Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Η ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ έχει αναθέσει στο Βερολίνο το ρόλο του οικονομικού «χωροφύλακα» της ΕΕ και κυρίως της Ευρωζώνης. Γι’ αυτό και βλέπουμε τις υπόλοιπες κυβερνήσεις, οι οποίες ελέγχονται από τις δικές τους ελίτ (που αποτελούν επιμέρους τμήματα της συνολικής ευρωπαϊκής ελίτ), να λειτουργούν σαν υπνωτισμένες απέναντι στο Βερολίνο και να εκτελούν πειθήνια τις εντολές του.
Μέχρις εδώ όλα είναι κατανοητά. Το πράγμα όμως αρχίζει να μπερδεύεται όταν το Βερολίνο, ωθούμενο από τον γερμανικό εθνικισμό, θέλει να αναστήσει ένα οικονομικό Δ΄ Ράϊχ στην Ευρώπη. Θέλει δηλαδή να δημιουργήσει μια γερμανική Ευρώπη. Μην μας διαφεύγει εξάλλου ότι το τελικό όραμα και του Γ΄ Ράϊχ ήταν μια ενιαία Ευρώπη με ενιαίο νόμισμα, χωρίς εθνικές κυριαρχίες, κάτω από την ηγεσία της Άριας φυλής.
Αυτό φυσικά είναι σε γνώση της ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ, γι’ αυτό και αφήνει το Βερολίνο να κινείται μέχρις εκεί που ικανοποιεί τα συμφέροντά της. Είδαμε όλοι τι έγινε πριν από λίγο καιρό, όταν η ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ έδωσε εντολή στον Ντράγκι να προχωρήσει στη λεγόμενη ποσοτική χαλάρωση του 1,1 τρισεκατομμυρίου ευρώ, παρά τις εντονότατες αντιδράσεις του Βερολίνου, που είδε ότι χάνει μέρος του οικονομικού ελέγχου της Ευρωζώνης. Μόλις κινδύνευσαν τα συμφέροντα της ελίτ λόγω έλλειψης ρευστότητας, αμέσως άνοιξαν τα ταμεία της ΕΚΤ για να ρεύσει άφθονο μετρητό.
Με λίγα λόγια, το Βερολίνο (Μέρκελ και Σόϊμπλε) επιτρέπεται να κινείται στα όρια που χαράζει η ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ (η οποία αποτελεί με τη σειρά της μέρος της διεθνούς οικονομικής ελίτ που ηγείται της παγκοσμιοποίησης) και μόνο προς εξυπηρέτηση των δικών της αποκλειστικά συμφερόντων.
Η τωρινή, όπως και η προηγούμενη, συμπεριφορά του οικονομικού «χωροφύλακα» – Βερολίνου απέναντι στην Ελλάδα και στη νέα ελληνική κυβέρνηση, είναι στα πλαίσια των εντολών της ευρωπαϊκής και κατ’ επέκταση της διεθνούς οικονομικής ελίτ, για τον τιμωρητικό παραδειγματισμό του ελληνικού λαού, προς τρομοκράτηση των άλλων λαών, προκειμένου να μείνουν καθηλωμένοι στην αφαίμαξή τους από τη νεοφιλελεύθερη διεθνή οικονομική ελίτ.
Με βάση αυτές τις σκέψεις, προβλέπουμε να συνεχίσει να σφίγγεται η θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού, μέχρι του σημείου του να μην επέλθει πνιγμός, απλά για να συντηρείται στη ζωή προς εκφοβισμό των άλλων λαών.
Η λύση στο πρόβλημα αυτό, που είναι παγκόσμιο και το αντιμετωπίζουν όλοι οι λαοί, δεν είναι τα οράματα και τα ανθρωπιστικά προτάγματα της ρεφορμιστικής αριστεράς. Είναι η δημιουργία ενός νέου αντίπαλου πόλου μέσα στην μονοπολιτική παγκοσμιοποίηση και φυσικά στη μονοπολιτική Ευρωζώνη. Προς το παρόν ως αντίπαλος πόλος προβάλλει ο αναπτυσσόμενος παντού εθνικισμός, ο οποίος φυσικά τσακίζεται σκληρά από την διεθνή οικονομική ελίτ.
Όμως ο εθνικισμός δεν είναι η λύση. Ο νέος αντίπαλος πόλος δεν μπορεί να είναι άλλος από εκείνον που θα ανοίξει τα τέσσερα κλειστά συστήματα (πολιτικά, οικονομικά, πληροφοριακά και φορολογικά) πάνω στα οποία στηρίζεται η διεθνής οικονομική ολιγαρχία προς εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων και σε βάρος των λαών. Δύσκολο; Ναι, αλλά είναι η μόνη λύση.
