Γράφει η Ευγενία Σαββίδου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια
Παραπονιέσαι συνεχώς πως δίνεις απλόχερα στους άλλους τον χρόνο σου και τα συναισθήματα σου; Πως όταν δημιουργείς σχέσεις, προσπαθείς να προλάβεις κάθε ανάγκη του άλλου, πριν καν προλάβει εκείνος να στην εκφράσει; Παραπονιέσαι ακόμη πως σπάνια βρίσκεται κάποιος να το αναγνωρίσει και να σου ανταποδώσει την γενναιοδωρία σου αυτή;
Ζητάς, και είναι πολύ ανθρώπινο, όταν αποφασίσεις να δώσεις, να παίρνεις κι εσύ κάτι πίσω. Οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται στο “δούναι και λαβείν”. Έτσι σε μεγάλωσαν, αυτό εισπράττεις από παντού γύρω σου, αυτό έμαθες να θεωρείς λογικό και αναμενόμενο.
Όμως, εδώ μιλάμε για σχέσεις και όχι για εμπόριο! Κάθε φορά που συνδέεσαι συναισθηματικά με κάποιον (είτε αυτός είναι φίλος, είτε ερωτικός σύντροφος) και αποφασίζεις να παραχωρήσεις τον εαυτό σου ολόκληρο για να καλύψεις τις ανάγκες και τα θέλω του, την ίδια στιγμή παραμερίζεις τις δικές σου ανάγκες και θέλω. Και τότε συμβαίνει κάτι το μαγικό! Γίνεσαι ολοένα και πιο ελεύθερος! Κενώνοντας από κάθε επιδίωξη το Εγώ σου, παραδίνεσαι στο Εσύ, γεμάτος αγάπη.
Μόνο τότε επιτελείται η πλήρης ελευθερία της ύπαρξης σου. Την στιγμή που αποφασίζεις να υπάρξεις για τους άλλους, ακόμη και αν αυτοί δεν θα υπάρξουν ποτέ για σένα, γνωρίζεις ότι είσαι δυνατός και ελεύθερος. Γιατί μπορείς να συνεχίσεις την ζωή σου χωρίς να προσδοκάς ανταλλάγματα, χωρίς να εξαρτάται η ευτυχία σου από την ευγνωμοσύνη που θα λάβεις. Η προσωπική σου ευτυχία ενέχεται στα αποθέματα αγάπης που έχεις να δόσεις, εσύ και μόνο εσύ.
Όπως έχει γράψει η συγγραφέας Μάρω Βαμβουνάκη σε βιβλίο της: μελαγχολία είναι το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης. Όσο περιμένεις μίζερα να σε αγαπήσουν για να αγαπήσεις κι εσύ, συνεχίζεις να περιορίζεις και να εγκλωβίζεις τον εαυτό σου στο να εκφράζεται υπό όρους.
Την επόμενη φορά που θα γνωρίσεις κάποιον που θα το αξίζει, δοκίμασε κάτι πρωτοποριακό! Άφησε στην άκρη κάθε δική σου ανασφάλεια, που ψάχνεις απεγνωσμένα να ακουμπήσεις στους άλλους και μοιράσου τον πλούτο, που τόσα χρόνια καλλιεργείς μέσα σου. Δώσε στον άλλον την χαρά να γνωρίσει τον καλύτερο εαυτό σου και να αναιρέσει τυχόν προηγούμενες πεποιθήσεις του, πως τάχα όλοι θέλουν κάτι να κερδίσουν από εμάς όταν μας πλησιάζουν. Κάνε τον να χαρεί με το θαύμα της ύπαρξής σου, που πρώτος εσύ χάρηκες, και δείξε του τον τρόπο δημιουργίας γνήσιων σχέσεων μέσα από το παράδειγμα σου. Σχετίσου μαζί του ανοιχτά, εγκάρδια και αυθόρμητα, προσφέροντας του την ευκαιρία να ζηλέψει την γενναιότητα σου να τον κοιτάζεις κατάματα, την ίδια στιγμή που του ενσταλάζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Μην ξεχνάς, είσαι ελεύθερος! Εσύ αποφασίζεις να δόσεις, εσύ αποφασίζεις να αγαπήσεις, δική σου και η απόφαση να υπάρξεις μέσω της αγάπης σου. Γιατί υπάρχω, σημαίνει πάνω απ’όλα αγαπώ! Αλλιώς, ποιος ο λόγος;
Υ.Γ. (Από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια, Να Ζεις, να Αγαπάς και να Μαθαίνεις): Σας δίνω αγάπη, επειδή σας αγαπάω, όχι επειδή περιμένω να με αγαπήσετε. Αν δίνω επειδή περιμένω κάποια ανταπόδοση, σίγουρα θα γίνω δυστυχισμένος. Αν δεν προσδοκούμε τίποτε, έχουμε τα πάντα. Αγάπα επειδή θέλεις να αγαπάς. Δίνε επειδή θέλεις να δίνεις. Τα λουλούδια ανθίζουν επειδή έτσι είναι η φύση τους, όχι επειδή τα θαυμάζουν οι άνθρωποι! Ζήσε και αγάπα επειδή θέλεις. Επειδή αυτή είναι η φύση σου.
