Με αφορμή την είδηση ότι είναι νεκρός ο Αλόις Μπρούνερ, ο οποίος ήταν γνωστός ως ο «Χασάπης της Θεσσαλονίκης», το enikos.gr κάνει μια αναφορά στους ναζί εγκληματίες που «έπνιξαν στο αίμα» την Ελλάδα στη διάρκεια της Κατοχής. Αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά 269 πόλεις και χωριά δέχθηκαν μαζικά δολοφονικά χτυπήματα.
Η σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου του 1944 υπήρξε ένα από τα πιο στυγερά εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα, καθώς έχασαν τη ζωή τους 228 συμπατριώτες μας. Υπεύθυνος θεωρήθηκε ένας από τους επικεφαλής αξιωματικούς, ο Χανς Τσάμπελ. Μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στη Γαλλία. Εκδόθηκε στην Ελλάδα, αλλά στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στη Γερμανία με το αιτιολογικό να γίνουν εκεί οι έρευνες. Τελικά έμεινε ελεύθερος.
Στις 2 Ιουνίου του 1941 με εντολή του Γερμανού στρατηγού Στούντεντ αλεξιπτωτιστές του υπολοχαγού Τρέμπες κατέλαβαν το χωρίο Κοντομαρί Χανίων και διέπραξαν την πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων στην κατεχόμενη Ελλάδα. Συνέλαβαν 25 κατοίκους, ηλικίας 18 έως 50 ετών και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Μια μέρα αργότερα ισοπέδωσαν την Κάντανο. Επίσης στις 2 Ιουνίου του 1941 μετά από διαταγή του στρατηγού Στουρμ οι ναζί έκαψαν τα χωριά Πηγή, Αδέλη, Λουτρό, Παλαιοχώρι στην Κρήτη και σκότωσαν δεκάδες κατοίκους.
Στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία έδρασαν ο στρατηγός Κρένσκυ και ο συνταγματάρχης Ρίττερ Φον Εμπερλαϊν. Με εντολή τους οι ναζί στις 17 Οκτωβρίου του 1941 σκότωσαν 212 κατοίκους των Άνω και Κάτω Κορδιλίων, στις 20 Οκτωβρίου του 1941 δολοφόνησαν 135 κατοίκους στο Μεσόβανο και στις 25 Οκτωβρίου 1941 όσους κατοίκους βρήκαν στο χωριό Αμπελόφυτο και αργότερα εκατοντάδες ομήρους στα στρατόπεδα της Θεσσαλονίκης.
Η σφαγή του Κομμένου στην Άρτα ήταν μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων στην ιστορία της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, καθώς έχασαν τη ζωή τους 317 άτομα. Υπεύθυνος θεωρείται ο ταγματάρχης Φάλνερ, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες συνελήφθη αργότερα από παρτιζάνους του Τίτο στη Σερβία και εκτελέστηκε.
Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων ήταν ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με εντολή του υποστράτηγου Καρλ φον Λε Ζουίρ, ο ταγματάρχης Χανς Εμπερσμπέργκερ και οι άνδρες στις 13 Δεκεμβρίου του συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τους άνδρες άνω των 13 ετών σε μια επικλινή τοποθεσία, που ονομαζόταν «Ράχη του Καπή», ενώ τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο.
Με ριπές πολυβόλων οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους, γύρω στους 800 ανθρώπους. Μόνο 13 άνδρες διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους και οι Γερμανοί τους θεώρησαν νεκρούς.
Στη Θεσσαλονίκη έδρασε ο Μαξ Μέρτεν, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1942, ένα χρόνο μετά τη γερμανική εισβολή, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του, Μάισνερ, με τον οποίο και εγκαταστάθηκε στη συμπρωτεύουσα τη διετία 1942-1944, όπου και ανέλαβε τη γενική εποπτεία της δίωξης των Εβραίων της Μακεδονίας, σύμφωνα με την από 7 Ιουλίου 1942 σχετική διαταγή της Κομαντατούρ «περί μέτρων κατά των Εβραίων και των περιουσιών αυτών», αντικαθιστώντας σε πολλές των περιπτώσεων και τον ανώτερο στρατιωτικό διοικητή Μακεδονίας και Αιγαίου.
Ο Μαξ Μέρτεν θεωρήθηκε ο κύριος υπεύθυνος της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, διατάσσοντας τη μεταφορά περίπου 45.000 ατόμων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
