Bella Vita: Τί θα κρατήσω από την εμπειρία μου στην Πορτογαλία;

“Κάπου εδώ τελειώνει η εμπειρία μου στην Πορτογαλία, ελπίζω να σας τη μετέφερα όσο καλύτερα μπορούσα.”

Γράφει η Ηλέκτρα Χατζοπούλου

Η αλήθεια είναι πως σκόπευα να τραβήξω περισσότερο την εμπειρία μου στη Πορτογαλία, αλλά νομίζω τα άρθρα που έχω γράψει μέχρι στιγμής είναι αρκετά. Ας αφήσουμε και κάτι για να ανακαλύψετε οι ίδιοι, όταν την επισκεφθείτε. Δεν θα μπορούσα ωστόσο να κλείσω αυτό το κεφάλαιο χωρίς να επισημάνω κάποια βασικά σημεία, αυτά που θα μου λείψουν περισσότερο δηλαδή.

Στιγμές ξυποληταριού στο σπίτι…

Φυσικά την τελευταία μέρα πρέπει να τρέξεις για τα δώρα όλων, αντί να την ευχαριστηθείς. Ευτυχώς για εμένα η ιδιοκτήτρια του φρόντισε για όλους. Σε αυτή το χρωστάτε. Και είναι όλα σπιτικά!

Να μπεις ή να μη μπεις;

Θα μου λείψει η ποιότητα ζωής που είχα εκεί. Θα μου λείψει ότι την τελευταία μέρα ήμουν χάλια και απλώς έκανα ποδήλατο μέχρι την αγαπημένη μου παραλία για να μείνω μόνη. Η συγκάτοικος μου, που θα μου έστρωνε το κρεβάτι κάθε φορά που θα το παρατούσα στο χάλι του χωρίς να με πει άχρηστη, τις πρώτες φορές τουλάχιστον. Οι ιδιοκτήτες και ο κούκλος τους. Οι καλεσμένοι μας. Θα μου λείψει ότι άτομα από όλο τον κόσμο, με διαφορετικές συνήθειες, κουλτούρα και νοοτροπία είχαν ως κοινό πρόσημο το σεβασμό της διαφορετικότητας του άλλου. Ότι μετά το surf μαζευόμασταν στη κουζίνα και μαγειρεύαμε όλοι μαζί, εντάξει αυτοί που ήξεραν, εμείς παίζαμε με τις σαλάτες. Τέλος, θα μου λείψει πολύ η εμπειρία μου στην ελληνική πρεσβεία και θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον κύριο Γαλάνη, τον Σύμβουλο τύπου και επικοινωνίας της πρεσβείας, για την υπέροχη φιλοξενία που μου πρόσφερε.

Τα απολύτως απαραίτητα για τη βόλτα στα δρομάκια του Cascais…

Για όσους αγαπούν τη ποδηλασία ο Δήμος διέθετε δωρεάν ποδήλατα.

Χωριάτικη σαλάτα στον αγώνα Ελλάδα-Γιβραλτάρ και το χέρι του κύριου Γαλάνη να το επικροτεί!

Ελλάδα – Γιβραλτάρ και εγώ πολύ περήφανη που έμαθα τι είναι το offside.

Ένας φίλος από την Αυστραλία μου είχε πει το εξής “Ως φοιτητής δούλευα σε ένα ελληνικό εστιατόριο, οι ιδιοκτήτες του οποίου ήταν Κινέζοι. Και ξέρεις κάτι, έτρωγα τον καλύτερο μουσακά που μπορεί να υπάρξει.” Σε αυτή τη φράση μπορείς να εντοπίσεις έννοιες όπως παγκοσμιοποίηση και παύση της μοναδικότητας που κάθε χώρα μπορεί να προσφέρει. Μπορείς όμως και να ψάξεις βαθύτερα και να αναζητήσεις άτομα ανοιχτά σε νέες εμπειρίες, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι ξεχνούν τη χώρα από την οποία προέρχονται. Όσο λοιπόν γνωρίζω τέτοια άτομα, εγώ θα ταξιδεύω. Σας απάντησα επομένως και στο ερώτημα που είχα θέσει εξαρχής.

ΆΞΙΖΕ!

Δεν πρέπει τώρα να ψάξω για τον επόμενο προορισμό;