Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Το 2015 έτος που λήγουν τα Millennium Development Goals, για τα οποία τρισεκατομμύρια ευρωπαϊκό χρήμα έρευσαν προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο, με ομολογουμένως πολύ θετικά αποτελέσματα, θεωρείται κομβικό έτος για την ανάπτυξη, αφού δεν αποτελεί μόνο έτος απολογισμού για τα MDGs αλλά και έτος εισήγησης των Sustainable Development Goals που στοχεύουν μέχρι το 2030.
Η Ελλάδα, δεν ξέρω αν σας το είπαν, αλλά θα είναι δωρητής σε αυτή την πολύ φιλόδοξη στρατηγική, για την παγκόσμια ανάπτυξη, που περιλαμβάνει από την πρόσβαση περισσότερων παιδιών στην εκπαίδευση σε ολόκληρο τον κόσμο, μέχρι την υποστήριξη των δικαιωμάτων των γυναικών και την καταπολέμηση της ακραίας φτώχιας. Μάλιστα ο στόχος που συζητήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ, έκανε λόγο για 0,7% από το ΑΕΠ κάθε ευρωπαϊκού κράτους, προκειμένου η ΕΕ να είναι ο μεγαλύτερος δωρητής σε απόλυτους αριθμούς, σε σύγκριση με ΗΠΑ, Βρετανία και Κίνα. Συζητώντας με δημοσιογράφους από όλη την Ευρώπη που είχαν μαζευτεί στις Βρυξέλλες αλλά και σε ανεπίσημες συζητήσεις με στελέχη της Κομισιόν, συμφωνούσαν όλοι ότι ο στόχος αυτός είναι ίσως πολύ φιλόδοξος και πιθανόν δεν θα καταφέρουν τα ευρωπαϊκά κράτη να τον φτάσουν.
Ωστόσο όλα τα ευρωπαϊκά κράτη παραμένουν δωρητές σε αυτό το τεράστιο σχέδιο των SDGs, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, κάτι που απαιτεί και την αντίστοιχη πληροφόρηση των Ευρωπαίων πολιτών. Έτσι χρηματοδότησε η Κομισιόν το επικοινωνιακό πρόγραμμα «2015, Ευρωπαϊκό Έτος για την Ανάπτυξη» προκειμένου να πληροφορήσει τους πολίτες σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ για τα ζητήματα του αναπτυσσόμενου κόσμου και τον ρόλο της ΕΕ ως παράγοντα για την παγκόσμια ανάπτυξη. Μην αναρωτιέστε ωστόσο γιατί δεν πήρε τίποτα το αυτί σας για το Ευρωπαϊκό Έτος Ανάπτυξης, αφού πολύ απλά η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην οποία αυτό το πρόγραμμα δεν έτρεξε.
Πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά μου από κύκλους της Κομισιόν, έκαναν λόγο για άρνηση του Ελληνικού Υπουργείου Εσωτερικών, να τρέξει το πρόγραμμα ενημέρωσης και να δεχθεί και την αντίστοιχη χρηματοδότηση. Πηγές του υπουργείου Εξωτερικών μου επιβεβαίωσαν την πληροφορία και έκαναν λόγο για αιματηρές οικονομίες που, όχι μόνο αυτό το υπουργείο κάνει, προκειμένου να κρατά τα λειτουργικά κόστη χαμηλά. Ένα παράδειγμα είναι ότι αν ένα στέλεχος χρειαστεί να ταξιδέψει σε μία άλλη χώρα για τις ανάγκες του υπουργείου, η πτήση της επιστροφής του θα προγραμματιστεί για την ίδια ημέρα που τελειώνει τις εργασίες του, αν η ώρα λήξης είναι μέχρι το απόγευμα.
Από τα 100.000 ευρώ περίπου που θα έδινε η Κομισιόν για αυτή τη δουλειά, θε έπρεπε για συγκεκριμένες εκδηλώσεις να βάλουμε και 10.000 από την τσέπη μας (τα νούμερα είναι προσεγγιστικά). Ωστόσο, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, δεν ήταν αυτή η αιτία που το υπουργείο δεν δέχθηκε να τρέξει το πρόγραμμα, αλλά ένας άλλος πολύ πιο ευαίσθητος παράγοντας.
Το υπουργείο φέρεται να απάντησε στις Βρυξέλλες ότι αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη μία ανθρωπιστική κρίση που κάνει το χρονικό σημείο πολύ ευαίσθητο για τη χώρα, ώστε να ξεκινήσει καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τις χρηματοδοτικές ανάγκες του αναπτυσσόμενου κόσμου. Όχι πως οι Έλληνες θεωρούνται αναίσθητοι για τα ζητήματα φτώχιας και εξαθλίωσης άλλων λαών, αφού πρέπει να σας πω ότι είμαστε από τις πολύ λίγες χώρες της ΕΕ που δεν υπήρξαν πορείες διαμαρτυρίας για τις μεταναστευτικές ροές.
