Το Κατάρ ανακοίνωσε χθες πως αποχωρεί από την διεκδίκηση της αξιοποίησης του Ελληνικού. Οι πληροφορίες λένε πως οι «Καταριανοί» είχαν σοβαρές ενστάσεις για τον τρόπο που διαχειριζόταν το ΤΑΙΠΕΔ την όλη διαδικασία και για αυτό δεν πήγαν να υπογράψουν τα έγγραφα εμπιστευτικότητας προκειμένου να λάβουν τα τεύχη δημοπράτησης του Ελληνικού. Η εξέλιξη αυτή είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αρνητική και συνιστά ένα καίριο πλήγμα στο σχεδιαζόμενο ταξίδι του Αντώνη Σαμαρά στο Κατάρ, όπου ήλπιζε να προσελκύσει επενδύσεις.
Στο Κατάρ, ειδικά μετά και τη χθεσινή εξέλιξη, η επένδυση στην Ελλάδα, συνιστά σύντομο ανέκδοτο. Έτσι κι αλλιώς η άποψη που είχαν μέχρι και σήμερα δεν ήταν η καλύτερη. Όπως έλεγαν με κάθε ευκαιρία «οι έλληνες υπουργοί πηγαινοέρχονται, λένε μεγάλα λόγια και στο τέλος δεν γίνεται τίποτα». Κάτι τα «φαστ– τρακ» του Χάρη, κάτι το φιάσκο του Αστακού, ήρθε τώρα και η αποχώρηση από το Ελληνικό για να γκρεμιστεί και το τελευταίο ίχνος επενδυτικής αξιοπιστίας της Ελλάδας στον κόσμο του Κατάρ.
Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση προσπαθεί, λέει, «να αλλάξει η ψυχολογία». Μαθαίνω πως αποτελεί αντικείμενο εκτενών συζητήσεων- σε συσκέψεις επί συσκέψεων επιτελών του Αντώνη Σαμαρά– η προσπάθεια «να αλλάξει η ψυχολογία», να μεταδοθεί «μήνυμα αισιοδοξίας», να αναδειχθεί «η στροφή του κλίματος». Η εκτίμηση είναι πως αν βελτιωθεί η ψυχολογία τότε θα βοηθηθεί και η επανεκκίνηση της οικονομίας.
Προς επίτευξη του στόχου αυτού «σπινάρονται» διάφορες «ειδήσεις», οι οποίες πιστοποιούν κατά την άποψή τους αυτή την αισιόδοξη νότα. Κάπως έτσι πληροφορηθήκαμε λοιπόν πως η τρόικα αναβάλλει την επίσκεψή της στην Αθήνα, καθώς διαπιστώνει «πρόοδο του κυβερνητικού έργου». Σοβαρά ρε παιδιά; Μπράβο. Αλλά γιατί αυτή είναι μια «θετική είδηση» που μπορεί να εμπνεύσει αισιοδοξία και να εμπεδώσει στην αγορά θετική ψυχολογία;
Το μόνο που επιβεβαιώνει η συγκεκριμένη είδηση είναι πως η τρόικα είναι τόσο σίγουρη για την απαρέγκλιτη τήρηση της υφεσιακής πολιτικής από την κυβέρνηση, που δεν μπαίνει πλέον καν στον κόπο να έρθει για να εποπτεύσει. Την τρόικα δεν την ενδιαφέρει η ανάπτυξη της χώρας. Την τρόικα την ενδιαφέρει μόνον να λειτουργεί όλο το ελληνικό κράτος σαν ένας σκληρός φοροεισπρακτικός μηχανισμός. Αν όλη τη δουλειά την κάνει η αποκαλούμενη και «τρόικα εσωτερικού», γιατί να πηγαινοέρχονται οι επίσημοι εκπρόσωποι της εξωτερικής τρόικας;
Πράγματι, «η οικονομία είναι ψυχολογία» αλλά είναι η ψυχολογία που διαμορφώνεται από πραγματικά γεγονότα. Ανεξάρτητα από τις προσδοκίες και τις ελπίδες του Μαξίμου, τα γεγονότα κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι ως προς την αλλαγή του κλίματος. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει, όπως δείχνει η αποχώρηση του Κατάρ. Και δεν είναι η μόνη αρνητική εξέλιξη.
Μαθαίνω από έγκυρη πηγή πως η πολυδιαφημισμένη συμφωνία για το λιμάνι του Πειραιά μεταξύ ΤΡΑΙΝΟΣΕ– COSCO- Ηellwett Ρackard είναι στον «αέρα» και εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις αν τελικά θα υλοποιηθεί. Θυμίζω πως τη σχετική συμφωνία είχε ανακοινώσει πριν από δυο μήνες ο ίδιος ο πρωθυπουργός αλλά η αλήθεια είναι ότι επρόκειτο για ένα απλό και μη δεσμευτικό μνημόνιο συνεργασίας. Φημολογείται πως η Ηellwett Ρackard το ξανασκέφτεται καθώς το λιμάνι εμφανίζεται ανέτοιμο να υποστηρίξει το project, όταν μάλιστα υπάρχουν πολύ δελεαστικές προσφορές από λιμάνια γειτόνων μας.
Και μια είδηση. Αποκλειστική, μάλιστα. Προχθές το βράδυ συναντήθηκαν 19 εκπρόσωποι μεγάλων βιομηχανιών της χώρας. Η συνάντηση έγινε διότι θεωρούν πως ο ΣΕΒ δεν εκπροσωπεί όπως θα έπρεπε την ελληνική βιομηχανία, σε μια χρονική στιγμή που κατά την άποψή τους η ελληνική βιομηχανία βρίσκεται «υπό διωγμό». Και έχουν πολλούς λόγους να το πιστεύουν αυτό. Για αυτό και αποφάσισαν να συντονίσουν τη δράση τους προκειμένου να ακουστεί αυθεντικά η φωνή τους και όχι μέσω της διαμεσολάβησης του ΣΕΒ. Επ’ αυτού, θα επανέλθω καθώς είναι πρόωρο να γράψω περισσότερα σήμερα.
Από τα παραπάνω παραδείγματα, νομίζω πως είναι προφανές πόσο ατυχής ήταν η έμπνευση του να γνωστοποιηθεί πως η τρόικα δεν νιώθει πλέον την ανάγκη να έρθει να εποπτεύσει το κυβερνητικό έργο και πως αυτό είναι δείγμα της βελτίωσης του κλίματος. Μάλλον θα πρέπει στο Μαξίμου να σκεφτούν κάτι πιο έξυπνο. Ή ακόμη καλύτερα, να κάνουν κάτι για να σώσουν ό,τι σώζεται ακόμη.
ΥΓ: Αν ενδιαφέρεται η κυβέρνηση να αλλάξει την ψυχολογία, μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να αλλάξει πολιτική. Να αφήσει να ανθίσει η επιχειρηματική ελευθερία. Η σημερινή ύφεση δεν είναι παρά η ανακλαστική αντίδραση στους καταναγκασμούς της υπερφορολόγησης, της ποινικοποίησης της επιχειρηματικότητας, της γραφειοκρατίας και των πάσης φύσεως κρατικών μονοπωλίων. Αλλά για να αλλάξει πολιτική πρέπει να μάθει να διαπραγματεύεται με τους δανειστές, κάτι που δεν έκανε ούτε στο ελάχιστο μέχρι σήμερα. Απόδειξη αυτού ότι η τρόικα μένει πλέον χωρίς δουλειά.
