Εχει ένα μικρό κόμπλεξ με τη μύτη του, αλλά δεν θα κάνει δα και πλαστική. Του αρέσει ο Αστερίξ και στα διαλείμματα των καταλήψεων στο Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων αποτραβιόταν σε ένα παράμερο παγκάκι για να διαβάσει τα κόμικς με τους μικρούς Γαλάτες. Οταν χρειάστηκε εφάρμοσε επαναστατικές διαδικασίες και έκλεψε ένα περίπτερο!
Αντικείμενο του πόθου του, μια σοκολάτα. Στο πανεπιστήμιο ως γνήσιος Ελλην φοιτητής έκανε σκονάκια για να περάσει τα μαθήματα και φυσικά στον στρατό χρησιμοποίησε πασοκικό βύσμα για να κάνει τη θητεία του στο Πεντάγωνο.
Έτσι παρουσιάζει ο Δημοσιογράφος Νίκος Λακόπουλος στο βιβλίο «Ο Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων» τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Τσίπρας μεγάλωσε με την «Ελευθεροτυπία», την οποία άνοιγε ολοσέλιδη, την τοποθετούσε στο πάτωμα και τη διάβαζε. Η καταγωγή του πατέρα του είναι από τα Τζουμέρκα, ένα χωριό που ήταν θέατρο των επιχειρήσεων του ΕΑΜ. Η οικογένειά του και ειδικότερα ο παππούς του ήταν μέσα στο κίνημα της Αντίστασης. Στο χωριό του συναντιόνταν ο Βελουχιώτης με τον Ζέρβα, που λέγεται ότι ήταν και μακρινά ξαδέλφια. Η οικογένεια της μητέρας του Αρίστης ήταν πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη. Ο πατέρας της, αριστερός, οικοδόμος στο επάγγελμα. Με τέτοιο DNA δεν είναι καθόλου αφύσικο που ο μικρός Αλέξης πολιτικοποιήθηκε γρήγορα. Την ώρα που οι συνομήλικοί του πήγαιναν ντισκοτέκ εκείνος πουλούσε τον «Οδηγητή» στην Ομόνοια.
«Δεν θα ξεχάσω ότι την πρώτη μέρα που πήγα στην Α” Λυκείου και τα παιδιά στο προαύλιο έπαιζαν μπάσκετ και κάνανε καμάκι στα κοριτσάκια, εγώ ήμουν στην είσοδο και πούλαγα «Οδηγητή»» θυμάται σήμερα ο Τσίπρας . Ως «βάζελος» εκείνη την εποχή, έπαιζε σε ομάδα βόλεϊ και ήταν λάτρης του 5×5. Παίζει ακόμη και σήμερα ποδόσφαιρο 5×5 όταν προλαβαίνει, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, «όχι όμως με συντρόφους του αλλά με παλαιούς φίλους του».
Στις καταλήψεις που έκανε μέχρι να εμφανιστεί στην Παναγιωταρέα είχε μια μελαγχολία. Ακούγοντας το σύνθημα «Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία» έλεγε με πίκρα στους φίλους του «δεν έζησα τα ηρωικά χρόνια». Ως φοιτητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δεν θα έλεγε κανείς ότι… διέπρεψε. Διάβαζε την τελευταία στιγμή, έκανε σκονάκια, λάμβανε τακτικά τη βάση, το πολιτικό πέντε. Για να εξιλεωθεί για την «τεμπελιά» του, στο μεταπτυχιακό που ακολούθησε έκανε τρεις μελέτες για την Αθήνα.
Η πρώτη αφορά τις «Πολλαπλές Γεωγραφίες στην εποχή της παγκοσμιοποίησης», η δεύτερη τις «Εναλλακτικές παρεμβάσεις στην περιοχή Κηφισού – Ιλισού» και η τρίτη αφορούσε «τα ρέματα του Λεκανοπεδίου και ο ρόλος τους στην οργάνωση του αστικού χώρου». Το 1997, σε ηλικία 23 χρόνων πήγε στην Κούβα. Ηταν πλέον γραμματέας της νεολαίας του Συνασπισμού, έπειτα από θητεία στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ. Πήγε τότε στην παραλιακή λεωφόρο του Μαλεκόν και ενθουσιάστηκε με τους ανθρώπους που χόρευαν και διασκέδαζαν με ταμπούρλα χωρίς τίποτα. Η πρώτη γνωριμία του με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έγινε το 2000 στην Πράγα. Εχοντας το παρατσούκλι «Τσέ-πρας» μετείχε μαζί με άλλους 20.000 διαδηλωτές στην πορεία κατά του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Εναν χρόνο αργότερα επιβιβάζεται με τους συντρόφους του στο Blue Star και ως μέλος του Κοινωνικού Φόρουμ βάζει πλώρη για τη Γένοβα. Οι Ιταλοί ξέρουν ότι στο πλοίο βρίσκονται «Ελληνες αναρχικοί», τους απαγορεύεται η αποβίβαση και χάνουν την ευκαιρία να διαδηλώσουν κατά του G8. Κάπως έτσι φτάνει ο ανύποπτος Αλαβάνος να τον κατεβάσει υποψήφιο δήμαρχο στην Αθήνα, όπου έλαβε στις εκλογές του 2006 ποσοστό 11%. Από εκεί και πέρα τα πάντα είναι γνωστά. Ολα; Εκτός από ένα: από ποιον αντέγραψε το κόλπο να μη φορά γραβάτα. Ηταν ιδέα του προέδρου της Βραζιλίας Λούλα. «Αν θέλεις να είσαι δημοφιλής μη φοράς γραβάτα» είχε εκμυστηρευτεί στον Αλαβάνο και εκείνος με τη σειρά του το μαρτύρησε στον Τσίπρα… Και εκείνος τον αντάμειψε αναλόγως.
