Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Δεν είναι κακό πράγμα το μπουρκίνι, ούτε ασφαλώς το μπικίνι – ούτε το ντυμένο, ούτε το γυμνό! Κακό και άθλιο είναι να είσαι ή να εμφανίζεσαι να είσαι καλυμμένος με μπουρκίνι «από μέσα», ενώ τριγυρνάς διαρκώς μπροστά στα μάτια μου φορώντας το μικροσκοπικό σου μπικίνι!
Διάλεξε, ή μπουρκίνι ή μπικίνι! Και τα δύο ταυτόχρονα είναι αντιαισθητικό και άκρως προκλητικό! Πιο αντιαισθητικό και πιο χυδαίο δεν γίνεται! Δείχνει σοβαρή διαταραχή προσωπικότητας, πώς αλλιώς να σου το πω! Η πολιτική επικοινωνία του σώματός σου – και του σώματος των άλλων αν είσαι Μέσο – είναι δικό σου μάρκετινγκ και δεν με αφορά, αλλά επίτρεψέ μου να σχολιάσω την υποκρισία σου που χαρακτηρίζει το κοινωνικό πείραμα του σύγχρονου εκφασισμού στην Ευρώπη.
Ο συντηρητισμός μέχρι ψυχοπολιτικής διαστροφής εμφανίζεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε σαν πορνογραφικός υπαινιγμός. Ποτέ άλλοτε στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία ο καθωσπρεπισμός, τα χρηστά ήθη, ο μισανθρωπισμός, η θρησκευτική προκατάληψη, η δογματική ενδυματολογική αυστηρότητα και πειθαρχία και ο σεμνότυφος μισογυνισμός δεν συνδυάζονταν με το … «πολύ αποκαλυπτικό» μπικίνι και ασφαλώς με την επιδίωξη σεξουαλικού σκανδαλισμού, που ωστόσο δεν αποτελεί πλέον σκάνδαλο!
Η σύγχρονη αναπαράσταση του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» θέλει εξώφυλλο σεξουαλικού ερεθισμού /υπαινιγμού (υποδήλωσης ή προδήλωσης), έτσι ώστε μέσα από τη γενειάδα του του οσ. Παϊσίου να ξεπροβάλουν οι «αποκαλυπτικές καμπύλες» γυναικείων κορμιών του Αυγούστου και να κάνει το σταυρό του κάθε καλός χριστιανός … μπροστά στο θαύμα του αληθινού Θεού, του καλού διαιτολόγου ή γυμναστή, ή του φωτογραφικού φακού – δεν έχει σημασία!
Ποτέ άλλοτε το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» δεν αποτελούσε σημαινόμενο του μπικίνι, του γυναικείου στήθους ή του ποπού, όπως και του απόλυτου αισθητικού /υφολογικού εκφυλισμού της νύχτας, η οποία επεκτείνεται πλέον και στα πρωινάδικα. Αυτή είναι και η μεγάλη επιτυχία του σύγχρονου πολιτικού και κοινωνικού συντηρητισμού που διαρκώς φλερτάρει με τον φασισμό. Φοράει ή/και δείχνει το μπικίνι για να κρύψει κάτω από αυτό, μέσα στο σώμα όπου κατοικοεδρεύει το ασυνείδητο και η συνείδηση, το μπουρκίνι, το οποίο καλύπτει και σφίγγει σαν κορσές αυτό που δεν θα μπορούσες ούτε εσύ ο ίδιος να αντικρίσεις χωρίς να σοκαριστείς: την ασχήμια του Είμαι σου και την δραματική αντίφαση του Υπάρχειν σου. Πώς να συντηρηθεί έτσι η πατρίδα, η θρησκεία, ή, η – δραματικά απειλούμενη από το ίδιο το υποκριτικό, ανασφαλές έως ψυχωτικό ύφος των σύγχρονων συντηρητικών – οικογένεια;
Το εθνικιστικό ιδεολόγημα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» δεν θα μπορούσαν ποτέ να σκοτώσουν αναρχικοί και κομμουνιστές, αλλά αποκλειστικά η ανατριχιαστική υποκρισία εκείνων που τα εμπορεύτηκαν και τα εμπορεύονται καλυμμένα με μπουρκίνι, ενώ την ίδια στιγμή αγωνίζονται να υπάρξουν μέσω του μπικίνι – της προβολής του μπικίνι! Στη μάχη μεταξύ μπουρκίνι και μπικίνι, χαμένος βγαίνει ο πολιτισμός, η γυναίκα και ο άνδρας που την αγαπά με τις αισθήσεις του και όχι μέσω της παρέκτασης αυτών, των φαντασιώσεων ή των παραισθήσεών του, ο φιλελευθερισμός και η δημοκρατία. Κερδισμένος είναι σίγουρα ο ψυχίατρος και ο ψυχαναλυτής, ο μόδιστρος και ο «παραγωγός», όπως και ο κάθε «προαγωγός» της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας.
Αν ενδιαφέρεσαι να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα τρία πράγματα απελευθέρωσέ τα από το σημαίνον μπικίνι ή μπουρκίνι! Άφησε τον κόσμο να φοράει ότι του γουστάρει, όπως του γουστάρει και να κατασκευάζει την αναφερόμενη ταυτότητά του όπως επιθυμεί ενδυματολογικώς. Η είδηση είναι πάντα το παράδοξο στην ίδια τη συμπεριφορά μας, η αντίφαση μεταξύ του «μέσα μας» και του «έξω μας», της αναφερομένης πολιτικής και κοινωνικής μας στάσης και της υφολογικής μας συμπεριφοράς. Και ο Αύγουστος είναι ο κατεξοχήν μήνας των αντιφάσεων. Ο Μήνας κατά τον οποίο συνήθως το μπικίνι «αποκαλύπτει» μια κούκλα, μέσα από μια επικοινωνιακή πανούκλα.
Φαντάζομαι πως κάποιες «κούκλες» θα φόραγαν αντί για μπικίνι, μπουρκίνι, αν συνειδητοποιούσαν το μέγεθος της πανούκλας που τις εμπορεύεται! Μόνον που θα πρέπει να περιμένω μέχρι του χρόνου τον Αύγουστο για να μάθω αν έχω δίκιο ή άδικο, ή, τέλος πάντων, αν κάποιες Κυρίες κατάλαβαν πώς θα μπορούσαν καί του χρόνου παραμείνουν στην επικαιρότητα!
