…διασύρεται η επιβίωση στην Ελλάδα!
Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Νομίζω πως τα έχουμε ξεκαθαρίσει. Πάμε σε εκλογές, λαμβάνοντας μόλις την απαραίτητη δόση για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να φέρει και δεύτερο μνημόνιο. Κάθε κυβέρνηση της κρίσης και ένα μνημόνιο, ή κάθε νέο μνημόνιο και νέα κυβέρνηση, κατά προτίμηση μετά από εκλογές, είναι ο δημοκρατικός κανόνας του «ατομικού μηχανισμού σωτηρίας», για πάση θυσία στο ευρώ!Κάθε νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν μπορεί να αποφύγει τον εγκλωβισμό της σε ένα νέο μνημόνιο, που μεγεθύνει την εσωτερική υποτίμηση, επειδή επ’ αυτού την έχει ήδη παγιδεύσει η προηγούμενη, απερχόμενη κυβέρνηση… και πάει λέγοντας! Γιατί η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να αποτελέσει εξαίρεση; Αυτή μια χαρά αγωνίζεται για την εφαρμογή του Τρίτου Μνημονίου στη πράξη, γιατί θα πρέπει να φορτωθεί και ένα Τέταρτο, που απαιτείται για να έχει πολιτική έννοια το Τρίτο και ασφαλώς για να συνεχιστεί η προσαρμογή της χώρας μας στη μορφή της νέας αγοράς της περιφέρειας που σχεδίασε ο αγαπητός κύριος Σόιμπλε σε συνεργασία με τους μάνατζερ της παγκοσμιοποιημένης χρηματαγοράς;
Μα, η κυβέρνηση Τσίπρα, δεν είναι σαν τις προηγούμενες, είναι αριστερή, πώς θα μπορούσε να συμφωνήσει σε ένα νέο Προληπτικό Μνημόνιο, το οποίο θα αναλάβει να εφαρμόσει θεσμικώς η επόμενη κυβέρνηση; Είναι έντιμο πράγμα αυτό από μια μάλιστα κοινωνικώς ευαίσθητη πολιτική δύναμη; Τώρα με μπλέκεις σε χαζοσυζήτηση στην οποία δεν μπορώ να ανταποκριθώ! Άλλο είναι το ζήτημα…
Δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε ένα Τέταρτο Μνημόνιο, προληπτικού αυτή τη φορά, χαρακτήρα. Σε ένα Προληπτικό αυτοματοποιημένο Μηχανισμό θα συμφωνήσει για νέα μέτρα λιτότητας, στο βαθμό που υπάρχει απόκλιση από τους προδήλως υπερβατικούς δημοσιονομικούς στόχους που θέτει αυθαιρέτως, όπως πάντα, η τρόικα. Ασφαλώς, όπως ο «ατομικός μηχανισμός» του Γιώργου Παπανδρέου έλαβε τη μορφή των μνημονίων, έτσι αντίστοιχα και ο «προληπτικός μηχανισμός» του Αλέξη Τσίπρα θα καταλήξει στα «προληπτικά μνημόνια» – σε άλλη περίπτωση δεν θα είχε θεσμική αξία ο μηχανισμός και πολιτική νομιμοποίηση στην ΕΕ και στο ΔΝΤ το σχέδιο αναμόρφωσης του χρέους.
Μα, αν αυτός ο μηχανισμός συνδυαστεί με αναμόρφωση του χρέους δεν θα έχουμε πετύχει αυτό που είχε υποσχεθεί ο Γιώργος, εμφανίζοντας το πρώτο μνημόνιο ως προληπτικό πόλεμο εναντίον της επιθετικής προς την Ελλάδα χρηματαγοράς;
Μήπως τελικώς τα προληπτικά μνημόνια είναι μια μορφή μετα-αφηγήματος των τριών μέχρι σήμερα μνημονίων; Μήπως ο Αλέξης Τσίπρας από «ενδοδιηγητικός» που, ενώ βρίσκεται μέσα στην ιστορία των μνημονίων, αφηγείται μια δεύτερη /παράλληλη ιστορία, καταλήγει σε «μεταδιηγητικός», ο οποίος, ενώ βρίσκεται μέσα στη δευτερεύουσα ιστορία (στη μετα-αφήγηση), αφηγείται μια άλλη ιστορία, η οποία δεν είναι διαφορετική από εκείνη της πολιτικής νομιμοποίησης των μέτρων εσωτερικής υποτίμησης ως προληπτικού πολέμου εναντίον της αιμοδιψούς αγοράς, κατά Γιώργο;
Αναγνώστη μου, μήπως ο προληπτικός μηχανισμός, που θα υποστηριχθεί αργότερα θεσμικώς από διαδοχικά, προληπτικά μνημόνια, διορθωτικού ασφαλώς χαρακτήρα στις αποκλίσεις των «σταλινικών» ποσοστώσεων επί της εθνικής μας οικονομίας, είναι τελικά η in medias res διαδικασία – και ρητορική τεχνική – επί της ιδίας γραμμής του προληπτικού πολέμου του Γιώργου εναντίον της Αγοράς, δια των μνημονίων που όλοι γνωρίσαμε; Με το αποτέλεσμα που όλοι επίσης γευτήκαμε!
Λυπάμαι, αλλά δεν βλέπω πουθενά το «κόλπο» στα οικονομικά! Πουθενά την έμπνευση, κάτι καινούργιο, κάτι καινοτόμο, έστω κάτι συντηρητικά εναλλακτικό. Το μόνο που παρατηρώ να εξελίσσεται κάπως δημιουργικά είναι μια κυβερνητική αφήγηση, εναρμονισμένη σε σημαντικό βαθμό από το κουαρτέτο, της μορφής «in medias res» (: στο μέσο των πραγμάτων), κατά την οποία το νήμα της ιστορίας της χρεωκοπίας και διαδικασίας φτωχοποίησης της Ελλάδας δεν ξετυλίγεται από την αρχή, αλλά ο αφηγητής αρχίζει την ιστορία από το κρισιμότερο σημείο της πλοκής και έπειτα, με αναδρομή στο παρελθόν, παρουσιάζονται όσα προηγούνται του σημείου αυτού, έτσι ώστε ο αποδέκτης του μηνύματος να πειστεί πως ο προληπτικός μηχανισμός δεν έχει σχέση με μνημόνια, αλλά με προληπτικό πόλεμο εναντίον των εχθρών (χρηματαγοράς και ΔΝΤ).
Και πώς θα μπορούσε να συνδυαστεί αυτός ο προληπτικός μηχανισμός με τα προληπτικά μνημόνια και το «debt reprofiling»; Με 30 χρόνια «αξιολογήσεων» και νέων μέτρων, στο πλαίσιο της αυστηρής εποπτείας μιας υποτελούς στους «Θεσμούς» πολιτείας, υπό διαρκή προσαρμογή. Όση περίοδο, δηλαδή, σχεδιάζεται να επεκταθούν οι χρόνοι αποπληρωμής των ομολόγων που προσφέρει ο ESM, ώστε η Ελλάδα να μπορεί να απολαμβάνει για μεγαλύτερο κατά 20 χρόνια (10+20) διάστημα τα χαμηλά επιτόκια, παράλληλα με την παραίτηση της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης από την αισχροκέρδεια επί των δραματικά υποτιμημένων ελληνικών ομολόγων που είχαν αγοράσει στην αρχή της κρίσης κυρίως επί Γιώργου!
Πρόκειται, όπως αντιλαμβάνεσαι, αναγνώστη μου, για μια υπόθεση προληπτικής οικονομικής πολιτικής, που θα εμφανιστεί ξανά-μανά ως προληπτικός πόλεμος εναντίον των αγορών, για να διασκεδαστεί ο εξοντωτικός βομβαρδισμός της ελληνικής κοινωνίας από μέτρα επί μέτρων λιτότητας και υπανάπτυξης!
