Γράφει ο Δημήτρης Χορόσκελης
Από αμνημονεύτων χρόνων η ιδανική γυναικεία φιγούρα ήταν κάτι χυμώδες, βουτυρώδες, με έντονες καμπύλες δεκτικότητας, θηλυκό… προς το (αρσενικό) περιβάλλον, κάτι σαν μεγαλογραφία του ωαρίου (αν πιστέψουμε τις εσωτεριστικές αναλογίες μικρόκοσμου-μεγάκοσμου)… Αυτό τουλάχιστον δείχνουν όλες οι σχετικές αναπαραστάσεις, από την προϊστορική Αφροδίτη του Βίλεντορφ κι εκείνη της αρχαίας Ελλάδας, μέχρι τα γυμνά του Ενγκρ και του Ρενουάρ, περνώντας ενδιάμεσα από τους Τισιάνο, Ρούμπενς, και λοιπούς Ρέμπραντ. Αυτό το προαιώνιο και αρχετυπικό πρότυπο άρχισε να αλλάζει κάπου προς τα τέλη των sixties, με την εμφάνιση στο προσκήνιο του κόσμου της μόδας μιας μορφής που τότε ήταν μια αξιοπερίεργη εξαίρεση, εκείνη της περίφημης Twiggy (ξερόκλαδο).
Στη συνέχεια, όμως, τα ξερόκλαδα άρχισαν να πολλαπλασιάζονται με ανησυχητικό ρυθμό, επηρεάζοντας δραστικά και τον γυναικείο πληθυσμό, που άρχισε να πεθαίνει από τη νέα ψυχολογική διαταραχή της «νευρικής ανορεξίας», προκειμένου να μοιάσει στις αποστεωμένες θεές της πασαρέλας.
Σήμερα, πλέον φτάσαμε στην θλιβερή κατάντια τα μανεκέν να μοιάζουν κυριολεκτικά με τα λιμοκτονούντα παιδάκια της Αφρικής και αυτές οι «κρεμάστρες ρούχων» να συνεχίζουν να επηρεάζουν τις «κοινές θνητές».
Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι όλες οι σχετικές έρευνες λένε ότι οι άντρες προτιμούν τις γυναίκες με καμπύλες, παρά την έκρηξη τεστοστερόνης που προκαλούν ακαριαία με την εμφάνισή τους «αληθινές γυναίκες», όπως η Μόνικα Μπελούτσι, η Τζένιφερ Λόπεζ, η Μπιγιονσέ, η Ριάνα…
Διάφορα σενάρια ερμηνείας προτάθηκαν (τα φορέματα «κάθονται» καλύτερα σε πολύ αδύνατα σώματα, οι gay σχεδιαστές μόδας αρρενοποίησαν το γυναικείο πρότυπο ομορφιάς, κλπ.), αλλά το ανεξήγητο της υπόθεσης είναι πώς και γιατί (για μια ακόμη φορά) μεγάλοι ανθρώπινοι πληθυσμοί ακολουθούν μαζικά και τυφλά παράλογες ιδέες, συμπεριφορές, πρότυπα, κλπ… Όπως, επίσης. το πόσο σατανικά λειτουργεί αυτή η απίστευτη ψυχολογική ασθένεια, που κάνει το άτομο που πάσχει να είναι σε κατάσταση αποστέωσης και να βλέπει το είδωλό του στον καθρέφτη ακόμη φορτωμένο με περιττά κιλά, τα οποία πρέπει να χαθούν πάση θυσία! Απίστευτο κι όμως… ανθρώπινο!…
