Γράφει η Μυρτώ Μεζίνη
Η Γαλλία παραλύει απ’ άκρη σε άκρη με διαδηλώσεις, απεργίες και πορείες ενάντια στον Πρόεδρο Hollande και την “σοσιαλιστική-δημοκρατική” πολιτική του.
Όλα άρχισαν με την κατάθεση του νόμου El Khomri που πήρε το όνομά του από τη γαλλίδα υπουργό εργασίας Myriam El Khomri. Σύμφωνα με τις αναλύσεις των ειδικών, αυτός ο νόμος προσπαθεί να ενισχύσει το γαλλικό κεφάλαιο, μειώνοντας τη διαφορά του από τους κύριους ανταγωνιστές του, δηλαδή το γερμανικό και βρεταννικό κεφάλαιο. Μειώνει, λοιπόν, το κόστος εργασίας, κάνει «συμβιβασμούς» για το ωράριο εργασίας (οι εβδομαδιαίες ώρες παραμένουν 35, αλλά, αν γίνει ανάλογη σύμβαση, μπορούν να γίνουν και 48) και αλλάζει το καθεστώς αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης.
Τα γαλλικά εργατικά συνδικάτα απολαμβάνουν ανήκουστα προνόμια για τα δεδομένα της σημερινής Ελλάδας. Για να καταλάβει λίγο ο “άμοιρος Έλληνας”, ο οποίος έχει απογυμνωθεί από όλα τα εργασιακά του δικαιώματα μέσα από την πολιτική της για “πρώτη φορά αριστερά” κυβέρνησης, αυτή τη στιγμή στη Γαλλία ο εργαζόμενος σε μια μόνιμη θέση λαμβάνει ως αποζημίωση 24-36 μηνιαίες αποδοχές, σε περίπτωση που απολυθεί, μπορεί και περισσότερες. Ο νόμος El Khomri, όμως, περιορίζει την αποζημίωση σε 15 μήνες αποδοχών.
Ο Πρόεδρος Hollande χαρακτηρίζει το νόμο El Khomri «απαραίτητη μεταρρύθμιση». Ο νόμος πέρασε από τη γαλλική κυβέρνηση χωρίς ψηφοφορία, χρησιμοποιώντας το άρθρο 49 παρ. 3 του γαλλικού συντάγματος, κάτι αντίστοιχο με το ελληνικό Προεδρικό Διάταγμα.
Η γαλλική κυβέρνηση, όπως αυτή τη στιγμή και η ελληνική, προσδοκά στην πολύτιμη για αυτήν βοήθεια των συνδικαλιστικών ηγεσιών για την αποσυμφόρηση των απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως επίσης και στην διάσπαση του εργατικού κινήματος.
