Γράφει ο Διαμαντής Καρασούλας
«Δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας γιατί δεν το επιτρέπουν τα οικονομικά δεδομένα» λένε τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν ρωτώνται για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την αύξηση του κατώτατου μισθού, την επαναφορά της 13ης σύνταξης κοκ. Είχαν δηλαδή την εντύπωση ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν την οικονομική δυνατότητα αλλά δεν έδιναν αυξήσεις και παροχές; Προτιμούσαν να λαμβάνουν “αντιλαϊκά” μέτρα και πολιτικό κόστος ώστε να χάσουν τις εκλογές; Οι νυν κυβερνώντες δεν είχαν ως αξιωματική αντιπολίτευση απόλυτη γνώση των οικονομικών δεδομένων και της κατάστασης όταν έκαναν προεκλογικές εξαγγελίες τάζοντας στους πάντες τα πάντα; Περίμεναν να βρουν τα ταμεία γεμάτα και να αρχίσουν να μοιράζουν λεφτά; Τέτοια φιλολαϊκή πολιτική κάνω κι εγώ. Μπορείτε κύριοι της κυβέρνησης να δημιουργήσετε τα κατάλληλα οικονομικά δεδομένα ώστε να δώσετε αυτά που υπόσχεστε; Έχετε κάποια άλλη ιδέα στο μυαλό σας εκτός από τα γεμάτα ταμεία των προηγούμενων και τα δανεικά των κακών Ευρωπαίων; Ξέρετε κανέναν τρόπο να κάνετε το ένα ευρώ, δύο; Ή μήπως τα σοσιαλιστικά σας οράματα τελειώνουν εκεί που τελειώνουν και τα χρήματα των άλλων, όπως εύστοχα είχε πει η Μάργκαρετ Θάτσερ;
Στην κυβερνητική αυτή ορχήστρα της απόλυτης παραφωνίας υπάρχουν υπουργοί που λένε δημόσια ότι αποτελεί ηρωική πράξη η μη πληρωμή των υποχρεώσεων της Χώρας στο ΔΝΤ ενώ άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν ανοιχτά για ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους. Να έρθουμε σε ρήξη με την Ευρώπη και να πάμε πού; Στην Βενεζουέλα ή μήπως στην Β.Κορέα; Ξεχνούν μάλλον οι θιασώτες του “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” ότι η σημερινή εικόνα της Ελλάδας, οι υποδομές της σε κάθε τομέα καθώς και το υψηλό βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων την τελευταία τριακονταετία οφείλεται αποκλειστικά στα λεφτά των “κακών ” Ευρωπαίων. Ξεχνούν ότι η Ελλάδα έχει λάβει από το 1981 μέχρι σήμερα μέσω των “Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων”, των τριών ΚΠΣ και των αγροτικών επιδοτήσεων πάνω από 200 δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρώπη. Ξεχνούν ότι αυτή τη στιγμή τα όποια έργα εκτελούνται στη Χώρα ακόμα και τα προγράμματα βοήθειας των ανέργων γίνονται με λεφτά της Ευρώπης. Ξεχνούν ότι στα πλαίσια του Μνημονίου η Χώρα έχει λάβει από την Ευρώπη δάνειο 240 δισ. ευρώ με το δυνατότερο χαμηλό επιτόκιο. Για ποια ρήξη μας μιλάνε οι νοσταλγοί της Σοβιετικής Ένωσης;
Δεν βλέπουν ότι με την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους έχουν απομονώσει την Χώρα διεθνώς; Δεν είδαν πως τους γύρισε την πλάτη η Ρωσία και η Κίνα; Πώς τους υπέδειξε η Αμερική να τηρήσουν τις δεσμεύσεις της Χώρας απέναντι στην Ευρώπη; Η ιδεοληπτική απέχθεια προς την Δύση και η θρησκευτική προσήλωση στη βίβλο του Μαρξισμού δεν μπορούν να αποτελούν τον οδηγό για την τύχη και την πορεία της Χώρας. Η μία και αναγκαία ρήξη που έχει ανάγκη η Ελλάδα είναι η ρήξη με το παρελθόν. Η ρήξη με τον ίδιο της τον εαυτό. Και δυστυχώς αυτή την ανάγκη η σημερινή κυβέρνηση ούτε να την αντιληφθεί μπορεί αλλά ούτε και να την κάνει πράξη.
Μια κυβέρνηση που θεωρεί προτεραιότητά της την επανίδρυση της ΕΡΤ και την επαναπρόσληψη των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ και όλων των απολυμένων του δημοσίου σίγουρα είναι εκτός πραγματικότητας. Την ώρα που γίνονταν τα πανηγύρια για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών, ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι του ιδιωτικού τομέα δεν κοιμόντουσαν από την αγωνία τους για την επόμενη ημέρα. Εκατοντάδες άλλοι νέοι ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους για κάποια χώρα του εξωτερικού ενώ χιλιάδες επαγγελματίες ετοίμαζαν να βάλουν λουκέτο στη δουλειά τους μη μπορώντας να επιβιώσουν μέσα στις τραγικές αυτές συνθήκες τις οικονομικής ασφυξίας και της αβεβαιότητας. Για όλους αυτούς η κυβέρνηση δεν έχει να πει τίποτα. Αντίθετα, βάζει νέους φόρους προκειμένου να συντηρήσει το τεράστιο και αδηφάγο κράτος και να βολέψει όσους περισσότερους μπορεί από την εκλογική της πελατεία.
Η ώρα της αλήθειας έφτασε για όλους. Όσο κι αν θέλει κι όσο κι αν προσπαθήσει ο πρωθυπουργός να κάνει την στροφή προς την πραγματικότητα δεν έχει την κοινοβουλευτική, την κομματική ούτε την κοινωνική βάση που θα απορροφήσει τους κραδασμούς από μια τέτοια απότομη προσγείωση και που θα ανεχτεί αυτή την μεταστροφή. Βεβαίως γιαυτό ευθύνεται πρωτίστως ο ίδιος, αφού επεδίωξε να ανέλθει στην εξουσία βασιζόμενος σε αντιμνημονιακούς μύθους και κατασκευασμένα σκιάχτρα. Και μπορεί τέσσερις μήνες τώρα να καταφέρνει να κρύβεται πίσω από επικοινωνιακά τεχνάσματα και την καθυστέρηση της συμφωνίας, μόλις όμως έρθει η κρίσιμη ώρα θα έρθει αναπόφευκτα αντιμέτωπος με την αλήθεια. Και τότε θα είναι δύσκολο να εξηγήσει στους Έλληνες και πρωτίστως στην κομματική και εκλογική του βάση γιατί έγινε κι αυτός “μνημονιακός” και γιατί δεν μπορεί να υλοποιήσει όσα υποσχόταν. Τότε δυστυχώς για τον ίδιο, η παραμονή του στην εξουσία θα είναι δύσκολη έως αδύνατη.
