί να αιτιολογηθεί ούτε με το μειωμένο μπάτζετ, ούτε με τον «πόλεμο» από την «παράγκα», τη Superleague ή τη NOVA!
Ο προπονητής του Παναθηναϊκού προσδοκούσε (όπως και διοίκηση-κόσμος) σε αυτό το ξεκίνημα της περιόδου να δει από τους παίκτες της ομάδας ενθουσιασμό, πάθος, αγωνιστικότητα και πείσμα στο γήπεδο. Αντιθέτως, αυτό που παρουσιάζει έως τώρα το τριφύλλι είναι ένα σύνολο δίχως φιλοδοξίες να αποδείξει ότι είναι καλύτερο και ισχυρότερο απ’ όσο αντικειμενικά λογίζεται.
Το κίνητρο να φανερώσουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού ότι δεν είναι αμελητέα ποσότητα για τον ανταγωνισμό με τους παραδοσιακούς αντίπαλους στο πρωτάθλημα, είναι εξαφανισμένο. Όπως έχει ήδη φθαρεί και το μεγάλο πλεονέκτημα που είχε η ομάδα στην έναρξη της περιόδου, την προσήλωση δηλαδή στις εγχώριες διοργανώσεις και την αντιμετωπίση του κάθε αγώνα σαν τελικό ή ευρωπαϊκή ματσάρα.
Κι ο εργατικός και μοντέρνος σε ποδοσφαιρικές ιδέες τεχνικός του Παναθηναίκού μοιάζει σε απόγνωση, έχοντας καταλάβει ότι προτεραιότητα είναι να εξηγήσει στους παίκτες του σε ποια ομάδα αγωνίζονται, αντί – όπως είχε κατά νου αρχικώς – να τους μοντάρει αγωνιστικά σε ένα αξιοπρεπές ποδοσφαιρικό σύνολο.
