Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταγαράς
1985. Ένα μήνα περίπου πριν τις εκλογές (στις 10 του Μάη) η εφημερίδα «Αυριανή», δημοσιεύει μια φωτογραφία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ανάμεσα σε δυο ναζί στρατιώτες κατηγορώντας τον ευθέως πως ήταν συνεργάτης των κατακτητών. Η εφημερίδα πουλάει περισσότερα από 230.000 φύλλα και το πολιτικό σκηνικό παίρνει φωτιά. Η Νέα Δημοκρατία, αντιδρά έντονα, ενώ το ΠΑΣΟΚ δείχνει να βολεύεται από την κατάσταση καθώς «πλέον ο αποστάτης είναι και συνεργάτης των ναζί» κάτι που διευκολύνει τη συσπείρωση του κόμματος. Πλέον τα συνθήματα στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν «εμπλουτιστεί» με το επίσης ακραίο «φόλα στον σκύλο των S.S.»!
Η «Αυριανή» δίνει συνέχεια δημοσιεύοντας μια ακόμα φωτογραφία με τον Μητσοτάκη ανάμεσα σε άνδρες που χαιρετούν ναζιστικά. Το κλίμα πλέον είχε γυρίσει οριστικά και το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές.
Πολλά χρόνια αργότερα ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης κατά τη διάρκεια έρευνας που πραγματοποιούσε στα αρχεία της Στάζι αποκαλύπτει πως η φωτογραφία είναι πλαστή και κατασκευάστηκε από τη μυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας, μετά από αίτημα των… Βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών. Βέβαια, ποτέ δεν αποσαφηνίστηκε ο «σκοτεινός» ρόλος του Κώστα Λαλιώτη, αγαπημένου παιδιού του Ανδρέα Παπανδρέου και εμπροσθοφυλακής των «πρασινοφρουρών».
2017. Στο Μέγαρο Μαξίμου βρέθηκε ο 11χρονος Αμίρ, το προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν που μαζί με την οικογένειά του έπεσε θύμα ρατσιστικής επίθεσης, στο σπίτι τους.
Ο πρωθυπουργός του χάρισε την ελληνική σημαία λέγοντας του «μιας και δεν σου δώσανε την ελληνική σημαία, θα σου κάνω εγώ μια δώρο».Όπως έγραψε μάλιστα λίγο αργότερα στο λογαριασμό του στο twitter: «Κάποιοι στέρησαν από τον Αμίρ την τιμή να κρατήσει την σημαία μας. Σήμερα του την έδωσα για να θυμάται και να τιμά τις αρχές & τις αξίες μας».
Αλήθεια πώς νιώθει ο πρωθυπουργός όταν ενημερώνεται για επιθέσεις μίσους που λαμβάνουν χώρα στην πιο ασφαλή (κατά τον ίδιο) πρωτεύουσα της Ευρώπης; Πώς αισθάνεται όταν βλέπει τα στελέχη του κόμματός του σε «τρυφερά ενσταντανέ» με τους ηθικούς (και ίσως φυσικούς αυτουργούς) της ρατσιστικής βίας που υπέστη ο Αμίρ και η οικογένειά του; Προφανώς, η ντροπή βρίσκει την πόρτα του πρωθυπουργικού Μεγάρου κλειστή. Αν φυσικά πρωτύτερα έχει ξεφύγει από τον «αριστερό» κλοιό που δημιουργούν οι κλούβες των ΜΑΤ στην Ηρώδου Αττικού.
Η αναδρομή στα γεγονότα του 1985 δεν έγινε τυχαία. Άξιο τέκνο του Κώστα Λαλιώτη και του «Αυριανισμού» αποδεικνύεται ο Αλέξης Τσίπρας. Ευρισκόμενος σε πανικό εξαιτίας της καταβαράθρωσης των δημοσκοπικών του ποσοστών, βγάζει από το ντουλάπι του λαϊκισμού το έσχατο όπλο. Τη συνταγή της λάσπης αλλά και του εκμαυλισμού της ελληνικής κοινωνίας πατώντας στα βήματα των «πράσινων» συντρόφων του.
Αν οι Κινέζοι θεωρούν πως «μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις», οι Έλληνες έχουν αποδείξει πως «μία φωτογραφία ίσον εκλογές». Αντί λοιπόν ο πρωθυπουγός να κάνει την οποιαδήποτες νύξη στο Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της συζήτησης περί ανομίας και εγκληματικότητας επέλεξε τον εύκολο και γνωστό δρόμο. Μια ελληνική σημαία, δέκα φωτογράφοι και τόνοι λάσπης στον ανεμιστήρα, ο οποίος είναι μόνιμα στραμμένος προς την Πειραιώς.
Καταννοώντας πως στην εποχή των social media κάθε λεπτομέρεια μετράει, ο κυβερνητικός σχεδιασμός βασίζεται στον έλεγχο του μυαλού των ψηφοφόρων. Ποιος νοιάζεται τώρα για την αξιολόγηση; Ποιος ενδιαφέρεται για 10 σπίτια Ελλήνων στη Χειμάρρα; Ας δείχνουμε στις φωτογραφίες πόσο ευαίσθητοι Αριστεροί είμαστε και πού ξέρεις; Μπορεί μέχρι το 2019 να βρούμε και μια φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη αγκαλιά με τον Ξέρξη. Ας είναι καλά η «Αυγή» με το αρχείο της…
