Ο Άρης δεν πρέπει να μείνει στην κατηγορία επειδή είναι ιστορικό σωματείο. Αυτή είναι μια απίστευτη μπούρδα, όλα τα σωματεία έχουν ιστορία.
Ο Άρης πρέπει να μείνει στην κατηγορία γιατί το αξίζουν οι ποδοσφαιριστές του. Αυτοί και κανείς άλλος.
Ούτε οι παράγοντές του που όλη την τελευταία εβδομάδα «σφάχτηκαν» για να τον διοικήσουν.
Ούτε οι οπαδοί του που έχουν τεράστια ευθύνη για την κατρακύλα της ομάδας, στηρίζοντας ή συμμετέχοντας στο διοικητικό αλαλούμ.
Ούτε οι 5-6 προπονητές που κάθισαν… φέτος στον πάγκο του.
Μόνο για τη μαγκιά των παικτών του, ο Άρης πρέπει να σωθεί.
Αυτοί οι ποδοσφαιριστές που έμειναν λιγότεροι από την αρχή στο Περιστέρι με την αυστηρότατη αποβολή του Αγκάνθο. Που έβαλαν τα κλάματα από την αδικία, αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Που συνέχισαν να ελπίζουν στον αγώνα τους, παρότι δεν είχαν την παραμικρή υποστήριξη.
Ο κόσμος τούς είχε «κράξει» στο προηγούμενο ματς. Οι διοικήσεις τούς είχαν αφήσει ακάλυπτους από κάθε άποψη. Πριν από το ματς με τον Ατρόμητο, κατέλυσαν σε ξενοδοχείο-κέντρο διερχομένων. Έφαγαν μακαρονάδα καρμπονάρα! Έψαχναν στα γύρω περίπτερα για ισοτονικά! Έκαναν θεραπεία μέσα στη νύχτα γιατί δεν έβγαινε αλλιώς το πρόγραμμα…
Αυτοί οι ποδοσφαιριστές αξίζουν να τα καταφέρουν, διότι είναι εκείνοι που πραγματικά το πίστεψαν ότι μπορούν.
Το αξίζουν για τη φανέλα που φοράνε, αλλά κυρίως για την «πάρτη» τους.
Αν τελικά υποβιβαστεί ο Άρης, θα τον έχουν ρίξει όλοι οι υπόλοιποι. Και τις αμαρτίες των υπολοίπων θα είναι πολύ πιο άδικο κι από την αποβολή του Αγκάνθο, να τις χρεωθούν οι παίκτες ως στάμπα για το υπόλοιπο της καριέρας τους.
«Αυτοί έριξαν τον Άρη», θα λένε τα κιτάπια.
Αλλά δεν θα τον έχουν ρίξει αυτοί…
