Συντάκτης: Σπύρος Ριζόπουλος

Ένας χρόνος συγκυβέρνησης ήταν αρκετός για να συνειδητοποιήσουν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ πως οψέποτε κι αν γίνουν εκλογές, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πάρουν ποσοστά που θα θυμίζουν ΚΟΔΗΣΟ και Λεωνίδα Κύρκο. Έτσι έβαλαν μπροστά το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» προκειμένου οριοθετηθούν ιδεολογικά από τη ΝΔ, σε μια λογική του τύπου «συνεργαζόμαστε αλλά δεν είμαστε ίδιοι». Για τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και η εμμονή στην κατάθεσή του είναι καθαρά πολιτικός τακτικισμός. Άλλωστε όλοι ξέρουν πως ο ρατσισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοσχέδια αλλά με ανάπτυξη. Κι επειδή η ανάπτυξη – κατά πως λέει και η χθεσινή έκθεση του ΟΟΣΑ -…

To υπό κατάρρευση πολιτικό σύστημα, πέραν όλων των άλλων αδυναμιών που έχει, χαρακτηρίζεται από την ανικανότητα να συζητάει τα σωστά θέματα, τη σωστή στιγμή. Συνήθως αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, χωρίς να έχει συγκεκριμένες πολιτικές για την αντιμετώπισή τους και είναι εξαιρετικά επιφυλακτικό στο να βάζει καινούργια θέματα στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου, όταν μάλιστα αυτά ακουμπάνε άμεσα στην καθημερινότητα των πολιτών. Θέλω πραγματικά να ρωτήσω όλες τις πολιτικές ηγεσίες, αν έχουν τη παραμικρή αίσθηση για το πώς αισθάνονται αυτές τις μέρες οι σαράντα οικογένειες των οποίων τα κοριτσάκια, από 8 – 14 ετών, έπεσαν θύματα ενός ανώμαλου τύπου,…

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ έχει αφήσει έναν πολιτικό χώρο ορφανό. Για να είμαστε σοβαροί, το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει οριστικά, η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να καλύψει το κενό αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται στην πράξη πως ούτε ξέρει, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να γίνει το «νέο ΠΑΣΟΚ». Διότι στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό το ζητούμενο της κοινωνίας σήμερα. Κάθε εποχή, αναδεικνύει κρίσιμα ζητούμενα. Το κυρίαρχο ζητούμενο για την Ελλάδα σήμερα είναι να διαμορφώσει μια νέα αρχιτεκτονική στις διεθνείς σχέσεις της και μια εξωτερική πολιτική που θα διασφαλίζει αποτελεσματικά τα εθνικά συμφέροντα. Οι απαντήσεις που θα δοθούν σε αυτό το ζητούμενο, θα…

Τις τελευταίες μέρες, φίλοι και αναγνώστες, με ρωτάνε γιατί είμαι προκατειλημμένος κατά των Ρώσων στην επικείμενη πώληση της ΔΕΠΑ. Τους χρωστάω λοιπόν μια απάντηση για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Πρώτα απ’ όλα θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι κατά της αποκρατικοποίησης. Συμφωνώ πως το κράτος πρέπει να έχει έναν επιτελικό ρόλο και να μην παριστάνει τον επιχειρηματία, δημιουργώντας στρατιές διορισμένων, διαφθορά και ελλείμματα. Διαφωνώ όμως με την άποψη πως οι αποκρατικοποιήσεις θα συνεισφέρουν άμεσα στη μείωση του χρέους. Η διαφωνία βασίζεται στην απλή αριθμητική. Ακόμα και στο ιδανικό σενάριο της πώλησης όλων των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων που…

Έστω και με μια δόση υπερβολής, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι τα social media είναι η σύγχρονη «Αγορά του Δήμου» της Αρχαίας Αθήνας. Καθημερινά διατυπώνονται εκατομμύρια γνώμες κι απόψεις. Μπορεί να είναι σοβαρές ή σαχλαμάρες. Tο «αποτύπωμα» της κάθε μέρας στα social media είναι μια συνισταμένη του τι απασχολεί το μυαλό της κοινότητας των χρηστών και κατ’ επέκταση της κοινής γνώμης. Δυστυχώς, αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις και σχεδιάζουν πολιτικές ενδιαφέρονται να επηρεάσουν μονομερώς το διαδίκτυο. Εστιάζουν την προσοχή τους στο τι θα πουν και σχεδόν ποτέ δεν ακούνε το τι συζητιέται κάθε μέρα στην ψηφιακή «Αγορά του Δήμου». Για…

Ο καπιταλισμός μ’ αρέσει, γιατί θεωρητικά τουλάχιστον, σε προκαλεί κάθε μέρα να γίνεις καλύτερος σε αυτό που κάνεις για να ζεις. Αυτός ο ανταγωνισμός μεταξύ των μελών της, θεωρητικά τουλάχιστον και πάλι, κάνει μια κοινωνία να είναι επινοητικότερη και δυναμικότερη. Αν και πουθενά αυτός ο ανταγωνισμός δεν εκφράζεται τέλεια, εντούτοις κάποιες κοινωνίες κατάφεραν να καταστήσουν κυρίαρχη τη νοοτροπία ανάμεσα στα μέλη τους, πως αν θέλουν να προσδοκούν το καλύτερο θα πρέπει να προσπαθούν και για το καλύτερο. Να αφήνουν τον ανταγωνισμό να λειτουργήσει με τη βεβαιότητα πως αυτός που θα βγει νικητής από μια ελεύθερη και ανταγωνιστική αναμέτρηση θα είναι…

Να λοιπόν που το 12άρι της Ελλάδας στο τραγούδι του Αζερμπαϊτζάν στη Eurovision, ήταν στρατηγικά στοχευμένο, όπως αποδείχθηκε από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Μπακού. Με μια δόση μαύρου χιούμορ θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν η δεύτερη ευφυέστερη κίνηση που θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα, την ώρα που πήγε ο Σαμαράς να δει τον Αλίγιεφ. Η πρώτη θα ήταν ασφαλώς να έχει αναθερμάνει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Αλλά ζητάμε πολλά τώρα… Είναι κοινό μυστικό για τους εν Αθήναις παροικούντες, πως ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής διαπλοκής , από διάφορους τομείς της δημόσιας ζωής, είναι δεμένο…

Τελικά οι Πανελλαδικές διεξάγονται κανονικά, αλλά όπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα (https://www.rp.gr/en-arxi-in-o-daskalos/) το πρόβλημα της Παιδείας στη χώρα είναι πολύ ευρύτερο, ουσιαστικότερο και βαθύτερο. Από σήμερα λοιπόν, 17χρονα παιδιά δίνουν μια μάχη για το μέλλον τους και τη ζωή τους. Αλλά αν μπορούσαμε να μπούμε, εμείς οι μεγαλύτεροι, στο μυαλό ενός 17χρονου μαθητή, αυτό που θα συναντούσαμε μόνο μια λέξη μπορεί να το περιγράψει: Χάος. Η σημερινή γενιά των Πανελλαδικών είναι κατά την άποψή μου η γενιά του Χάους. Μεγάλωσαν μέσα στη δεκαετία της ευκολίας και της ευμάρειας. Τους δόθηκε η λανθασμένη εντύπωση πως η ζωή δεν είναι τίποτε…

Στις χαρές και στα πανηγύρια όλοι είναι καλοί. Το ζήτημα είναι αν σε αυτό τον τόπο, αυτή την περίοδο, μπορούν να γίνουν πράγματα που θα ξεπερνούν «τα ίδια και τα ίδια». Πάρτε για παράδειγμα την Ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Έγινε και πέρασε χωρίς να αφήσει απολύτως κανένα ίχνος δημιουργικής σκέψης και πρότασης για το μείζον ζητούμενο που είναι η ανάπτυξη και η προοπτική της χώρας. Δικαίως λοιπόν την παράσταση έκλεψε ο Αλέξης Τσίπρας που πήγε και μίλησε στους έλληνες βιομηχάνους για τον … Λένιν. Εδώ που τα λέμε χάρη τους έκανε, διότι αν δεν υπήρχε και η ατάκα του…

Όλες οι νίκες δεν είναι ίδιες. Είναι άλλο να είσαι ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο και να «κερδίζεις» τον Αστέρα Τρίπολης έχοντας ως καλύτερο παίκτη τον διαιτητή Γιάχο και είναι άλλο να είσαι ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ και να κερδίζεις το ευρωπαϊκό κόντρα στη Ρεάλ. Στην πρώτη περίπτωση, ακόμη και φίλαθλοι του Ολυμπιακού σηκώθηκαν κι έφυγαν από τις εξέδρες πριν τελειώσει το παιχνίδι και πριν γίνει η απονομή. Στη δεύτερη περίπτωση, ακόμη και φίλαθλοι άλλων ομάδων πανηγύρισαν μια νίκη με εθνικά χρώματα. Τηρουμένων των αναλογιών, είναι άλλο η κυβέρνηση να θέλει να μας πείσει πως πρέπει να αρχίσουμε να πλέουμε σε…

Αν υπήρχε ένα δράμι σοβαρότητας θα έπρεπε κανονικά να συζητάμε τους λόγους της παταγώδους αποτυχίας του δημόσιου σχολείου. Το γιατί, ας πούμε, οι υποψήφιοι των Πανελλαδικών Εξετάσεων θεωρούν περισσότερο ωφέλιμο να κάθονται σπίτι τους και να διαβάζουν παρά να χάνουν την ώρα τους πηγαίνοντας σχολείο! Το γιατί δαπανάται κάθε χρόνο κοντά στο 1 δις για φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Το γιατί τελειώνουν οι μαθητές το Λύκειο και δεν ξέρουν πόσους νομούς έχει η Ελλάδα ή πότε έγινε η μάχη της Κρήτης. Το γιατί δεν μαθαίνουν ποτέ την ξένη γλώσσα που διδάσκονται στο σχολείο. Το σύστημα «παραπαιδεία – παπαγαλία» δουλεύει τα τελευταία…

O Νίκος Γκάλης είναι ο Μεσσίας του ελληνικού μπάσκετ. Δεν ήταν αυτός που γέννησε το άθλημα στη χώρα, καθώς είχαν προηγηθεί οι «προφήτες» του, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Ήταν όμως αυτός που το απογείωσε, το έβαλε σε κάθε ελληνικό σπίτι και κυρίως ήταν αυτός που λειτούργησε σαν πρότυπο ώστε οι πιτσιρικάδες στις γειτονιές ανά την Ελλάδα, να πιάσουν για πρώτη φορά μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια τους. Ήταν 29 Σεπτεμβρίου του 1979 όταν ο μεγάλος αυτός παίκτης ήρθε από τις ΗΠΑ να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα. Μια Ελλάδα που έψαχνε τον βηματισμό της, καθώς προσπαθούσε να τινάξει…

Μετά βαΐων και κλάδων πέρασε τελικά το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης με το οποίο θεσμοθετούνται όλα όσα απαιτήθηκαν από την τρόικα για να πάρουμε τη δόση μας. Το «ωσαννά» εντός της αιθούσης του κοινοβουλίου ακούστηκε με 168 ψήφους υπέρ και ο Σαμαράς έσπευσε περιχαρής να δηλώσει στο Ρόιτερς πως «σε μία δύσκολη συγκυρία η Ελλάδα θα αποδείξει ότι μπορεί να επιτύχει το Greek success story». Η κυβέρνηση επέλεξε ανήμερα της Κυριακής των Βαΐων και με διαδικασία – εξπρές να ψηφίσει το «πακέτο» και να κλείσει η Βουλή για Πάσχα. Τώρα τι ακριβώς θα πουν οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στους ψηφοφόρους…

Τα όσα θλιβερά και απαράδεκτα συνέβησαν στη Μανωλάδα είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας πραγματικότητας όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα. Τα μεταναστευτικά ρεύματα τόσο από τα Βαλκάνια και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπη σε πρώτη φάση όσο και από την Ασία στη συνέχεια, έκανε την ελληνική περιφέρεια να γεμίσει από «φραπεδόμαγκες» και «ωχαδερφάκηδες». Διάβαζα προσφάτως πως στην Ισπανία μέχρι και το 2009 δίνονταν κάπου 20.000 άδειες το χρόνο σε μετανάστες για να εργαστούν νόμιμα στο μάζεμα της φράουλας. Από το 2009 και μετά, αφότου ξέσπασε η κρίση δηλαδή, οι άδειες αυτές δεν ξεπερνάνε πλέον τις 4000. Αυτό…

Υπάρχει ένας διάσημος ορισμός σύμφωνα με τον οποίο η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Το ερώτημα είναι που βάζει κανείς τα όρια του εφικτού και η απάντηση προσδιορίζει το εάν μιλάμε για μια απλή διαχείριση των πραγμάτων ή για την ικανότητα να σχεδιάζεις ένα μέλλον και να το καθιστάς εφικτό. Η αλήθεια είναι πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει βολευτεί με την πρώτη εκδοχή. Τρεις το λάδι, δύο το ξύδι, πέντε το λαδόξυδο. Είναι η «σχολή λογιστικής» που εγκαινίασε ο Κώστας Σημίτης. Ο Καραμανλής που τον διαδέχθηκε προσπάθησε να ξεφύγει κάπως από αυτή τη λογική αλλά δεν του…