Γράφει η Ηλέκτρα Χατζοπούλου
Ξέρω ότι έχω χαθεί, αλλά είμαι έτοιμη να επανορθώσω. Η φίλη μου η Φρόσω φρόντισε να περάσει μια βδομάδα σε Μαδρίτη και Ίμπιζα και μόλις είδα τις φωτογραφίες απλώς την έσυρα μέχρι το σπίτι για να ετοιμάσουμε το άρθρο. Σήμερα λοιπόν η bella vita ανήκει σε άλλον, άλλωστε τα ωραία πράγματα είναι για να μοιράζονται.
Τρίτη
Ένα από τα μεγάλα προνόμια του να είσαι φοιτητής είναι ότι πολλοί φίλοι θα αποφασίσουν να φύγουν για Erasmus και εμείς φυσικά θα τους ακολουθήσουμε. Το μεσημέρι της Τρίτης λοιπόν η δική μας φίλη μας περίμενε στο διαμέρισμα της για να αφήσουμε τα πράγματα και να φύγουμε κατευθείαν για tacos. Όταν είδα την ουρά των πελατών έκανα μεταβολή, η Κωνσταντίνα ωστόσο με πρόλαβε και μου θύμισε ότι είναι το καλύτερο στην περιοχή και ότι ο κόσμος ανακυκλώνεται συνεχώς, οπότε καλά θα έκανα να περίμενα… και ναι άξιζε. Μια μικρή βόλτα στα δρομάκια της Μαδρίτης και πίσω στο σπίτι με δεδομένο ότι ακόμη δεν είχαμε κοιμηθεί από το ταξίδι.
Τετάρτη
Πρώτη στάση το Museo del Prado. Μικρογραφία του Λούβρου αποτελεί το γνωστότερο μουσείο της Μαδρίτης, καθώς διαθέτει μια από τις σπουδαιότερες συλλογές τέχνης του κόσμου. Αφιερώσαμε περίπου τέσσερις ώρες μέσα στο μουσείο και ενώ αντικειμενικά πρόκειται για ένα μέρος το οποίο σου προκαλεί το λιγότερο δέος, θεωρούσα ότι από ένα σημείο και έπειτα δεν μπορούσα να παρακολουθήσω με προσήλωση. Οπότε θα ήταν καλύτερο εξαρχής να επικεντρωθώ σε συγκεκριμένα κομμάτια του μουσείου ή να “σπάσω” στην επίσκεψη μου σε δύο μέρες. Αρκετά μείναμε μέσα ωστόσο, σειρά έχει το πάρκο Buen Retiro, κάναμε βαρκάδα, καθίσαμε κάτω από τα δέντρα, οι φίλες μου τάιζαν κάτι σπουργίτια, αλλά δεν πλησίασα, και η μέρα μας ήταν έτοιμη να φτάσει στο τέλος της.
Πέμπτη
Και εγώ και η Μάρα είμαστε ο τύπος του τουρίστα που δεν θα αφήσει κανένα μουσείο παραπονεμένο, οπότε και το πρωινό της Πέμπτης φροντίσαμε να το περάσουμε στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία. Πανέμορφο ως κτίριο μου άρεσε ο συνδυασμός παλιάς και σύγχρονης αρχιτεκτονικής, ενώ και μόνο το γεγονός ότι μέσα εκτίθεται η “Guernica” του Picasso, αυτόματα εντάσσεται στη λίστα με τα αγαπημένα μου μουσεία, με δεδομένο και το γεγονός ότι προτιμώ τη σύγχρονη από την κλασική. Σειρά έχει η Plaza Mayor, υπέροχη πλατεία, ενώ κάτι που μπορεί να μην κάνω συχνά στην Αθήνα, πήραμε τον καφέ μας και απλώς καθίσαμε, ενώ το σύνολο των πλανόδιων πωλητών και καλλιτεχνών δημιουργούσε στο σύνολο του μια ξεχωριστή παράσταση. Η βραδιά μας έκλεισε με paella φυσικά στην ίδια πλατεία.
Παρασκευή
Οι μέρες μας έχουν αρχίσει να τελειώνουν, οπότε δεν πήγαμε σε μία αλλά σε δύο εκθέσεις. Το Caixa Forum, φιλοξενούσε κάποιες ιδιωτικές συλλογές ενώ αυτό που ξεχωρίσαμε ήταν ότι είχαν προσπαθήσει με επιτυχία να εντάξουν τα έργα μέσα στο χώρο. Φύγαμε για βόλτα στην Gran Via, όπου παραλίγο να επιστρέψω στην Ελλάδα με ένα νέο φίλο, αλλά δυστυχώς δεν επιτρεπόταν. Αναφέρομαι στην κίνηση ΜΚΟ να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου, ώστε να υιοθετήσει αδέσποτα έχοντας φροντίσει αντί για φυλλάδια να υπάρχουν στην πλατεία τα ίδια τα σκυλιά. Συνεχίζοντας δεν υπήρχε περίπτωση να φύγουμε για Τολέδο χωρίς πρώτα να περάσουμε από την έκθεση με θέμα τη φιλμογραφία του Άλφρεντ Χίτσκοκ.
