Γράφει η Δροσούλα – Άννα Λιάκου
Τί χρώμα έχει η ζωή σου; Είναι ένα ή πολλά; Σου αρέσουν; Κι, αν ναι, πόσα από αυτά;
Πάντα είχα την ανάγκη να ζητάω από τους γύρω μου να ζωγραφίσουν αυτό που νιώθουν, να τους δίνω χρώματα πολλά και να τους αφήνω μόνους.
Δε το έκανα. Φέτος λέω να αρχίσω. Δε θα κρίνω ποτέ τα χρώματα, τα σχέδια ή τις μουντζούρες που σε αντιπροσωπεύουν αλλά μόνο έτσι μπορώ να σε “δω”, να νιώσω πραγματικά εσένα και ας έχεις κάνει μόνο 3 γραμμές σε διαφορετικό χρώμα, ίσως και στο ίδιο, ίσως και μαύρο.
Δε χρειάζεται να ζωγραφίζεις για να προβάλλεις στο χαρτί την ψυχή ή το μυαλό σου, αλλά είναι ο πιο αληθινός τρόπος “ομιλίας” και ίσως έχει τη τάση να γίνει “εθιστικός” τρόπος επικοινωνίας. Το φαντάζεσαι;
Άνθρωποι με χρώματα στις τσέπες να μιλάνε χωρίς λόγια…
