Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Αντελπίσαντες οι Έλληνες έστρεψαν αλλού την Ελπίδα για να αναπληρώσουν την αποτυχία της πενταετούς Μνημονιακής πολιτικής που εξαθλίωσε, εξουθένωσε και κούρασε τη Μεσαία τάξη των Ελλήνων. Γιατί αυτή την κρίση δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως δεν τη βιώνουν όλοι με την ίδια ένταση και πως υπάρχουν ομάδες του πληθυσμού που φτωχοποιήθηκαν και πλήρωσαν μόνοι τους το μάρμαρο της σπατάλης του δημοσίου χρήματος από τους μεγαλοεργολάβους των δημόσιων έργων.
Αναρωτιέμαι ποιος φταίει για παράδειγμα τόσα χρόνια για την δήθεν Εθνική Οδό καρμανιόλα Πατρών-Πύργου που σαν τον Μινώταυρο λαμβάνει θυσίες, ετήσιο φόρο νέων κυρίως ανθρώπων; Φταίνε οι μισθοί των υπαλλήλων που δεν έγινε ο δρόμος; Σπαταλήθηκαν άραγε τα χρήματα; Υπάρχουν συμφέροντα; Ποιος να γνωρίζει άραγε για ποιο λόγο θυσιάστηκε προχθες η γλυκιά δασκάλα Αναστασία στο δρόμο του αίματος της Δυτικής Ελλάδας.
Κι εκείνοι που εκλέξαμε στην Περιφέρεια αυτή να μας εκπροσωπούν; τι κάνουν για το θέμα αυτό; Ασχολούνται άραγε με την επίλυση του ζητήματος ή θεωρούν πως εκλέχθηκαν ως διακοσμητικά στοιχεία να περιδιαβαίνουν σε δημόσιες εκδηλώσεις αποζητώντας τιμές και δόξες. Έλαβαν σίγουρα σκληρή την απάντηση του λαού για τη δημόσια στήριξη που έδωσαν στον ολετήρα της καταστροφής της χώρας. Διότι ο Λάο Τσε λέει ότι “τους μεγάλους ηγέτες ο λαός δεν ξέρει ότι υπάρχουν, τους μικρότερους ηγέτες ο λαός τους αγαπά και τους εγκωμιάζει, τους ακόμα μικρότερους, ο λαός τους φοβάται, τους ακόμα πιο μικρούς, ο λαός τους μισεί.”
Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται πολιτικές που θα δώσουν βάσει όχι στα άτομα αλλά στα πρόσωπα. Στην κοινωνία των προσώπων της Ορθόδοξης αντίληψης των πραγμάτων.
Όπως τόνιζε ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος σε μια πρόσφατη ομιλία του: “Η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ είχε πει κάποτε: «δεν υπάρχουν κοινωνίες, υπάρχουν άτομα». Τέτοιες ιδέες, που ήθελαν να δώσουν έμφαση στην ατομικότητα, σε βάρος της συλλογικότητος, οδήγησαν την Ευρώπη και τη Δύση, στην αποθέωση του ατομικισμού και στην κοινωνική πόλωση που βιώνουμε σήμερα.
Στην Πατρίδα μας, αυτή η επιδίωξη του συμφέροντός “μου“, σχεδόν «θεσμοθέτησε» την ακατάσχετη απληστία, νομιμοποίησε τη «μίζα», ανέχθηκε την κλοπή του ενός πολίτη από τον άλλο και την καταλήστευση του Δημοσίου, και μας οδήγησε στο σημερινό «πολιτισμένο κανιβαλισμό» της Ελλαδικής κοινωνίας.”
Κι αυτός δυστυχώς ο κανιβαλισμός υπάρχει παντού. Ακόμα και σε αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς και κρύβουν τον άπλετο συντηριστισμό τους πίσω από κορώνες και κούφια συνθήματα περί καθαρότητας της ιδεολογίας τους.
Η Ελλάδα έχει σήμερα περισσότερο από ποτέ την ανάγκη μιας Πατριωτικής κυβέρνησης που θα ενώνει τους Έλληνες κάτω από ένα κοινό όραμα επιβίωσης και ανάπτυξης του ελληνισμού. Κι αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με νωπή τη λαϊκή εντολή οφείλει να μην απογοητεύσει αυτόν τον κόσμο που την εμπιστεύθηκε. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας έχει εναποθέσει πάνω της την τελευταία ελπίδα εξόδου από το βάρος του Μνημονίου.
Ένας μόνος τρόπος υπάρχει για να μην κυριαρχήσει η απογοήτευση: Η αποφυγή του ψέμματος.
Ο νέος Πρωθυπουργός της χώρας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αν είναι ειλικρινής και λέει την απόλυτη αλήθεια στο λαό.Μόνο αυτή η σχέση εμπιστοσύνης του Ηγέτη μπορεί να οδηγήσει το Έθνος στο να απαλλαγεί από το επαχθές χρέος που του φόρτωσαν.
Η εμπιστοσύνη αυτή δεν θα πρέπει να διαρραγεί όσο η χώρα βρίσκεται σε άτυπη “πολεμική διαδικασία” διαπραγμάτευσης.
Ανεξάρτητα από τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές των Ελλήνων αυτό που θα πρέπει να έχουμε όλοι κύριο μέλημά μας είναι το εθνικό μας συμφέρον. Κι αυτό μπορούμε να το διαφυλάξουμε μόνο ενωμένοι. Κανένας από τους κυβερνώντες δεν θα πρέπει να αγνοεί το γεγονός της ανυπαρξίας πολιτικού χρόνου. Η διαπραγμάτευση θα πρέπει να εξελιχθεί ταχύτατα και οι αποφάσεις στρατηγικής να συμφωνηθούν και να ληφθούν. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και η ψυχραιμία του λαού μας έχει δοκιμαστεί.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε πως όσοι είναι έτοιμοι να συνταχθούν σε μια πατριωτική στρατηγική θα πρέπει να βάλουν στην άκρη τις προσωπικές τους στρατηγικές αλλά και να έχουν στο μυαλό τους πως ακόμα κι αν τα κόμματα που θα στηρίξουν την πολιτική αυτή καταστραφούν, σημασία έχει μόνο η σωτηρία των ελλήνων. Γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, οι Έλληνες όμως πεθαίνουν.
Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Διογένης ο Κυνικός είχαν μια μακρά συζήτηση με μεγάλη σημασία που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο. Σε αυτή, ο Διογένης εξηγεί στον Αλέξανδρο πότε ένας Βασιλέας είναι ωφέλιμος. Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλιά στο “Εάν είναι ωφέλιμος στο λαό”. Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει:
-Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη και δεν ωφελήσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέλιμος. Εαν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία και δεν ωφελήσεις το λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος. Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλύτερη της Ασίας και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος γιατί δεν ωφελείς το σύνολο!!
Εάν λοιπόν η σημερινή κυβέρνηση δεν καταφέρει να βελτιώσει τη ζωή των Ελλήνων και να επαναφέρει χαμένες αρχές και αξίες που ενυπάρχουν στο συλλογικό ασυνείδητο του λαού μας τότε δεν θα είναι ωφέλιμη. Ωφέλιμη θα είναι η κυβέρνηση που θα ωφελήσει το σύνολο του λαού μας ώστε να ξεπεράσει την ξέρα και να βρεθεί ξανά στα ανοιχτά για να συνεχίσει με ασφάλεια το ταξίδι!!
*Δάσκαλος-Μ.Εd, Νομικός
