Tο πρωί, στη δουλειά της, η νοσοκόμα Μαρία Τορέρο, φροντίζει άρρωστους ανθρώπους. Το απόγευμα στο σπίτι, χαρίζει αγάπη σε ετοιμοθάνατες γάτες. Με την τελευταία καταμέτρηση, φιλοξενεί περίπου 175 αιλουροειδή με λευχαιμία σε τελικό στάδιο. Η 45χρονη νοσοκόμα, μετέτρεψε το διώροφο διαμέρισμα της σε σανατόριο για γάτες με λευχαιμία, γεμίζοντας το χώρο με κρεβατάκια και δεκάδες κουτιά με άμμο.
«Μερικοί έχουν προτείνει να μετατρέψω το σπίτι μου σε καταφύγιο για υγιείς γάτες, αλλά αυτός δεν είναι ο ρόλος μου» δήλωσε μιλώντας στο Associated Press «είμαι νοσοκόμα. Καθήκον μου είναι να φροντίζω τους ασθενείς.»
Τα τελευταία 5 χρόνια, η Τορέρο, φροντίζει ζώα που αργοπεθαίνουν από τον μοιραίο ρετροϊό, ο οποίος δεν είναι μεταδοτικός στον άνθρωπο ή σε άλλα είδη. Βρίσκει τις γάτες στους δρόμους και τις αγορές της Λίμα και τις εξετάζει για ασθένειες, από ψύλλους, παράσιτα και υποσιτισμό μέχρι λευχαιμία. Μάλιστα παίρνει μόνο τις ενήλικες γάτες για να αποφευχθεί η εξάπλωση της νόσου στις νέες γενιές. Αποστειρώνει τα ζώα, τα φροντίζει και τα καθαρίζει από τα παράσιτα, ωστόσο τα χέρια της είναι γεμάτα γρατζουνιές από γάτες που αντιστέκονται στις ενέσεις. Εκτίμησε ότι ξοδεύει περίπου 1.785 δολάρια το μήνα για τη φροντίδα γτους, τα μισά τα εξασφαλίζει από δωρεές και τα υπόλοιπα από τη δουλειά της ως νοσοκόμα.
Τα τρία παιδιά της, ηλικίας 16, 14, και 6, μοιράζονται το διαμέρισμα και συχνά παίζουν με τις γάτες. Ωστόσο η άμμος και η χρήση των αποσμητικών δεν αρκούν για να καλύψουν την οσμή των ούρων στο σπίτι. Οι γάτες με λευχαιμία μπορεί να επιβιώσουν για πολλά χρόνια, αν και η διάρκεια ζωής τους είναι συνήθως πολύ μικρότερη από εκείνη μίας υγιούς γάτας
