Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Η κατάσταση πλέον βρίσκεται στα άκρα. Η κυβέρνηση δια στόματος υπουργού δικαιοσύνης εκλιπαρεί τον Νίκο Ρωμανό να κάνει πίσω. Ο φόβος της είναι μεγάλος για δύο κυρίως λόγους.
Κατά πρώτον, η πρόκληση του θανάτου του Νίκου Ρωμανού θα είναι το χαριστικό χτύπημα για την κυβέρνηση, τα κόμματα της οποίας θα αργήσουν πολύ να επανέλθουν από αυτό. Όμως σε μεγάλη μερίδα του κόσμου, κυρίως των νέων, ο νεκρός κρατούμενος θα είναι χτύπημα προς ολόκληρο το πολιτικό σύστημα με την πολιτική ένταση να είναι πραγματικά ανεξέλεγκτη. Ο δεύτερος λόγος, που απορρέει από τον πρώτο, είναι ότι για να αποτραπεί το χειρότερο, είναι πολύ πιθανό να προχωρήσουν οι αρμόδιοι γιατροί σε αναγκαστικό σιτισμό, που διεθνώς θεωρείται βασανιστήριο. Ουσιαστικά θα είναι μια βίαιη ‘αποηρωοποίηση’ του Ρωμανού που αφενός θα προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις, αφετέρου δεν διασφαλίζει με τίποτα ότι ο ίδιος δε θα επανέλθει ξανά αργότερα με τον ίδιο τρόπο σε διεκδίκηση του αιτήματος του.
Το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο καθαρό αν εντοπίσουμε το ίστατο πρόβλημα που ανακύπτει στο πολίτευμά μας αν η κατάσταση φτάσει στα άκρα. Στην Ελλάδα η αυτοκτονία, υποβοηθούμενη ή μη, είναι παράνομη και αποτελεί υποχρέωση του κράτους η προστασία της ζωής των πολιτών. Από την άλλη, είναι θεσμοθετημένο το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του ατόμου, σύμφωνα με το οποίο ο Νίκος Ρωμανός έχει δικαίωμα πάνω στο σώμα του.
Σύμφωνα με τα παραπάνω οι ιατροί που θα προχωρούσαν σε αναγκαστικό σιτισμό είναι καλυμμένοι από το νόμο. Ωστόσο οι αντιδράσεις που θα εγείρονταν επίσης στηρίζονται από τις βασικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ενδεικτικό της έντασης που θα προκληθεί σε περίπτωση που μπει πραγματικά τέτοιο δίλημμα, είναι ότι ήδη έχει δοθεί εντολή από τον εισαγγελέα να προχωρήσουν οι ιατροί σε αναγκαστικό σιτισμό όταν η υγεία του Ρωμανού θα είναι στα όρια. Την ίδια στιγμή όμως η διοίκηση του νοσοκομείου διαβεβαιώνει το Ρωμανό ότι δε θα προχωρήσουν σε καμία τέτοια κίνηση εκτός αν το ζητήσει ο ίδιος. Ρόλο στη συζήτηση παίζει ήδη το γεγονός ότι ο θυρεοειδής του Ρωμανού, υπολειτουργεί, λόγω της καταπόνησης του οργανισμού του, με αποτέλεσμα να έχει πλέον χάσει το αίσθημα της πείνας και της δίψας.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν πια ότι το παιχνίδι έχει κριθεί. Ο Ρωμανός έχει ήδη νικήσει. Όποιο από τα δύο παραπάνω σενάρια και αν συμβεί τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Αντιθέτως, η παροχή της εκπαιδευτικής άδειας θα σώσει κατά πολύ τη θέση της κυβέρνησης. Η σκληρή στάση των αρχών για να μην δικαιώσουν τον Ρωμανό, πέφτουν στο κενό αφού όσο πιο σκληρή είναι η στάση τους, τόσο περισσότερο ο Ρωμανός δικαιώνεται.
