Το βάρος που έχουν τα φαβορί στις πρεμιέρες των μεγάλων διοργανώσεων αποτελεί κανόνα, τον οποίο στο φετινό Ευρωμπάσκετ επιβεβαίωσαν ήδη η Τουρκία (με το κάζο από τους Φινλανδούς), το Ισραήλ που έχασε από τους Άγγλους, οι Πολωνοί που γνώρισαν συντριβή από την Γεωργία, ακόμη και οι Βόσνιοι με τους Σκοπιανούς που είχαν τον πρώτο λόγο κόντρα σε Λετονούς και Μαυροβούνιους.
Τα μεγέθη, ασφαλώς, δεν είναι τα ίδια. Και η εθνική Ελλάδας ήταν πάρα πολύ ανώτερη των Σουηδών ώστε να πέσει σε παγίδα. Το άγχος της πρεμιέρας και ο χρόνος της προσαρμογής κράτησε μόλις ένα δεκάλεπτο. Μετά, το νερό μπήκε στο αυλάκι και η τελική διαφορά των 28 πόντων έμοιαζε μικρή μπροστά στο χάος που χώριζε σε ποιότητα και ενέργεια τις δύο ομάδες στο παρκέ.
Ασφαλή συμπεράσματα απέναντι σε ένα τέτοιο ματς εναντίον «ξυλοκόπων» δεν μπορούν να υπάρξουν, όσον αφορά στη μελλοντική πορεία της ελληνικής ομάδας στο τουρνουά. Αντιμετωπίστηκε όμως με αισιοδοξία η φόρμα του Γιάννη Μπουρούση που θα έχει πολλή δουλειά στη συνέχεια ως βασικός «πύργος», οι βοήθειες που θα δώσει στη ρακέτα ο Μαυροκεφαλίδης και η συνεπής παρουσία των Ζήση και Σλούκα στα γκαρντ, θέση στην οποία επίσης δεν υπάρχει η εγγύηση του Διαμαντίδη ή η ταχύτητα του Καλάθη.
Ο Σπανούλης θα συνεχίσει να είναι ο μπροστάρης στο σκοράρισμα, οι σουτέρ θα είναι εκεί (τώρα τα έβαλε ο Περπέρογλου, στη συνέχεια θα είναι κάποιος άλλος), η άμυνα θα έχει κι άλλη βελτίωση μετά το ζέσταμα απέναντι στους Σουηδούς. Το θέμα είναι να πάνε καλά οι δημιουργοί και οι ψηλοί, εκεί δηλαδή που υπάρχει ποσοτικό έλλειμμα.
Ο Τρινκιέρι το ψάχνει καλά, με συστήματα και ιδέες και σίγουρα θα έχει αρκετά να διορθώσει στη συνέχεια όσον αφορά σε κάποια νεκρά διαστήματα και στις χαμένες βολές που απέναντι σε πιο δύσκολους αντίπαλους από τους Σκανδιναβούς, μπορεί να κοστίσουν.
Καλή ήταν η αρχή και πειστική, συνεχίζουμε…
