Ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα, η πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου.
“Θα κάνω ό,τι χρειαστεί” απάντησε χαρακτηριστικά η πρώην πρόεδρος της Βουλής σε συνέντευξή της στο BHmagazino, όταν ρωτήθηκε «αν θα κάνει κόμμα».
“Η άποψή μου είναι ότι μέσα από τη συλλογικότητα υπηρετούνται οι πολιτικές στοχεύσεις. Δεν μετάνιωσα που στήριξα τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι στην αντίληψή μου μια αυτονόητη μηχανιστική παραγωγή πλαισίου για να ανακυκλώνεται κανείς στο πολιτικό στερέωμα. Υπάρχει, όμως, η ανάγκη πρωτοβουλιών που θα εκφράσουν ένα ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας που δεν εκπροσωπείται, για να δοθεί βήμα συμμετοχής στις νέες γενιές που έχουν περιθωριοποιηθεί και σε αυτό το πλαίσιο θα δραστηριοποιηθώ” τονίζει η κ Κωνσταντοπούλου.
Στην ερώτηση αν σε ένα υποθετικό «κόμμα Ζωής» έχουν θέση η Ραχήλ Μακρή και ο Γιάνης Βαρουφάκης, απαντά : “Αν με ρωτάτε με ποιους θα συμπορευόμουν, θα σας απαντήσω ότι θα συμπορευθώ με όλους εκείνους και εκείνες που τίμησαν την εμπιστοσύνη του λαού. Σαφώς περιλαμβάνονται σε αυτούς και τα δύο αυτά πρόσωπα όπως και πολλά άλλα. Σε κάθε νέα προσπάθεια που πρέπει να γίνει από εδώ και στο εξής, έχουν θέση όλοι όσοι ήταν μέρος ενός εγχειρήματος που προδόθηκε και δεν πρόδωσαν αλλά και όσοι σήμερα για πρώτη φορά αποφασίζουν να παλέψουν για τη ζωή τους και για τη ζωή των επόμενων γενεών…”.
“Πιθανές οι εκλογές το 2016”
Η κ. Κωνσταντοπούλου θεωρεί ότι είναι πιθανό να γίνουν εκλογές το 2016, σημειώνοντας: “Θεωρώ ότι είναι πιθανό να γίνουν, αλλά θεωρώ επίσης ότι ο Πρωθυπουργός θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες για οικουμενικά σχήματα ώστε να μη γίνουν εκλογές”.
Σε ότι αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο όπως λέει γνώρισε όταν ήταν 19 και εκείνος 21, αναφέρει ότι δεν μιλάνε πλέον. “Το σίγουρο είναι πως συντελέστηκε μια προδοσία, και του λαού και της λαϊκής εντολής” λέει και πιστεύει πως ο κ. Τσίπρας ήθελε να χάσει το δημοψήφισμα.
“Η άποψή μου είναι ότι το “Οχι” κέρδισε χάρη στην αποφασιστικότητα και τη γενναιότητα αυτού του λαού, ενός λαού που δεν είχε κανένα δικαίωμα ο κ. Τσίπρας να προδώσει. Ο Πρωθυπουργός πίστευε ότι το δημοψήφισμα θα το έχανε. Η συμπεριφορά του μετά το “Οχι” είναι μια συμπεριφορά και μια σειρά επιλογών που έχουν ερμηνεία μόνο ως προδρομολογημένη διαδρομή με βάση το “Ναι”»”.
Μιλώντας για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου λέει: “Ξέραμε πως η Λαϊκή Ενότητα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να μπει στη Βουλή” και προσθέτει: “Ξέραμε ότι επρόκειτο για εκλογές εκκαθάρισης. Ωστόσο, το καθήκον μου ήταν να αντισταθώ και όχι να παραδοθώ. Αν ο καημός μου ήταν να εκλέγομαι και να παραμείνω ΠτΒ, θα έλεγα “ναι σε όλα”. Δεν το έκανα”.
Η κ .Κωνσταντοπούλου επισημαίνει ότι κάνει αυτοκριτική για τα πάντα και σημειώνει: “Για τη θητεία της Προέδρου δεν θα έλεγα ότι αποτιμώ κάποια πράγματα ως λάθη. Κόστισε, όμως, η επιλογή μου να μην προβώ σε υπηρεσιακές ανακατατάξεις, αλλά να αξιολογήσω το προσωπικό και να αξιοποιήσω τους ανθρώπους. Αυτό θεωρώ ότι στοίχισε γιατί δυστυχώς μέσα στη Βουλή υπάρχουν κυκλώματα που δρουν πια ως καθεστώς…”. Σχετικά με την τυπολατρία για την οποία είχε κατηγορηθεί, τονίζει: “Η επιμονή στη δημοκρατική διαδικασία δεν θα δεχθώ ποτέ ότι είναι τυπολατρία. Αυτοί που την ονομάζουν τυπολατρία είναι αυτοί που καταπατούν τη δημοκρατία με την πιο καθεστωτική λογική” . Eνώ για την έτερη κατηγορία περί πολυπραγμοσύνης, αναφέρει:
“Πράγματι, είχα εξαρχής την άποψη ότι ο ΠτΒ δεν είναι διακοσμητικός ούτε τουρίστας, οφείλει να δουλέψει για τη Βουλή. Η Βουλή ήταν παρατημένη. Ο ΠτΒ δεν είναι διακοσμητικό αξίωμα. Ο ΠτΒ είναι εγγυητής της κοινοβουλευτικής λειτουργίας και εργάζεται για μια ζωντανή Βουλή, ανοιχτή στην κοινωνία”. Επίσης, σε όσους την κατηγορούν για υπερπροβολή της μέσα από το Κανάλι της Βουλής, απαντά: “Δεν υπήρχε υπερπροβολή. Δούλευα, προήδρευα στις επιτροπές και είχα μια παρουσία ουσιαστική και όχι δημοσιοσχεσίτικη, όχι κατ’ επίφασιν… Ζήτησα να προβάλλει το Κανάλι όλες τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας και των Επιτροπών σε πραγματικό χρόνο ως αναγκαία προϋπόθεση για να ενημερώνονται οι πολίτες με γνήσιο και άμεσο τρόπο…”.
Στην ερώτηση μέχρι που φτάνουν οι φιλοδοξίες της και αν βλέπει τον εαυτό της πρωθυπουργό, υπογραμμίζει: “Δεν σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Στόχος μου είναι να ανατραπεί ο ζυγός που λέγεται Μνημόνιο. Θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να αναπλαστεί η πραγματικότητα της ζωής μας, για να ζει ο καθένας και η καθεμιά μια αξιοβίωτη ζωή. Νομίζω ότι όλες οι διαδρομές αξίζουν, αν δεν χάσεις στον δρόμο την ψυχή σου κι αν δεν ξεχάσεις από πού ξεκίνησες και για πού έβαλες πλώρη… Με λίγα λόγια, οι θέσεις ευθύνης (και όχι εξουσίας) δικαιώνουν μία διαδρομή και μία σειρά επιλογών όταν και η άσκηση της εξουσίας με την οποία είναι συνυφασμένες γίνεται με τρόπο αντάξιο της δέσμευσης, της εμπιστοσύνης και της προσδοκίας όσων σε εμπιστεύθηκαν. Αν ο ύψιστος στόχος είναι η κατάκτηση ενός αξιώματος, τότε είναι πιθανό να χάσεις την ψυχή σου στη διαδρομή”.
