Γράφει ο Χάρης Θεοχάρης
Ήταν τέλος καλοκαιριού όταν ο πρωθυπουργός επισκεπτόμενος το ImpactHubAthens δήλωνε εντυπωσιασμένος από την ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας. Ανακοίνωσε μάλιστα ότι θα υπάρξουν υποστηρικτικές ενέργειες από την πολιτεία και δυνατότητα πρόσβασης των startups στα προγράμματα ΕΣΠΑ και του ΟΑΕΔ. Στην πραγματικότητα, όμως, αντί για ενέργειες υποστήριξης αυτό που συναντά κανείς στην καθημερινότητα είναι οι πελατειακές και συντεχνιακές λογικές της κυβέρνησης που καταργούν θέσεις εργασίας και θέτουν εμπόδια στην προοπτική δημιουργίας νέων.
Την περασμένη Παρασκευή, διεξαγόταν στο Ταλίν της Εσθονίας της Συνόδου Κορυφής με θέμα την ψηφιακή πολιτική. Την ίδια μέρα
o υπουργός Μεταφορών και Υποδομών στην Αθήνα ειρωνευόταν το κύμα αντιδράσεων στις διαρροές περί αναστολής λειτουργίας της ηλεκτρονικής εφαρμογής Beat, του πιο πετυχημένου ίσως ελληνικού startup. Μιας ιδέας ελληνικής έμπνευσης, ελληνικών μυαλών και ελληνικής χρηματοδότησης, οι δημιουργοί της οποίας ουδέποτε πέρασαν το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου για να δεχτούν τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού.
Έδαφος για αυτή τη συνάντηση δεν υπήρξε διότι το μόνο μοντέλο πολιτικής που γνωρίζει η σημερινή κυβέρνηση -όπως και οι προηγούμενες- είναι η διαχείριση του πελατειακού κράτους και πώς να δημιουργεί νέα προβλήματα ακολουθώντας τις παλιές συνταγές. Ένα πρόβλημα για κάθε λύση αντί μιας λύσης σε κάθε πρόβλημα. Η αντίληψη αυτή δείχνει ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση να γυρίσουμε σελίδα, να κοιτάξουμε στον 21ο αιώνα και να αγκαλιάσουμε την καινοτομία.
Βιώνουμε μια εποχή επαναστατική για την τεχνολογία, κατά την οποία τεχνητή ευφυΐα, ρομποτική και sharing economy αναπτύσσονται με ταχύτητα μεταβάλλοντας δραματικά τόσο τις εργασιακές σχέσεις όσο και τον τρόπο οργάνωσης της εργασίας, γεγονός που φαίνεται η κυβέρνηση να το έχει ξεχάσει ή ακόμα και να το αγνοεί. Και αυτό φάνηκε στην περίπτωση της Beat που προτιμήσει να θυσιάσει την καινοτομία στο βωμό της ψηφοθηρίας. Φαίνεται ακόμα έτοιμη να κάνει πίσω διαπιστώνοντας ότι αντιδράσεις στην κοινωνία έγιναν τόσο σφοδρές που δε μπορεί και να τις παραβλέψει.
Η ζημιά ωστόσο έγινε, η πληγή άνοιξε και η εικόνα της χώρας στις κοινότητες, τους ανθρώπους και τους επενδυτές της νεοφυούς επιχειρηματικότητας αμαυρώθηκε. Η νοοτροπία νομοθέτησης πίσω από κλειστές πόρτες χωρίς διαβούλευση με τους κατεξοχήν ενδιαφερομένους, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι προκαλεί αιφνιδιασμούς και εκπλήξεις που ναρκοθετούν το οικονομικό περιβάλλον.
Η χώρα χρειάζεται σταθερό, διάφανο και τολμηρό πλαίσιο στήριξης των νεοφυών επιχειρήσεων.
Πρώτον, φορολογική αναγνώριση του crowd funding. Να μπορεί μια καινούργια μικρή επιχείρηση που δεν έχει πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό να έχει εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης.
Δεύτερον, ανάπτυξη υποδομών στήριξης νέων – νεοφυών επιχειρήσεων. Αξιοποίηση βιομηχανικών ζωνών, βιομηχανικών περιοχών, τεχνολογικών πάρκων και θερμοκοιτίδων ανάπτυξης.
Τρίτον, απαλλαγή ΦΠΑ και μετατροπή του φόρου εισοδήματος σε απλοποιημένο τέλος επιτηδεύματος για νομικά πρόσωπα και ατομικές επιχειρήσεις με τζίρο κάτω των 30.000 ευρώ.
Η εμπιστοσύνη και η σταθερότητα είναι προαπαιτούμενα για οποιασδήποτε μορφής επενδυτική απόφαση.
Το κύριο πρόβλημα σήμερα έγκειται στα μηνύματα που εκπέμπει η κυβέρνηση, μέσω των πρωτοβουλιών, των διαρροών και των συμπεριφορών της, προς όλους τους υπάρχοντες και υποψήφιους επενδυτές. Μηνύματα τα οποία κατά γενική ομολογία επιτείνουν την αβεβαιότητα στην ελληνική αγορά και δημιουργούν πρόσθετους κινδύνους.
Μεγάλες ξένες εταιρίες, μέσω ανακοινώσεων ή συνεντεύξεων, επικρίνουν εσχάτως την πολιτική της κυβέρνησης με ύφος που δεν αρμόζει στις ισχύουσες επιχειρηματικές συμπεριφορές στο πλαίσιο της Ε.Ε. «Όσοι θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα θα πρέπει να ξέρουν ότι επενδύουν σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιχειρούν στην Ευρωζώνη όχι στην υποσαχάρια Αφρική, ούτε στη νοτιοανατολική Κίνα», είπε ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει απόλυτο δίκαιο και η ευθύνη της απώλειας του ευρωπαϊκού προφίλ της χώρας φέρει τη σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Τα σύννεφα πυκνώνουν, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας στη διεθνή κατάταξη κατρακυλά μήνα με τον μήνα, παρότι η κυβέρνηση μείωσε στα 360 ευρώ τον κατώτατο μισθό. Εάν δεν κάνουμε κάτι για να φύγουμε από αυτές τις πρακτικές, η χώρα μας θα έχει μία και μόνο εξειδίκευση τον 21ο αιώνα, στο πώς να είναι φτωχή
