«Bloomberg»: Ο Σολτς και η ομοιότητά του με τα… στρουμφάκια
Ο Σολτς διαδέχεται την Άγγελα Μέρκελ και έρχεται αντιμέτωπος με την πανδημία εκ των έσω και τον πόλεμο με την Ανατολή. Θα φανεί αντάξιος των καταστάσεων;
Του Andreas Kluth
Μέσα στη χρονιά, ο Όλαφ Σολτς, ο πρώην υπουργός οικονομικών που σήμερα ορκίστηκε στη θέση του καγκελάριου, συμμετείχε σε μια από τις πολλές συναντήσεις για την κρίση που έχει προκαλέσει η πανδημία. Η έκφρασή του ήταν αινιγματική, όπως συνήθως και είχε ένα σχεδόν αυτάρεσκο χαμόγελο. Θα μπορούσε να σκέφτεται οτιδήποτε, αλλά ένας Βαυαρός συνάδερφός του τον επίπληξε λέγοντας πως «χαμογελάει σαν στρουμφάκι».
Η περιγραφή αυτή θεωρήθηκε ταιριαστή και την χρησιμοποίησαν όλοι. Αν και φυσικά ο ίδιος δεν έχει κάποιο τέτοιο χαρακτηριστικό, η παρομοίωση αυτή έφτασε να χρησιμοποιείται από πολλούς Γερμανούς, αλλά και σατυρικές εκπομπές.
Χαρακτηριστικά, ο ίδιος ο Σολτς έχει αποδεχτεί το αστείο και μάλιστα δήλωσε στη γερμανική τηλεόραση: «Είναι μικρά και πονηρά και κερδίζουν πάντα».
Είναι άραγε καθησυχαστικό αυτό; Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν μαζεύει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με την Ουκρανία· το ΝΑΤΟ φοβάται μια δυναμική εισβολή. Ο SARS-CoV-2, μαζί με την παραλλαγή Όμικρον, εξαπλώνεται στη Γερμανία πιο γρήγορα από ποτέ άλλοτε· και ως αποτέλεσμα, η οικονομία της χώρας υποφέρει. Τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Και έτσι, η Γερμανία εισέρχεται χαρούμενα στην εποχή των Στρουμφ;
Οι σύμμαχοι της χώρας έχουν συχνά επικρίνει τον σολιψισμό που τη διακρίνει κα την τάση της να μεταθέτει ευθύνες στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ -είτε αυτές είναι δημοσιονομικές, οικονομικές, διπλωματικές ή στρατιωτικές. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η Γερμανία δίνει τα λιγότερα χρήματα στην άμυνα της, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες και δεν είναι ξεκάθαρο το αν η κυβέρνηση του Σολτς θα το αλλάξει αυτό.
Η προκάτοχός του, Άγγελα Μέρκελ, αντιστάθμιζε αυτή την κατάσταση με ατόφια σοβαρότητα. Ο Σολτς όμως δεν έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Οι προσδοκίες των συμμάχων είναι χαμηλές, όσον αφορά το αν η Γερμανία μετά τη Μέρκελ θα μπορέσει να σηκώσει τα βάρη.
Δεν αποκλείεται όμως ο Σολτς να κάνει την έκπληξη. Αυτό -αν γίνει- θα οφείλεται στη συμμαχία του με τους Πράσινους. Αυτοί έχουν μια πιο κάθετη και ίσως συγκρουσιακή στάση σχετικά με απολυταρχικά συστήματα όπως η Ρωσία και η Κίνα και είναι με τη μεριά δημοκρατιών, όπως οι ΗΠΑ.
Μια από αυτούς, είναι η υπουργός εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία θέλει να σταματήσει το έργο του αγωγού Nord Stream 2. Ο αγωγός έχει ολοκληρωθεί, αλλά δεν είναι σε πλήρη λειτουργία. Αν ο Πούτιν πραγματοποιήσει μια εισβολή στην Ουκρανία, ο τερματισμός της λειτουργίας του αγωγού θα είναι η καλύτερη κίνηση της Γερμανίας, ώστε να δείξει την έγκρισή της σε μια τέτοια ρωσική επίθεση.
Η άλλη μεριά του συνασπισμού, οι Δημοκρατικοί, πιθανότατα να ακολουθήσουν αυτή τη γραμμή. Το πρόβλημα που θα έχει ο Σολτς θα είναι με το δικό του κόμμα, το SPD. Είναι κατά παράδοση φιλικοί προς τη ρωσική πλευρά και δεν θα επιθυμούσαν μια αντιπαράθεση με τον Πούτιν. Το Nord Stream 2 ήταν κατά βάση δική τους ιδέα και έχουν πολύ καλές σχέσεις με τον Ρώσο πρόεδρο.
Ακόμα η επιλογή του Σολτς να κάνει υπουργό άμυνας την Κριστίν Λάμπρεχτ, είναι επίσης αμφιλεγόμενη. Η ίδια διετέλεσε υπουργός δικαιοσύνης επί Μέρκελ και ενώ δεν έχει κανείς να της προσάψει κάτι, δεν φαίνεται να έχει γνώσεις ή ενδιαφέρον για στρατιωτικά ζητήματα.
Στο άλλο καυτό μέτωπο, αυτό ενάντια της Covid-19, τα σήματα του Σολτς είναι αρκετά πιο ξεκάθαρα. Ως υπουργό υγείας ορίζει τον Καρλ Λάουτερμπαχ, μια ακόμα επιλογή – έκπληξη. Ένας επιδημιολόγος που έχει διδάξει στο Χάρβαρντ, είναι ένας ειδήμων στο θέμα της πανδημίας. Οι Γερμανοί είτε τον λατρεύουν, είτε τον μισούν, αλλά μάλλον ισχύει το πρώτο, αφού έκαναν καμπάνια στο Twitter υπέρ του. Ο Σολτς ακούγεται πως δεν τον εμπιστεύεται, αλλά υπέκυψε στη λαϊκή απαίτηση.
Ο Κρίστιαν Λίντνερ και οι Δημοκρατικοί θα αναλάβουν το βάρος του υπουργείου οικονομικών. Ο ίδιος θέλει να προωθήσει κάτι φαινομενικά ασυμβίβαστο: από το 2023 να επιστρέψει η χώρα σε ισορροπημένους προϋπολογισμούς, χωρίς να αυξηθεί η φορολογία. Μια άποψη που έχει ξεκινήσει πολλές φήμες για το πως θα εφαρμοστεί αυτό.
Και, κάπως έτσι σχηματίστηκε η ομάδα της εποχής του Στρουμφ. Ήλπιζαν να ασχοληθούν με πιο ευχάριστα ζητήματα, όπως το να κάνουν τη γερμανική οικονομία πράσινη, ψηφιακή και να μοιράσουν καλούδια όπως ένας υψηλότερος βασικός μισθός. Τρία ζητήματα που ήθελε να κυνηγήσει κάθε κομμάτι του συνασπισμού.
Αντίθετα, τα εγκαίνιά τους θα έχουν μια συνάντηση με την πραγματικότητα. Η πανδημία είναι κραταιά στο εσωτερικό και τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν στην ανατολή. Σε αυτό το διήγημα, ο Πούτιν μάλλον είναι ο Δρακουμέλ, ο κακός μάγος που θέλει να φάει και να καταστρέψει όλα τα στρουμφάκια. Κανένας όμως δεν πρέπει να τα υποτιμά, ωστόσο η νέα ομάδα της Γερμανίας να μην έχει όσο χρόνο θα χρειαζόταν για να σταθεί αντάξια των περιστάσεων.
