Γράφει ο Πάνος Αβραμόπουλος
Ηγούμενος λοιπόν του «Εθνικού Συναγερμού» ο Αλέξανδρος Παπάγος έλαβε το 49,2% του λαού και απέσπασε διακόσιες σαράντα επτά, απο τις τριακόσιες έδρες του Κοινοβουλίου. Ο αντίπαλος κεντρώος συνδυασμός (Ε.ΠΕ.Κ.) έλαβε ποσοστό 34,2% και απέσπασε πενήντα μια έδρες. Στο πηδάλιο της πρωθυπουργίας ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος θα παραμείνει για τρία χρόνια ως και την φυσική του έκλειψη το 1955, οπότε και προσεβλήθη βαρέως στην υγεία του. Και βέβαια απολαμβάνοντας ο τόπος κυβερνητική σταθερότητα για τρία χρόνια, μετά απο μια μακρά περίοδο διαλυτικών κυβερνητικών φαινομένων, κάνει σημαντικά βήματα προόδου για την ανασυγκρότησή του. Αυξάνεται έτσι ραγδαίως το κατά κεφαλήν εισόδημα των ελλήνων πολιτών και γνωρίζει αλματώδη άνοδο η οικονομική ανάπτυξη και δραστηριότητα εν γένει. Ο τόπος δείχνει να αποδεσμεύεται απο την προηγούμενη κακή πολιτική και οικονομική του κατάσταση και να οδεύει στην πολυπόθητη ανασυγκρότηση. Στην πολύ σημαντική για τον τόπο κυβέρνηση Παπάγου, που στην κυριολεξία βοηθά την χώρα να ανασάνει και να βρεί αναπτυξιακό προσανατολισμό, συμμετέχουν καινούριες προσωπικότητες, πολλές εκ των οποίων θα πρωταγωνιστή-σουν αργότερα στην πολιτική μας σκηνή. Αναφέρουμε τους σημαντικότερους Παναγιώτη Κανελλόπουλο, Σπ. Μαρκεζίνη, Γεώργιο Παπανδρέου, Κωνσταντίνο Καραμανλή, Εμ. Τσουδερό και Γεώργιο Ράλλη. Κορυφαίος όλων ένα ακαταδάμαστο πνεύμα και ασύλληπτο ταλέντο της πολιτικής, που τα εγωπαθή του σύνδρομα όμως και η άκρατη αλαζονεία του, δεν θα του επιτρέψουν να μα μετουσιώσει αυτές τις σπάνιες αρετές του, σε ένα ωφέλιμο και μακράς διαρκείας στον ιστορικό μας ορίζοντα, πολιτικό έργο. Είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και εποπτεύων επτά υπουργείων Σαντορινιός πολιτικός Σπυρίδων Μαρκεζίνης.
γ. Το άστρο του Κωνσταντίνου Καραμανλή
Η φυσική έκλειψη του Αλέξανδρου Παπάγου, θα σημάνει την ανάδειξη στην κεντρική πολιτική μας σκηνή του άστρου του μεγάλου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η ανάληψη της πρωθυπουργίας απο τον δραστήριο και πολλά υποσχόμενο τότε Υπουργό Δημοσίων Έργων του «Εθνικού Συναγερμού», θα αποτελέσει έκπληξη για το πολιτικό μας σύστημα. Και τούτο διότι θα γίνει με την οριακής ηθικής δεοντολογίας επιλογή των ανακτόρων, έστω και αν η εξέλιξη απέδειξε ότι ο βορειοελλαδίτης πολιτικός ήταν απο στόφα πολύ μεγάλου ηγέτη, που επάξια θα λάβει τον τίτλο του εθνάρχη, πλάι στον ακαταγώνιστο Ελευθέριο Βενιζέλο. Αντίπερα στην φυσική αναμενόμενη διαδοχή της πρωθυπουργίας, απο έναν εκ των δυο αντιπροέδρων της κυβερνήσεως Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Στέφανο Στεφανόπουλο. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε την τελείως αντισυνταγματική ανάμειξη του στέμματος στα κυβερνητικά δρώμενα της χώρας. Και βεβαίως κατά ιστορική ειρωνεία, το παλάτι που θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ανέλιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην ηγεσία του συντηρητικού χώρου και στην πρωθυπουργία, είναι αυτό το ίδιο, που θα συντελέσει το 1963 στην απομάκρυνσή του απο τα πολιτικά μας πράγματα, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκδηλώνοντας στοιχεία πολιτικής αυτονομίας, θα αρνηθεί να ικανοποιεί τις πολιτικές επιταγές του… Στην φωτογραφία, ο ταλαντούχος και με σπάνια παιδεία αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Παπάγου, Σπυρίδων Μαρκεζίνης. Τα εγωπαθή σύνδρομα όμως και η απύθμενη αλαζονεία του, δεν του επέτρεψαν να μετατρέψει τις πολιτικές του αρετές, σε ωφέλιμο για τον τόπο και τον ίδιο, πολιτικό έργο ! Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
