Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Αν σε κάτι έχει απόλυτο δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ότι η Αντιπολίτευση είναι κατώτερη των περιστάσεων. Στην πραγματικότητα, ο χαρακτηρισμός αυτός είναι μάλλον ευνοϊκός. Όμως, η ειλικρίνεια και η ευθύτητα δεν περιλαμβάνονται στα προσόντα του Πρωθυπουργού, αλλιώς θα έλεγε ότι η Αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη!
Άλλωστε, και γιατί να το πει; Θα αλλάξει κάτι; Μήπως δεν διαθέτει σχεδόν την τυφλή εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας; Της πλειοψηφίας, υπενθυμίζω, που στο δημοψήφισμα ψήφισε “όχι” επί μιας προτάσεως που είχε ήδη αποσυρθεί. Της πλειοψηφίας που τον επανεξέλεξε αφού μετά την πανηγυρική του «νίκη» στο δημοψήφισμα εκείνος έφερε μία συμφωνία ακόμα χειρότερη, την οποία, βεβαίως, η ανύπαρκτη αντιπολίτευση, -παγιδευμένη στα δικά της αδιέξοδα- ψήφισε πανηγυρικώς για να βοηθήσει τον Αλέξη Τσίπρα να ξεφορτωθεί τους παρανοϊκούς δραχμιστές – λαφαζανιστές και να σύρει τη χώρα σε εκλογές για να επικυρώσει την κυριαρχία του!
Με δυο λόγια, ο Τσίπρας και η παρέα του, αφού
– ρήμαξαν τις τράπεζες και την οικονομία,
– διέλυσαν την παιδεία και την υγεία,
– άνοιξαν τα σύνορα σε ανεξέλεγκτες ροές λαθρομεταναστών θέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο την εθνική ασφάλεια,
– υποβάθμισαν -με την άκαιρη και άστοχη επίσκεψη στην Άγκυρα- ακόμη περισσότερο τη χώρα έναντι της Τουρκίας και των εταίρων μας και έφεραν την Κυπριακή Κυβέρνηση στα πρόθυρα νευρικής κρίσεως,
δηλαδή, αφού έκαναν την Ελλάδα παγκόσμιο καραγκιόζη, τώρα, μόλις 2 μήνες μετά τις εκλογές, είναι έτοιμοι για άλλον ένα γύρο τυχοδιωκτισμού και πολιτικής αλητείας με αφορμή την αδυναμία τους να παρουσιάσουν βιώσιμη λύση στο ασφαλιστικό!
Προφανώς, Τσίπρας & Σια είναι τυχοδιώκτες και αδίστακτοι, αλλά δεν είναι ηλίθιοι! Γνωρίζουν καλώς ότι είναι τόσο απαξιωμένα τα άλλα κόμματα, ώστε, όσο και αν απαξιώνονται και οι ίδιοι, ουδείς μπορεί να απειλήσει την πολιτική τους κυριαρχία. Ακόμη και ο -υποτίθεται υπεράνω κομμάτων- Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ευχαρίστως συμμετέχει στα παιχνίδια τακτικής του Αλέξη Τσίπρα, συγκαλώντας και προεδρεύοντας στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, ένα όργανο το οποίο δεν έχει καμία θεσμική υπόσταση, ούτε προβλέπεται από το Σύνταγμα, αφού η σύγκληση του Συμβουλίου της Δημοκρατίας (με συμμετοχή πολύ ευρύτερη των πολιτικών αρχηγών), η οποία προβλεπόταν από το άρθρο 39 του Συντάγματος, καταργήθηκε με την αναθεώρηση του 1986.
Συνεπώς, η χθεσινή φιέστα δεν εξυπηρετούσε τίποτα περισσότερο από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες του Πρωθυπουργού, όμως αυτό ουδείς το επισήμανε και -ακόμη χειρότερα- ουδείς είχε θεσμική πρόταση να αντιπαραθέσει. Το αποτέλεσμα ήταν να περάσει στην κοινή γνώμη ως μια ανυστερόβουλη προσπάθεια του Πρωθυπουργού για εθνική συνεννόηση, την οποία τορπίλισε η αντιπολίτευση! Ταυτοχρόνως, η κυβερνητική προπαγάνδα κατάφερε να πείσει την κοινή γνώμη ότι για τις επερχόμενες μειώσεις των συντάξεων φταίει η αντιπολίτευση, επειδή ως κυβέρνηση έκανε το PSI, για το οποίο ο –πάντοτε λαγός…- Καμμένος προανήγγειλε εξεταστική επιτροπή! Εξεταστική επιτροπή για ένα νόμο που ψήφισε η Βουλή… στην οποία συμμετείχε και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος!!!
Η πολιτικώς νεκρή κοινωνία μας τρώει αμάσητη όλη την παραπληροφόρηση που της σερβίρει η προπαγάνδα του λαϊκισμού ενώ η ανύπαρκτη Αντιπολίτευση αδυνατεί να πει ακόμη και το προφανές: καλό ή κακό το PSI ψηφίσθηκε νομίμως ενώ διεγράφη δημόσιο χρέος άνω των εκατό δισεκατομμυρίων -100.000.000.000- ευρώ, εκ των οποίων μόνο το 1/3 ήταν ομόλογα των τραπεζών, των ασφαλιστικών ταμείων και των μικροομολογιούχων!
Μόνον αφελείς δεν τα περίμεναν όλα αυτά, από τη στιγμή που έγινε φανερό ότι η Αριστερά θα πάρει την εξουσία. Όμως, ελάχιστοι φανταζόμασταν ότι μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα δεν θα υπάρξει αντίδραση, αν όχι από την κοινωνία, πάντως από την θεσμική της έκφραση, την Αντιπολίτευση!
Δυστυχώς, το πολιτικό μας σύστημα όχι μόνον αδυνατεί να υπερβεί τα αρνητικά του χαρακτηριστικά, αλλά τα ενισχύει στο πρόσωπο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και των ΑΝ.ΕΛ.! Ακόμη και το Ποτάμι, το νεώτερο σχήμα, δεν κατόρθωσε να φέρει την ελάχιστη ανανέωση. Αυτό δεν είναι τυχαίο αφού δεν διαθέτει οραματική αντίληψη, αλλά διέπεται από συμβατική διαχειριστική αντίληψη μακριά από κάθε ριζική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα.
Ο Αλέξης Τσίπρα και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί το αντιλαμβάνονται πολύ καλά αυτό. Θα συνεχίσουν, λοιπόν, την τακτική των ψευδών εκβιαστικών διλλημάτων αφού είναι λίγο-πολύ δεδομένη η πολιτική τους κυριαρχία, έχοντας κατορθώσει όχι απλώς να υφαρπάζουν την ψήφο της πλειοψηφίας, αλλά και να την πείθουν για την ορθότητα των απόψεών τους!
Η μόνη επιλογή των δυνάμεων του ορθολογισμού είναι να αντιπαρατεθούν μαζί τους αλλάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού και ξεκινώντας από ένα χτύπημα στο μαλακό τους υπογάστριο. Αλλαγή κανόνων σημαίνει μεταφορά της πολιτικής αντιπαραθέσεως στο επίπεδο των θεσμών, με πρώτη την αλλαγή πολιτεύματος. Χτύπημα στο μαλακό υπογάστριο σημαίνει ότι κάνουμε αιχμή του δόρατος την αποκατάσταση της αρχής της ισότητας και αναλογικότητας με πρόταξη του αιτήματος για απλή αναλογική ως παγίου εκλογικού συστήματος στο πλαίσιο ενός νέου πολιτεύματος πλήρους διαχωρισμού των εξουσιών και αυξημένης λαϊκής κυριαρχίας! Μια τέτοια κίνηση αφ’ ενός θα διασπάσει το μέτωπο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. ενώ, αφ’ ετέρου, θα πιέσει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από τα αριστερά, ωθώντας σε απεγκλωβισμό τις αριστερές ομάδες που ακόμη συμμετέχουν σε αυτόν.
Η πρόταση Τσίπρα για νέα συνταγματική αναθεώρηση, στην οποία επιχειρεί να συμπεριλάβει το εκλογικό σύστημα, δεν ήταν τυχαία. Ήταν ένας ευφυέστατος ελιγμός, ακριβώς για να προλάβει την εις βάρος του ανατροπή του σκηνικού. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως, ακόμη και αν είδαν την παγίδα, δεν κατάφεραν να την αποφύγουν, αντιπαραθέτοντας ένα ολοκληρωμένο σχέδιο πλήρους πολιτειακής αλλαγής, μιας ολοκληρωτικής ανασύνταξης, την οποία έχει απόλυτη και επείγουσα ανάγκη η χώρα ώστε να αποκατασταθεί η ομαλή της διακυβέρνηση και να εξέλθει της κρίσεως πριν διαλυθεί!
Στο πεδίο του ασφαλιστικού, ένα σχέδιο επί τη βάση της προτάσεως Μάνου θα ήταν αρκετό για να στριμώξει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να αναδείξει τόσο την καθολική του αδυναμία να παράγει πολιτική όσο και ότι είναι ο εκπρόσωπος των συνδικαλιστικών και συνταξιοδοτικών ρετιρέ που το μόνο που θέλουν είναι η -με κάθε κόστος- διατήρηση των προνομίων τους!
Δυστυχώς, ουδείς εκ των ηγετών της Αντιπολιτεύσεως στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αφήνοντας τον απίθανο Λεβέντη να κερδίσει τις εντυπώσεις και την κυβερνητική κυριαρχία αλώβητη!
