Σήμερα μας τιμάει με ένα ενδιαφέρον και επίκαιρο άρθρο ο κος Γιώργος Γιαλτουρίδης, στον οποίο έχω αναφερθεί από τον Ιούνιο, με το άρθρο μου Καμία ιδέα δεν είναι χαζή!
Επιλέγουμε να δημοσιεύσουμε αυτό το άρθρο, ενόψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης που ξεκινάει αύριο και στην οποία σίγουρα τα πολιτικά πρόσωπα θα εκφράσουν τις απόψεις τους για το μέλλον της Ελλάδας.
Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί και περιμένουμε τα πάντα ενδιαφέροντα σχόλιά σας.
Στις 7 Δεκεμβρίου 2010, σε μια κοινή συνέντευξη τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου, κατά την οποία ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κοιτούσε σιωπηλά, ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν έδωσε, με αυταρχικό στυλ, τις παρακάτω συμβουλές στον ελληνικό λαό: «Μην τα βάζετε με τον γιατρό σας. Μερικές φορές ο γιατρός σας δίνει φάρμακα που δεν σας αρέσουν, αλλά ακόμη και τότε ο γιατρός προσπαθεί να σας βοηθήσει.» Ο Στρος Καν αναφερόταν στις μεταρρυθμίσεις που εισήχθησαν στην Ελλάδα προκειμένου να επανέλθει η οικονομία, όπως δήλωσε, «σε καλό δρόμο». Το «φάρμακο» είναι η συντριβή του ελληνικού οικονομικού πεδίου, όπου στο όνομα της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας επιβάλλονται στον ελληνικό λαό μια σειρά από δημοσιονομικά μέτρα. Μέσα από ένα συνδυασμό μεγάλων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, μεγαλύτερη εργασιακή εβδομάδα και αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, γίνεται μια προσπάθεια να «υποτιμηθεί» το κόστος της παραγωγικότητας, ώστε η Ελλάδα να γίνει πιο ανταγωνιστική. Αυτή η τακτική είναι γνωστή ως εσωτερική υποτίμηση.
Η δυναμική της εσωτερικής υποτίμησης παγιδεύει την Ελλάδα σε έναν φαύλο κύκλο με την αύξηση της ανεργίας. Μετά από δύο χρόνια, έναν επικεφαλής του ΔΝΤ και τρεις Έλληνες Πρωθυπουργούς, η Ελληνική οικονομία έχει παραδοθεί σε δημοσιονομική ατροφία και σύμφωνα με τον Στρος Καν μοιάζει με έναν υποσιτισμένο ασθενή στην εντατική με αναπνευστική υποστήριξη, ενδοφλέβια θεραπεία και σωλήνες σίτισης, έχοντας τους Γερμανούς και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολιτικούς, να παριστάνουν τα μέλη της οικογένειας που παραστέκονται πάνω από την άτυχη ψυχή αποφασισμένοι να τραβήξουν την πρίζα.
Επειδή η έξοδος ενός κράτους-μέλους από την νομισματική ένωση δεν προβλέπεται από τις συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, μια άτακτη στάση πληρωμών της Ελλάδας ακολουθούμενη από Grexit και άμεση επιστροφή στη δραχμή είναι βέβαιο πως θα δημιουργήσει προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό τομέα, προβλήματα που δεν έχουμε δει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Σύμφωνα με διάφορες αναλύσεις, η άμεση υποτίμηση της δραχμής θα υπερβεί το 50% και θα ακολουθήσουν πρόσθετες διορθώσεις. Οι κερδοσκόποι, τα hedge funds και οι οίκοι αξιολόγησης δεν θα επιτρέψουν στην Ελλάδα την πρόσβαση στις αγορές με το δικό της νόμισμα, καθώς η χώρα θα αναγκαστεί να καλύψει οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη και/ή μακροπρόθεσμη δανειακή ανάγκη με σκληρό νόμισμα (hard currency) και δυσμενή επιτόκια.
Την 1η Νοεμβρίου 2011 είχα προτείνει στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών ένα σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη με την υιοθέτηση του αμερικανικού δολαρίου ως «de facto» νόμισμα για μια πενταετή μεταβατική περίοδο, πριν η χώρα επιστρέψει επίσημα στη δραχμή, σαν ένα τρόπο εξόδου από αυτή την οικονομική ύφεση.
Χρησιμοποιώντας τα Dollar Liquidity Swap Lines σε συνδυασμό με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών, η ελληνική οικονομία θα αποκτήσει αμέσως ρευστότητα και εμπιστοσύνη για να προσελκύσει την ανάπτυξη. Η προαναφερθείσα άτακτη στάση πληρωμών της Ελλάδας και το Grexit θα δημιουργήσουν σοκ και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οπότε προληπτικά μέτρα, όπως η πρόταση δολαρίου ΗΠΑ, αφενός θα συγκρατήσουν τη ζημία και αφετέρου θα ενισχύσουν τη θέση του δολαρίου ως ασφαλές νόμισμα.
Στο τέλος του 2011 το μερίδιο των περιουσιακών στοιχείων εκφρασμένων σε δολάρια ΗΠΑ στα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα παρέμειναν σχεδόν σταθερά στο 62,1% ενώ το αντίστοιχο μερίδιο του ευρώ ανήλθε στο 25,0%.
Το δολάριο θα πρέπει να κρατήσει τη θέση του ως το σημαντικότερο νόμισμα στον κόσμο, λόγω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής σταθερότητας ενώ παράλληλα η πρόταση του Δολαρίου για την Ελλάδα θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη στο αμερικανικό νόμισμα.
Υπάρχει επίσης η γεωπολιτική προοπτική. Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας δίνει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί τους υπεράκτιους φυσικούς πόρους ως έσοδα από τις πωλήσεις του ορυκτού πλούτου της και μπορεί να συμβάλει στην αντιστάθμιση του χρέους της χώρας. Η εξερεύνηση υδρογονανθράκων εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελλάδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλατφόρμα για την ενίσχυση της στρατηγικής συμμαχίας της χώρας και των Ηνωμένων Πολιτειών με την αξιοποίηση υπεράκτιων εξερευνητικών μπλοκ στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Η αξιοποίηση αυτή θα σταθεροποιήσει την βάση των Ηνωμένων Πολιτειών στην ταραχώδη περιοχή με σκοπό την προστασία των συμφερόντων της Ελλάδας. Η Ελλάδα πρέπει εφόσον έχει ορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της, να ενταχθεί με την Κύπρο, το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια αμοιβαία επωφελή μακροπρόθεσμη συμμαχία ενέργειας ενώ την ίδια ώρα θα σιωπά τους εχθρικούς γείτονες.
Την 1η Ιανουαρίου 1999, η νομισματική ένωση δημιουργήθηκε έχοντας παραβιάσει τις θεμελιώδεις αρχές της δημοσιονομικής ενοποίησης. Δεν υπήρχε ούτε πολιτική, ούτε δημοσιονομική ένωση, δηλαδή τα απαραίτητα θεμέλια για οποιαδήποτε βιώσιμη νομισματική ενοποίηση. Μετά από δυόμιση χρόνια υπό τη συνεχή κηδεμονία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, το πρόβλημα διαιωνίζεται ενώ οι ελπίδες και τα όνειρα των Ελλήνων εξαφανίζονται, για χάρη του προβληματικού οράματος της δημοσιονομικής αυτής ενοποίησης. Η Ελλάδα έχει τώρα την ευκαιρία να αποσυνδεθεί από τους φαινομενικά ατελείωτους περιορισμούς οι οποίοι δεν βοηθούν στη δική της σωτηρία, αλλά μόνο στη σωτηρία της ίδιας της Ευρωζώνης.
Ο Γιώργος Γιαλτουρίδης είναι αναλυτής Risk Management και απασχολείται στον τομέα Risk Solutions. Eίναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Βοστώνης (Boston University) με ειδίκευση στο International Management. Γεννήθηκε στην Κατερίνη και κατοικεί στην πόλη Dover της Μασαχουσέτης.
