Γράφει ο Γρηγόρης Παπαποστόλου
Ο κ. Μυλόπουλος επιχείρησε και πάλι με αήθη τρόπο να πιαστεί από το ζήτημα της επένδυσης χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική για να βγει από το παρασκήνιο (που βρέθηκε μετά την παραίτηση του από την δημόσια τηλεόραση) στο προσκήνιο εξισώνοντας ένα πόρισμα του Συμβουλίου Περιβάλλοντος του ΑΠΘ από το 2011 με την ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου της Βιρτζίνια που αποκάλυψε το σκάνδαλο της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας VW με τα πειραγμένα λογισμικά μέτρησης ρύπων.
Η πολύ σοφή Ελληνική παροιμία «Βάζει και η Μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες» (τους «πορισματάδες» στην προκειμένη περίπτωση) και αναφέρεται σ’ αυτούς που θέλουν να φανούν ανώτεροι απ’ότι είναι στην πραγματικότητα, ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του πρώην πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην προέδρου της ΕΡΤ3 Γιάννη Μυλόπουλου.
Αληθινά, θα ήταν πολύ ευχάριστο για την Ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα να μπορούσε να αναδείξει τα πολύ σπουδαία μυαλά που υπάρχουν και στην πατρίδα μας και να καμαρώνει σαν τον Ντάνιελ Κάρντερ, τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του πανεπιστημίου της Βιρτζίνια που αποκάλυψε την απάτη της Volkswagen. Δυστυχώς όμως αυτά τα σπουδαία επιστημονικά μυαλά είναι η συνήθης πρακτική να καπελώνονται από πανεπιστημιακούς που συγχέουν ανερυθρίαστα την τέχνη με την τεχνική και την επιστήμη με την πολιτική και την επικοινωνία.
Τα ίδια ζήσαμε και το 2010 όταν η ομάδα Μυλόπουλου πρόταξε την επιστήμη και το ΑΠΘ για να απαξιώσει την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της Ελληνικός Χρυσός λέγοντας ότι: «η απόληψη χρυσού στην Χαλκιδική γίνεται με χρήση κυανιούχων διαλυμάτων, καταστρέφονται 35.000 στρέμματα γης και φταίνε τα Μεταλλεία για τις καταστροφές από τις πλημμύρες του Φεβρουαρίου 2010», για να καταλήξουν στο κάθε άλλο παρά επιστημονικό συμπέρασμα ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα δεν είναι βιώσιμη. Αυτές οι διχαστικές επινοήσεις από πανεπιστημιακούς δεν υπηρετούν ούτε την αλήθεια αλλά ούτε και την επιστήμη. Δυστυχώς.
