Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Γεννημένος σε οικογένεια θεατρίνων και ανασαίνοντας από την παιδική του ηλικία σε μια κατ΄ εξοχήν καλλιτεχνική ατμόσφαιρα, ήταν αναπότρεπτο ο Αντώνης Παπαδόπουλος, να μην ακολουθήσει τα μονοπάτια της τέχνης. Υπήρξε μια από τις επιβλητικές φιγούρες της σύγχρονης ελληνικής κωμωδίας και κατέλειπε με το πηγαίο χιούμορ του και το σπουδαίο κωμικό του τάλαντο, ένα σημαντικό κεφάλαιο στο φάσμα του κωμικού κινηματογράφου μας.
Υποδυόμενος άλλοτε τον αφελή μικρό «μπόμπο», κάποτε τον γκρινιάρη και ακόρεστο στα χατίρια νεαρό, ενίοτε τον συντηρητικό μικράνθρωπο, που αδυνατεί να προτάξει ηθικό ανάστημα, απέναντι στις κοινωνικές συμβάσεις της ζωής και δέχεται παθολογικά την οδυνηρή του μοίρα. Θα πρέπει όμως εμφατικά να σημειώσουμε ότι, πέρα από το έμφυτο κωμικό του τάλαντο, ο Αντώνης Παπαδόπουλος είχε προικοδοτηθεί από τη φύση με ένα σπάνιο κωμικό σωματότυπο που του επέτρεπε με ιδεώδη τρόπο να υποδύεται τον βλακώδη «μπόμπο». Ήταν από τη γέννα του κωμικός !!!
Ο βορειοελλαδίτης ηθοποιός είδε το φως της ζωής στην Θεσσαλονίκη στις 4 Μαΐου του 1932. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην συνοικία «Βουλγάρικη εκκλησία» της Θεσσαλονίκης, τον περιβόητο «Βαρδάρη». Οι γονείς του Γιώργος και Φωφώ ήταν «μπουζουξήδες» και τον βάπτισαν από τα παιδικά του χρόνια στα νάματα της τέχνης. Δεν ήταν παρά μόλις 5 ετών, όταν ο Αντώνης Παπαδόπουλο ανέβηκε στο σανίδι. Με αυτά τα βιώματα έτσι στην καλλιτεχνική του σκευή θα έλθει στην Αθήνα, για να αναζητήσει την επαγγελματική τύχη του.
Σε πρώτο στάδιο θα εργαστεί ως κομπάρσος σε ταινίες του κινηματογράφου, που γνωρίζει τα μεταπολεμικά μας χρόνια αλματώδη άνοδο. Προϊόντος του χρόνου όμως θα διευρύνονται χρονικά οι συμμετοχές του και με τις ευφυείς κωμικές ατάκες του, θα κατακτήσει ακόμα και τον πρώτο ρόλο. Ο αξεπέραστος «μπόμπος» λοιπόν με το χαρακτηριστικό εκκωφαντικό κλάμα του, εδραιώνεται στο φάσμα της κωμωδίας του ελληνικού κινηματογράφου και αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα του.
Από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του Αντώνη Παπαδόπουλου, που διαμόρφωσαν το ήθος της καλλιτεχνικής του παρουσίας, ήταν αυτές στις οποίες πρωταγωνίστησε με τον θρυλικό πράκτορα «Θ.Β.», τον πολυαγαπημένο μας Θανάση Βέγγο, αποτελώντας τον βοηθό του. Αλλά και στο κινηματογραφικό πεδίο της κωμωδίας, ο Αντώνης Παπαδόπουλος, θα αφήσει έντονα το καλλιτεχνικό αποτύπωμά του. Ιδιαίτερα αξιόλογες και συγκινητικές ήταν οι ερμηνείες του στις ταινίες «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση», του κοινωνικά ανατόμου σκηνοθέτη μας Ντίνου Κατσουρίδη (1971) και «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» (1976).
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος θα δώσει το κινηματογραφικό παρόν και στην δεκαετία του ’80, που περνάμε στον έγχρωμο και κατά βάση κακής αισθητικής κινηματογράφο. Πιο χαρακτηριστική του συμμετοχή του αυτής της περιόδου, είναι στην ταινία «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», του ταλαντούχου Όμηρου Ευστρατιάδη. Μια ταινία που έκανε πελώρια εμπορική επιτυχία και δέχτηκε συνάμα και σκληρή κριτική από τους κριτικούς.
Δραματικό ήταν ωστόσο το τέλος του σπουδαίου αυτού κωμικού μας. Προσεβλήθη από καρκίνο και απεβίωσε μόλις σε ηλικία 51 ετών, στις 9 Οκτωβρίου του 1983. Μοίρα τραγική δυο χρόνια ενωρίτερα, ο αξιαγάπητος Αντώνης Παπαδόπουλος είχε γίνει πατέρας, φέροντας στην ζωή, την κόρη του. Καλλιτεχνικό ήθος, πηγαίο τάλαντο, με έναν σπουδαίο κωμικό σωματότυπο, ήταν τα στοιχεία με τα οποία πορεύτηκε επιτυχώς, στα μονοπάτια της κινηματογραφικής ελληνικής κωμωδίας, ο Αντώνης Παπαδόπουλος.
Πόσο ωραίος και γλυκύς, ήταν τελικά αυτός ο αξέχαστος «μπόμπος» του κινηματογράφου μας !!!
Το παρόν κείμενό μας έχει δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά πολιτισμικού περιεχομένου.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός ΕΜΠ.
