Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Όμως ανάλογη αστάθεια εμφανίζεται και στο κομματικό μας σύστημα, που διαρκώς κατακερματίζεται, συνηγορώντας καθοριστικά στη δημιουργία σταθερών πολιτικών πόλων. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις τελευταίες εκλογές που διενεργήθηκαν με το σύστημα της απλής αναλογικής συμμετείχαν σαράντα κόμματα. Εξ αυτών τα δέκα απέσπασαν βουλευτικές έδρες και το μεγαλύτερο όλων το «Λαϊκό Κόμμα», κατέλαβε μόλις το 18,8%. Ωστόσο όλες αυτές οι αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος, προερξαρχούσης της αστάθειας έπρεπε να ξεπεραστούν και ο τόπος να κυβερνηθεί και να ξαναβρεί την αναγκαία για την επιβίωσή του αναπτυξιακή του πορεία. Την ίδια περίοδο στον διεθνή χώρο κυριαρχεί το ψυχροπολεμικό κλίμα, θλιβερός απότοκος του διαχωρισμού της ανθρωπότητας σε σφαίρες επιρροής. Και η Ελλάδα υπακούοντας στις διπλωματικές της δεσμεύσεις συμμετέχει ενεργά σε μείζονα διεθνή γεγονότα, που λαμβάνουν χώρα. Έτσι το 1951 συμμετέχει στον διεξαγόμε-νο απο το 1951 πόλεμο στην Κορέα. Το 1952 εντάσσεται επι υπουργίας Εξωτερικών Σοφοκλή Βενιζέλου στο ΝΑΤΟ και το 1950 διενεργείται το δημοψήφισμα στην Κύπρο όπου το 80% του πληθυσμού τάσσεται υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Και την ίδια ώρα στο εσωτερικό της χώρας αναδεικνύονται με ζοφερό τρόπο κεντρικά προβλήματα. Κυριαρχεί το οικονομικό χάος, που υπονομεύει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια, οξύνονται οι πολιτικές εντάσεις, οι εξορίες, οι εκτοπισμοί και οι διωγμοί, αποκορύφωμα των οποίων είναι η δολοφονία (τυπικά εκτέλεση, αλλά ουσιαστικά δολοφονία και μάλιστα ημέρα Κυριακή στην οποία εκτελέσεις δεν έκαναν ούτε οι Γερμανοί) του αγωνιστή-ιδεολόγου της αριστεράς απο την Αμαλιάδα Νίκου Μπελογιάννη και ακόμα ο απεχθής κατακερματισμός των πολιτικών μας κομμάτων.
Σ΄ αυτό το βαρύ διαμορφωμένο πολιτικό μας τοπίο, ξεκινάει ο δρόμος για την πολιτική μας ολοκλήρωση, ο οποίος προφανώς θα είναι πολύ δύσκολος. Ποιά είναι όμως τα βασικά συστατικά στοιχεία αυτής της δαιδαλώδους πολιτικής μας διαδρομής; Ενα θετικό γεγονός στο όλο ζοφερό τοπίο, είναι ότι απο το το 1950 στις αναδεικνυόμενες κυβερνήσεις συμμετείχαν και πολιτικοί ευρύτερων πολιτικών αντιλήψεων απο αυτές. Για παράδειγμα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν υπουργός στην δεύτερη κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος αντιπρόεδρος στην πρώτη. Διαδοχικά απομακρυνόμαστε απο το σύστημα της απλής αναλογικής, που ήταν η γενεσιουργός αιτίας της πολιτικής μας αστάθειας. Έτσι στις εκλογές του 1951 απορρίπτεται το σύστημα της απλής αναλογικής και επιλέγεται αυτό της ενισχυμένης αναλογικής και στις εκλογές του 1952 εγκαταλείπεται πλήρως το αναλογικό σύστημα και επιλέγεται το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα. Πραγματοποιείται αναδίπλωση του κομματικού μας συστήματος, με άμβλυνση του επαχθούς φαινομένου της πολυδιάσπασης. Σταδιακά διαμορφώνονται δυο κεντρικοί πόλοι εξουσίας. Το συντηρητικό κόμμα και το κεντρώο. Λαμβάνει χώρα το 1952 η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Και το Νοέμβριο του 1952 διενεργούνται εθνικές εκλογές, που δίνουν τέλος στην κυβερνητική αστάθεια της περιόδου 1944-1952 και αναδεικνύουν ως κραταιά φυσιογνωμία τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο, που εν τω μεταξύ έχει διαβεί τα σκαλοπάτια της πολιτικής. Στη φωτογραφία ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, που κερδίζοντας πανηγυρικά τις εκλογές του 1952, αναδεικνύεται σε κορυφαία φυσιογνωμία της κεντρικής πολιτικής μας σκηνής. Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
