Ενα τραγούδι σε ρυθμό τανγκό, κλασική εκδοχή της αργεντίνικης κουλτούρας, κάνει το γύρο των ελληνικών social media τις τελευταίες ημέρες, καθώς είναι γεμάτο ελληνικές λέξεις παρά το γεγονός ότι είναι στα ισπανικά.
Ο λόγος είναι απλός: Ο συνθέτης του, Ντανιέλ Αρμάντο, συνειδητοποίησε σε ένα ταξίδι του στην Κούβα πως η ισπανική γλώσσα είναι γεμάτη ελληνικές λέξεις. Το ερέθισμα ήταν ένα βιβλίο με τον τίτλο «Οι 17.000 ελληνικές λέξεις στην ισπανική γλώσσα» και ο Αρμάντο αποφάσισε να ξεκινήσει το πόνημά του.
Εφτιαξε ένα κομμάτι που δεν έχει ούτε μια ισπανική λέξη παρά μόνο ελληνικές που εκφέρονται με ισπανική προφορά και προκαλούν έκπληξη.
«Eζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μου πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες; Δεν χρειάζεται. Ολες οι λέξεις που υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες» δήλωσε ο συνθέτης.
Εκτελεστές του κομματιού η «δική» μας Ελλη Πασπαλά και οι Apurimac, ένα σχήμα που αποτελείται από Ελληνες και Λατίνους μουσικούς και διαπρέπει εδώ και τριάντα χρόνια και ο τίτλος «Το τελευταίο τανγκό στην Αθήνα».
Διαβάστε τους στίχους:
Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
