Γράφει η Μαρία Μπαρδή
Μήπως σκοπεύει η Ιερά Σύνοδος να λανσάρει σωματική και πνευματική εκγύμναση με παραλλαγές του “χορού του Ησαΐα“; Με γονυκλισίες μετάνοιας και λατρείας; Ή μήπως με (ορθόδοξη) γυμναστική στα τέσσερα, στην ανηφορική διαδρομή προς την Παναγία της Τήνου; Μπορεί, σαφώς, να πρεσβεύει και τη νηστεία ως κύριο μέσο εξαγνισμού και ψυχικής ανάτασης. Και όσοι (όχι όλοι ευτυχώς) γονυπετείς σταυροκοπιούνταν μέσα στη λειτουργία, την επόμενη στιγμή δεν διστάζουν να βρίσουν με τον πιο χυδαίο τρόπο, να χειρονομήσουν, να χειροδικήσουν ή να συμπεριφερθούν με τον πλέον ρατσιστικό τρόπο στον συνάνθρωπό τους.
Μπορεί η γιόγκα, στην αυθεντική της μορφή να αποτελεί “κεφάλαιο του Ινδουισμού” (η γιόγκα πρεσβεύει την ένωση της ψυχής με τον Θεό, μέσω κυρίως του διαλογισμού. Αποτελεί ταυτόχρονη άσκηση διαλογισμού και ηθικής τελείωσης με ψυχοσωματικά οφέλη: αναγνωρίζει την αλληλεξάρτηση σώματος με τον νου και επιφέρει αρμονία στις ανθρώπινες υποστάσεις -σωματική, διανοητική, συναισθηματική, πνευματική). Στην καθημερινότητά μας όμως, ως επί το πλείστον, αποτελεί , είτε ένα είδος life style, είτε ένα είδος ήπιας γυμναστικής άσκησης για άτομα που δεν μπορούν να ακολουθήσουν έντονα προγράμματα γυμναστικής.
Κι ενώ η Ιερά Σύνοδος θεωρεί ασυμβίβαστη τη γιόγκα με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, υποστηρίζοντας ότι δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών, κάποιοι μητροπολίτες (Συμεών, Αθηναγόρας) συναινούν στην ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους (αρκεί να υπάρχει έλεγχος από την Πολιτεία) και η Εκκλησία έχει ήδη παραχωρήσει οικόπεδο για την κατασκευή του, από την εποχή του Χριστόδουλου.
