Τρεις κρίσιμες εξελίξεις σημειώθηκαν τις τελευταίες ημέρες γύρω από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, τα οποία αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα και προμηνύουν σοβαρές γεωπολιτικές ζυμώσεις που αφορούν άμεσα τόσο την Ελλάδα, όσο και την Κύπρο και θα προσδιορίσουν εν πολλοίς τις εγχώριες εξελίξεις.
Η πρώτη εξέλιξη αφορά στη νέα εκτίμηση από τους Νορβηγούς ερευνητές της αξίας των ελληνικών κοιτασμάτων φυσικού αεριού και πετρελαίου που ανέρχεται πλέον στο 1,7 τρις. δολάρια, σύμφωνα με όσα είπε σε πρόσφατη ομιλία του ο καθηγητής Μηχανικής Ορυκτών Πόρων, Α. Φώσκολος. Διατύπωσε δε τη δική του εκτίμηση πως αν το ελληνικό κράτος πάρει το 20% και οι περιφέρειες το 5% και εκτιμήσουμε τα άτομα τα οποία θα δουλέψουν και τη φορολογία αυτών των ατόμων και ταυτόχρονα συνεκτιμήσουμε την αντικατάσταση του εισαγόμενου πετρελαίου από το φυσικό αέριο, το ελληνικό κράτος θα κερδίσει 600 δις. δολ. σε 25 χρόνια. Αυτό μεταφράζεται σε ετήσια κρατικά έσοδα 25 δις. δολάρια. Υπάρχει επίσης εκτίμηση για όλη την έκταση της ελληνικής ΑΟΖ που ανεβάζει την αξία των αποθεμάτων σε 2,5 τρις δολάρια (32 δις έσοδα το χρόνο) και θα απασχολούνται 450 – 500 χιλιάδες άτομα.
Η δεύτερη εξέλιξη αφορά την πρόταση δημιουργίας ενός υποθαλάσσιου αγωγού Κύπρου-Ελλάδας-Ιταλίας, που θα διοχετεύει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων από τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου στην Ε.Ε., ως αντίβαρο στη μονοσήμαντη εξάρτηση της Ευρώπης από την Τουρκία και τη Ρωσία. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, ο Κύπριος πρόεδρος πρότεινε να γίνει στη Νότια Κύπρου στο Βασιλικό η μονάδα υγροποίησης που στοιχίζει σύμφωνα με Κυπριακές πηγές όσο και ενδεχόμενος αγωγός Κύπρου – Αττάλειας.
Η τρίτη εξέλιξη είναι ότι οι ΗΠΑ φαίνεται να υποστηρίζουν την διασύνδεση Ισραήλ, Κύπρου και Τουρκίας.
Ελπίζουμε να υπάρχει κάποιος στην ελληνική κυβέρνηση, ο οποίος να ενώνει αυτές τις «τελίτσες», ώστε να υπάρξει ένα πραγματικό σχέδιο ενεργειακής στρατηγικής. Γιατί ακόμη και σήμερα, φαίνεται πως παίζουμε τις «κουμπάρες».
